Samolot rozpoznawczy Sablatnig C-I zbudowany został w 1917 r. w firmie Sablatnig-Flugzeugbau GmbH założonej przez Josepha Sablatniga. Budowany był w niewielkich ilościach.

Wg [2]- zbudowano co najmniej dwa samoloty Sablatnig C-I o numerach 7700/17 i 7702/17. Ten ostatni służył jako prototyp samolotu bombowego Sablatnig N-I.

W Polsce.

Jeden samolot Sablatnig C-I nr 7704/18 znajdował się 15.03.1919 r. w hali sterowcowej Zeppelina na Winiarach. Nie został oddany do użytku.

Drugi z silnikiem As-III został zmontowany na Ławicy we wrześniu 1919 r. dla Szkoły Pilotów. Według źródeł niemieckich samolot ten był w wersji Sablatnig N-IBz z silnikiem Bz-IV. W Polsce był oznaczony jako Sablatnig C-I, a jego napęd stanowił silnik Argus As-III.

Wg [1]- nazwy tych samolotów były zapisywane jako Sablatnik C-I i Sablatnik N-I.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Kabiny odkryte.
Podwozie klasyczne stałe.

Uzbrojenie- 1 stały karabin maszynowy pilota i 1 ruchomy karabin maszynowy obserwatora. Udźwig bomb- 300 kg.

Silnik- rzędowy, 6-cylindrowy, chłodzony cieczą Argus As-III o mocy 132 kW (180 KM)).

Dane techniczne C-I (wg [1]):
Rozpiętość- 16,0 m, długość- 8,7 m, wysokość- 3,2 m, powierzchnia nośna- 35,7 m².
Masa własna- 1050 kg, masa użyteczna- 490 kg, masa całkowita- 1540 kg.
Prędkość max- 120 km/h, czas wznoszenia na 1000 m- 9', pułap- 4000 m.