Po zbudowaniu udanych szybowców (patrz Rudlicki nr 1 do nr 6 i Rudlicki nr 7 do nr 9), zamieszkały w Odessie uczeń Jerzy Rudlicki, zaprojektował w latach 1912-1913 samolot, oznaczony R-I. W końcu 1913 r. rozpoczął jego budowę wraz ze swym kolegą Rosjaninem S. T. Dobrowolskim z pomocą aeroklubu odeskiego, który dostarczył silnik Anzani. W sierpniu 1914 r., w chwili wybuchu I wojny światowej, samolot był na ukończeniu.

Wg rosyjskiego historyka W. B. Szawrowa budowy nie ukończono. Wg relacji konstruktora samolot został ukończony w warsztatach wojskowych i oblatany. Na samolocie wykonano trzy lub cztery loty. Z powodu defektu silnika, samolot uległ rozbiciu.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy górnopłat o konstrukcji drewnianej.
Płat dwudźwigarowy, usztywniony drutami do koziołka i do podwozia, kryty płótnem tylko od dołu. Sterowanie poprzeczne za pomocą zwichrzenia końców płata.
Kadłub kratownicowy o przekroju trójkątnym, kryty sklejką i płótnem. Kabina odkryta.
Usterzenie ze statecznikiem i sterami (ster wysokości przedni i tylny) kryte płótnem.
Podwozie klasyczne stałe.

Silnik- Anzani o mocy 18 kW (25 KM) lub 33 kW (45 KM).

Dane techniczne R-I (wg [2]):
Rozpiętość- 10 (wg [1]- 9) m, długość- 9 m, wysokość- 3 m, powierzchnia nośna- 15,0 m².
Masa własna- 145 kg, masa użyteczna- 85 kg, masa całkowita- 230 kg.