RWD-19, 1938
W połowie lat 1930- tych wiele sukcesów w rajdach i przelotach odniosły francuskie samoloty rajdowe wytwórni Caudron. Ponieważ w drugiej połowie lat trzydziestych RWD nie odnosiły sukcesów na arenie międzynarodowej- inż. Jerzy Drzewiecki opracował w 1936 r. projekt szybkiego dwumiejscowego samolotu sportowego RWD-19 przeznaczonego do pobicia rekordu odległości dla samolotów lej kategorii. Na przełomie lat 1937 i 1938 został opracowany projekt konstrukcyjny tego samolotu pod kierunkiem J. Drzewieckiego. Płat samolotu zaprojektował inż. Tadeusz Chyliński. W celu uzyskania dużej prędkości samolotu miejsca załogi zaprojektowano jedno za drugim.
Prototyp samolotu RWD-19 został zbudowany w 1938 r., pierwszy lot wykonał w październiku 1938 r. W zimie samolot przeszedł próby w ITL. Wobec pobicia rekordu międzynarodowego w tej klasie przez samolot niemiecki Arado Ar-79 o podobnych osiągach zrezygnowano z przygotowań do bicia rekordu. Samolot RWD-19 był trudny pilotażowo. Nie planowano podjęcia produkcji tego samolotu, gdyż na samoloty rajdowe nie było zapotrzebowania w tym okresie.
Konstrukcja:
Dwumiejscowy dolnopłat wolnonośny o konstrukcji mieszanej.
Płat trapezowy, trójdzielny, drewniany, dwudźwigarowy, kryty sklejką do pierwszego dźwigara, dalej- płótnem. Środkowa część płata spawana z rur stalowych, integralna z kadłubem. Lotki szczelinowe, kryte płótnem. Klapy krokodylowe. Sloty czwórdzielne, samoczynnie otwierane, drewniane, z tłumikami hydraulicznymi służącymi do miękkiego zamykania i otwierania.
Kadłub kratownicowy, spawany z rur stalowych, oprofilowany wręgami i listwami drewnianymi do przekroju eliptycznego, kryty płótnem. Łoże silnika spawane z rur stalowych. Osłona silnika z blach aluminiowych Kabina z miejscami jedno za drugim, kryta szkłem organicznym, z odsuwanymi oknami, ogrzewana. Za tylnym fotelem- bagażnik.
Usterzenie wolnonośne, drewniane. Stateczniki kryte sklejką, stery- płótnem. Statecznik poziomy przestawialny w locie.
Podwozie stałe, główne jednogoleniowe z amortyzatorami olejowo- powietrznymi Avia, osłonięte owiewkami z blachy aluminiowej. Koła z hamulcami. Kółko ogonowe samonastawne, amortyzowane sprężyną.
Silnik- wg [3]- chłodzony powietrzem, 4- cylindrowy rzędowy De Havilland "Gipsy Major" (mógł być użyty PZInż. "Major" lub Walter "Major") o mocy startowej 96 kW (130 KM) i mocy nominalnej 88 kW (120 KM). Natomiast wg [1]- rzędowy Blackburn "Cirrus Major" o mocy 96 kW (130 KM).
Śmigło dwułopatowe, drewniane, stałe, Szomański. Zbiorniki paliwa o pojemności 180 l w środkowej części płata.
Dane techniczne RWD-19 (wg [3]):
Rozpiętość- 9,7 m, długość- 7,4 m, wysokość- 2,1 m, powierzchnia nośna- 12,0 m2.
Masa własna- 380 (wg [1] i [2]- 580) kg, masa użyteczna- 520 (wg [1] i [2]- 320) kg, masa całkowita- 900 kg.
Prędkość max- 258 km/h, prędkość przelotowa- 217-230 km/h, prędkość min.- 72 km/h, wznoszenie- 4,6 m/s, pułap- 5000 m, zasięg- 1300 km.
Galeria
Źródło:
[1] Dulęba L., Glass A. ”Samoloty RWD”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1983.[2] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1977.
[3] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze do 1939”. Tom 2. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2007.