RWD-7, 1931

W sierpniu 1931 r. RWD-7 wziął udział w III locie Południowo-Zachodniej Polski. W IV Krajowym Konkursie Samolotów Turystycznych 25.09. 1931 r. J. Drzewiecki zajął 6-miejsce, a w V Krajowym Lotniczym Konkursie Turystycznym we wrześniu 1933 r.- 3-miejsce. Samolot ten był używany jako jednomiejscowy w Aeroklubie Warszawskim do akrobacji. W latach 1936-1938 użytkował go pil. Zbigniew Babiński. Był używany do 1938 r.
Konstrukcja:
Dwumiejscowy górnopłat wolnonośny o konstrukcji drewnianej.
Płat trapezowy, wolnonośny, niedzielony, drewniany, jednodźwigarowy, kryty sklejką do dźwigara, dalej - płótnem. Dźwigar skrzynkowy.
Kadłub konstrukcji drewnianej, kryty sklejką. Kabiny z oknami bez szyb.
Usterzenie wolnonośne, drewniane. Stateczniki kryte sklejką, stery płótnem.
Podwozie klasyczne stałe.
Silnik- gwiazdowy Armstrong-Siddeley ”Genet II” o mocy nominalnej 55 kW (75 KM).
Dane techniczne RWD-7 (wg [1] i [3]):
Rozpiętość- 9,8 m, długość- 6,3 m, wysokość- 2,0 m, powierzchnia nośna- 13,6 m2.
Masa własna- 246 kg, masa użyteczna- 194 kg, masa całkowita- 440 kg.
Prędkość max- 186 km/h, prędkość przelotowa- 160 km/h, prędkość min.- 65 km/h, wznoszenie- 6,2 m/s, pułap- 6000 m, zasięg- 260 km.
Galeria
Źródło:
[1] Dulęba L., Glass A. ”Samoloty RWD”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1983.[2] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”. Wydawnictwo komunikacji i Łączności. Warszawa 1977.
[3] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze do 1939”. Tom 2. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2007.