Michał Rosnowski urodził się w Winnicy na Ukrainie. Maturą uzyskał w 1928 r. w IV Gimnazjum imienia Jana Długosza we Lwowie. Zainteresowanie lotnictwem połączył w szkoleniu szybowcowym i studiach na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej w grupie konstrukcyjno-lotniczej. Na szybowcach zaczął latać na szybowisku Czerwony Kamień i tam też, w 1934 r., uzyskał podkategorię B wyszkolenia. Jesienią tego samego roku przebywał na kursie w Szkole Szybowcowej w Bezmiechowej, gdzie w połowie października, uzyskał podkategorię C wyszkolenia. Do końca sezonu pozostali w Bezmiechowej, pełniąc zastępczo obowiązki kierownika technicznego. Przez lato 1935 r. pracował jako instruktor pilotażu w Wojskowym Obozie Szybowcowymi w Ustianowej. Jesienią powrócił na uczelnię i kontynuując studia był jednocześnie zastępcą asystenta u docenta doktora Zygmunta Fuchsa, prowadząc ćwiczenia zej statyki lotniczej. Dyplom inżyniera mechanika uzyskał Michał Rosnowski w 1938 r. Wcześniej, po zakończeniu zajęć na uczelni, wyjechał do Białej Podlaskiej, z dniem l.02.1937 r. rozpoczął pracę w Podlaskiej Wytwórni Samolotów. Został zaangażowany do biura konstrukcyjnego jako zastępca kierownika opracowującej dokumentację samolotu szkolno-akrobacyjnego PWS-35. Wraz z dwoma swymi kolegami ze studiów- Kazimierzem Nowickim i Marianem Piątkiem był współkonstruktorem tego płatowca, którego projekt (oznaczony początkowo jako NPR-1, od pierwszych liter nazwisk autorów) powstał jako praca przejściowa na studium lotniczym pod kierunkiem profesora Gustawa Mokrzyckiego. Rosnowski wykonał głównie obliczenia konstrukcji.

Prace nad dokumentacją warsztatową PWS-35 ”Ogar”, ukończone zostały jesienią 1937 r. Michał Rosnowski w tym czasie inne zadanie, związane z projektowaniem przez inżyniera Wacława Czerwińskiego wysokowyczynowego szybowca PWS-102 ”Rekin”. Został więc delegowany do Lwowskich Warsztatów Lotniczych, będących filią Podlaskiej Wytwórni Samolotów, gdzie jako obliczeniowiec opracowywał wraz z inżynierem Franciszkiem Kotowskim dokumentację konstrukcyjną ”Rekina”. Została ona zakończona w czerwcu 1938 r. W tym samym czasie Rosnowski uzyskał dyplom inżyniera i wrócił do Białej Podlaskiej.

Samolot PWS-35 ”Ogar” był już po pierwszych próbach w locie, które wykazały konieczność wprowadzenia pewnych poprawek, ale inżyniera Rosnowskigo przydzielono na krótko do grupy wykonującej pilne prace konstrukcyjne przy samolocie szkolno-treningowym PWS-33 ”Wyżeł”. Zadaniem jego było przekonstruowanie przedniej części kadłuba w celu umieszczenia w nim karabinu maszynowego. Później przeszedł na warsztat prototypowy, nadzorując prace modyfikowanym ”Ogarem”. Zimą 1938/1939 r. powrócił do biura konstrukcyjnego i przystąpił do końcowych prac konstrukcyjnych przy samolocie sportowym PWS-40. Był to projekt inżynierów Antoniego Zagórskiego i Antoniego Pohoskiego, ale ten ostatni opuścił właśnie Białą Podlaską i Michał Rosnowski musiał pomóc Zagórskiemu w wykończeniu dokumentacji. Z chwilą oblatania (w lecie) prototypu tego interesującego samolotu z dwoma miejscami obok siebie, inżynier Rosnowski z dniem 7.08.1939 r. rozpoczął urlop wypoczynkowy. Wrócił Podlaskiej Wytwórni Samolotów tuż po wybuchu wojny, w chwili rozpoczęcia ewakuacji.

Po zakończeniu wojny inżynier Michał Rosnowski nie wrócił już do przemysłu lotniczego. Osiadł w Elblągu i zmienił profesję. Z konstruktora lotniczego przeobraził się w pracownika technicznego Zakładów Mechanicznych ”Zamech”, specjalizujących się w produkcji turbin, podzespołów okrętowych i obrabiarek. Potem pracował w Polskim Rejestrze Statków. Jednocześnie aktywnie działał w stowarzyszeniach technicznych. Był w Elblągu organizatorem i przez piętnaście lat kierownikiem punktu konsultacyjnego najpierw Politechniki Gdańskiej, a potem Politechniki Warszawskiej.

Konstrukcje:
PWS-37, 1937, projekt samolotu łącznikowego.
PWS-35 ”Ogar” (NPR-1), 1938, samolot szkolno-treningowy.
PWS-36, 1939, projekt samolotu sportowego, szkolnego i łącznikowego.
PWS-40 ”Junak”, 1939, samolot sportowy.