Samolot bombowy Sablatnig N-I zbudowany został w 1917 r. w firmie Sablatnig-Flugzeugbau GmbH. Była to wersja rozwojowa samolotu rozpoznawczego Sablatnig C-I.

Powstały również warianty rozwojowe:
- Sablatnig N-I- lekki bombowiec nocny z silnikiem As-III (wg [2]- z silnikiem Benz Bz-IV). Prawdopodobnie została zbudowana krótka seria,
- Sablatnig N-IBz- lekki bombowiec nocny z mocniejszym silnikiem Benz Bz-IV o mocy 162 kW (220 KM).

W Polsce.

We wrześniu 1919 r. został zmontowany na Ławicy dla Szkoły Pilotów samolot typu Sablatnig. Według źródeł niemieckich samolot ten był w wersji Sablatnig N-IBz z silnikiem Bz-IV. W Polsce był oznaczony jako Sablatnig C-I, a jego napęd stanowił silnik Argus As-III.

Wg [1]- nazwy tych samolotów były zapisywane jako Sablatnik C-I i Sablatnik N-I.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Kabiny odkryte.
Podwozie klasyczne stałe.

Uzbrojenie- 1 stały karabin maszynowy pilota Spandau wz. 08/15 kal. 7,92 mm i 1 ruchomy karabin maszynowy obserwatora Parabellum wz. 14 kal. 7,92 mm. Udźwig bomb- ? kg.

Silnik:
- N-I- rzędowy, 6-cylindrowy, chłodzony cieczą Argus As-III o mocy 132 kW (180 KM)),
- N-IBz- rzędowy, 6-cylindrowy, chłodzony cieczą Benz Bz-IV o mocy 147 kW (200 KM).

Dane techniczne N-I (wg [2]):
Rozpiętość- 16,0 m, długość- 8,7 m, wysokość- 3,2 m.
Masa własna- 1190 kg, masa całkowita- 1860 kg.
Prędkość max- 125 km/h, czas wznoszenia na 1000 m- 10'.