Sablatnig SF-5, 1917

Wodnosamolot wielozadaniowy Sablatnig SF-5 został zaprojektowany w firmie Sablatnig-Flugzeugbau GmbH założonej przez Josepha Sablatniga. Był to dalszy rozwój wcześniejszego typu Sablatnig SF-2. Samolot nie posiadał uzbrojenia, jego wyposażenie stanowił nadajnik radiowy.
Produkcja seryjna została podjęta w marcu 1917 r. w firmach L.F.G oraz LVG. Łącznie zbudowano 101 egz.
W Polsce.
W sierpniu 1919 r. do Polski wpłynęła oferta firmy Sablatnig na dostawę wodnosamolotów Sablatnig SF w trzech różnych wersjach. Nie została jednak przyjęta.
W Polsce był jeden wodnosamolot Sablatnig SF-5 zakupiony we wrześniu 1920 r. w Gdańsku. W BML został zakwalifikowany jako ciężki bojowy. Używany był przez 3 lata. Pod koniec 1923 r. został spisany ze stanu i przeznaczony do kasacji.Konstrukcja:
Dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Kabiny odkryte.
Uzbrojenie- samolot nie posiadał uzbrojenia.
Wyposażenie- nadajnik radiowy.
Silnik- rzędowy, 6-cylindrowy, chłodzony cieczą Benz Bz-III o mocy 110 kW (150 KM).
Dane techniczne SF-5 (wg [1]):
Rozpiętość- 17,3 m, długość- 9,6 m, wysokość- 3,55 m, powierzchnia nośna- 50,5 m2.
Masa własna- 1010 (wg [2]- 1052) kg, masa użyteczna- 590 kg, masa całkowita- 1600 (wg [2]- 1605) kg.
Prędkość max- 148 km/h, czas wznoszenia na 1000 m- 11' 6", pułap- 3600 m.
Uwaga! Dane techniczne poszczególnych serii produkcyjnych nieznacznie różniły się od siebie.
Galeria
Źródło:
[1] Morgała A. ”Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924”. Wyd. Bellona; Wyd. Lampart. Warszawa 1997.[2] Gray P., Thetford O. ”German Aircraft of the First World War”. Doubleday & Company, Inc. Garden City. New York 1970.