W związku ze wzrostem zainteresowania na świecie dwusilnikowymi samolotami turystyczno- dyspozycyjnymi (gdyż dwa silniki zapewniają większe bezpieczeństwo lotów), w końcu 1936 r. inż. Stanisław Rogalski, z Doświadczalnych Warsztatów Lotniczych, opracował koncepcję takiego samolotu o krótkim starcie i lądowaniu. Otrzymał on oznaczenie RWD-18. Ponieważ na samolocie tym miało być zastosowane podwozie z kołem przednim, w 1937 r. wykonano samolot doświadczalny RWD-20, na którym po raz pierwszy w Polsce wypróbowano ten układ podwozia.

Projekt konstrukcyjny samolotu powstał w latach 1938- 1939 pod kierunkiem inż. Leszka Dulęby. Kadłub samolotu zaprojektował inż. Tadeusz Chyliński. Na początku 1939 r. została wykonana i wypróbowana makieta funkcjonalna uruchamiania klap skrzydłowych za pomocą podciśnienia z rury ssącej silnika. Samolot miał skrzydła w kształcie litery W w widoku z przodu, w celu uzyskania niższego podwozia, zaś dla osiągnięcia niedużej szerokości kabiny fotele ustawione parami były nieznacznie przesunięte względem siebie. Na wiosnę 1939 r. rozpoczęto budowę samolotu. We wrześniu 1939 r. prototyp był w montażu. Do oblotu brakowało około trzech miesięcy. W początkach września 1939 r. prototyp uległ zniszczeniu wskutek zbombardowania hali, w której się znajdował.

Przewidywana była również wersja sanitarna samolotu. RWD-18 był jednym z pierwszych lekkich dwusilnikowych samolotów krótkiego startu, która to kategoria rozwinęła się na świecie dopiero w latach 1960- tych.

Konstrukcja:
Pięciomiejscowy górnopłat wolnonośny o konstrukcji mieszanej.
Płat prostokątno- trapezowy, trójdzielny, dwudźwigarowy, części zewnętrzne drewniane, kryte sklejką do pierwszego dźwigara, dalej- płótnem. Środkowa część płata spawana, integralna z kadłubem. Sloty automatyczne. Lotki szczeli­nowe. Klapy uruchamiane pneumatycznie miechem wywo­łującym podciśnienie, połączonym ze zbiornikiem niskiego ciśnienia uzyskiwanym, poprzez zawór zwrotny, z rur ssących silników.
Kadłub kratownicowy, spawany z rur stalowych, kryty płótnem na listwach drewnianych. Przekrój kadłuba trape­zowy, rozszerzony u góry, a fotele prze­sunięte względem siebie (lewe do przodu, prawe do tyłu)- co pozwoliło na uzyska­nie niedużego przekroju poprzecznego.
Usterzenie wolnonośne, spawane z rur stalowych, stateczniki kryte sklejką, stery- płótnem. Usterzenie pio­nowe podwójne, ustawione nieco zbieżnie do kierunku lotu w celu ułatwienia pilotażu podczas lotu z jednym silnikiem nieczynnym.
Podwozie stałe, trójkołowe z kołem przednim sterowanym. Golenie główne wsparte o gondole silników i podparte rurami do kadłuba. Amortyzacja olejowo- powietrzna. Kola główne i przednie osłonięte owiewkami.

Napęd- 2 silniki chłodzone powietrzem, 4- cylindrowe, rzędowe Blackburn "Cirrus Major" o mocy nominalnej 101 kW (138 KM) i mocy startowej 110 kW (150 KM) każdy.
Śmigła dwułopatowe, drewniane, stałe, Szomański. Zbiorniki na 480 l paliwa w środkowej części płata.

Dane techniczne RWD-18 (wg [3]):
Rozpiętość- ok. 13,0 m, długość- ok. 9,0 (wg [1] i [2]- 9,5) m, wysokość- ok. 3 m, powierzchnia nośna- ok. 22 (wg [1] i [2]- ok. 20) m².
Masa własna- ok. 970 kg, masa użyteczna- ok. 530 kg, masa całkowita- ok. 1500 kg.
Prędkość max- 270 km/h, prędkość przelotowa- 230 km/h, prędkość min.- 80 km/h, wznoszenie- ok. 4,5 m/s, pułap- ok. 4800 m, zasięg- 600 km, zasięg max.- 1800 km.