Projekt samolotu RWD-2 opracowali w jesieni 1928 r. i w zimie 1928/1929 r. Stanisław Rogalski, Stanisław Wigura i Jerzy Drzewiecki. Było to dalsze rozwiniecie samolotu RWD-1. Prototyp RWD-2 o znakach SP-ACE oblatał Jerzy Drzewiecki w lipcu 1929 r. W tym samym miesiącu por. Franciszek Żwirko i Stanisław Wigura wykonali na RWD-2 lot dookoła Polski o długości 1200 km, a następnie (9.08 do 6.09.1929 r.) rajd wokół Europy po trasie Warszawa- Poznań- Erfurt- Frankfurt- Nancy- Paryż- Lyon- Nimes- Perpignan- Barcelona- Marsylia- Mediolan- Wenecja- Wiedeń- Kraków- Warszawa, pokonując 5000 km. W jesieni 1929 r. RWD-2 zajął 1 miejsce w I Locie Południowo-Zachodniej Polski. 16.10.1929 r. Franciszek Żwirko i Antoni Kocjan pobili na RWD-2 międzynarodowy rekordy wysokości w klasie samolotów o masie własnej do 280 kg, uzyskując wysokość 4004 m. 24.05.1930 r. S. Rogalski z A. Kocjanem wzięli udział w Międzynarodowym Mityngu Lotniczym w Brnie w Czechosłowacji.

W roku 1930 zbudowano trzy dalsze RWD-2 (o znakach SP-ADJ, SP-ADG i SP-ADH), na których Stanisław Płonczyński, E. Więckowski i J. Muślewski wzięli udział w Międzynarodowych Zawodach Samolotów Turystycznych Challenge 1930 (20.07.-7.08.1930) wykonując rajd wokół Europy i zajmując 19 i 21 miejsce. W II Locie Południowo-Zachodniej Polski we wrześniu 1930 r. F. Żwirko zajął l-miejsce na RWD-2.

W II Zlocie Południowo-Zachodniej Polski we wrześniu 1930 r. F. Żwirko zajął 1 miejsce na RWD-2. W tym samym miesiącu cztery RWD-2 pilotowane przez H. Skrzypińskiego, S. Rogalskiego, J. Drzewieckiego i S. Tondysa zajęły cztery pierwsze miejsca w III Krajowym Konkursie Awionetek w II kategorii samolotów. W dniach 5-16.03.1930 r. F. Żwirko na RWD-2 wykonał rajd do Estonii. W dniu 8.06.1931 r. H. Skrzypiński zajął 3 miejsce w Rallye Bucuresti. W drodze powrotnej z Bukaresztu pobił międzynarodowy rekord odległości w locie bez lądowania w kategorii samolotów o masie własnej do 280 kg, przelatując 15.06.1931 r. 980 km, niestety niezatwierdzony z powodu niedopełnienia formalności. W IV Krajowym Konkursie Samolotów Turystycznych (25.09-1.10.1931 r.) wzięły udział cztery RWD-2, jeden z nich zajął 3 miejsce. Do połowy 1935 r. cztery samoloty RWD-2 używano w aeroklubach. Trzy spośród tych samolotów skasowano, a jeden z nich nabył W. Urban.

RWD-2 to pierwszy słynny samolot z rodziny RWD. Był pierwszym polskim samolotem, na którym pobito rekordy międzynarodowe i wykonano rajd zagraniczny. W wyniku dalszego rozwoju konstrukcji powstały samoloty RWD-3 i RWD-4.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy górnopłat wolnonośny o konstrukcji drewnianej.
Płat trapezowy, wolnonośny, niedzielony, jednodźwigarowy, z dźwigarkiem pomocniczym, kryty sklejką do głównego dźwigara, dalej płótnem. Profile płata: IAW 130 (20%), IAW 337 (14%) i IAW 340 (4,6%).
Kadłub o przekroju prostokątnym w części dolnej i silnie zwężonym w części górnej, drewniany, kryty sklejką. Osłona silnika i przodu kadłuba z blachy aluminio­wej. Zbiornik na 75 l paliwa w przodzie kadłuba. Kabiny z nieoszklonymi oknami. Z prawej strony kadłuba drzwi do kabin. Sterownice podwójne, spawane z rur stalowych.
Usterzenie drewniane. Stateczniki kryte sklejką, stery płótnem. Profil usterzenia IAW 177. Statecznik poziomy przestawialny.
Podwozie stałe, główne- składające się z krótkich wysięgników, względem których były amortyzowane za pomocą sznura gumowego półosie z kołami. Podwozie osłonięte blachą alu­miniową. Płoza ogonowa ze stalowej sprężyny piórowej.

Silnik- chłodzony powietrzem, 9- cylindrowy, gwiazdowy Salmson 9AD o mocy nominalnej 29 kW (40 KM). Śmigło dwułopatowe, drewniane, stałe.

Dane techniczne RWD-2, w nawiasach- dla prototypu (wg [2]):
Rozpiętość- 9,8 m, długość- 6,15 m, wysokość- 1,9 m, powierzchnia nośna- 13,6 m².
Masa własna- 268 (249) kg, masa użyteczna- 200-250 kg, masa całkowita- 450 (max. 500) kg.
Prędkość max- 155 km/h, prędkość przelotowa- 130 km/h, prędkość min.- 70 (wg [1] i [3]- 65) km/h, wznoszenie- 3 m/s, pułap- 3500 m, zasięg- 550 km.2