Rudlicki nr 7 do nr 9, 1910

Szybowce pionierskie. Polska.
Szybowiec Rudlicki nr 7 z kabinką. (Źródło: Praca zbiorowa ”Ku czci poległych lotników. Księga pamiątkowa.”. Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Ku Czci Poległych Lotników. Warszawa 1933).
Szybowiec Rudlicki nr 7 Jerzy Rudlicki zbudował w Odessie w 1910r. Poważnie różnił się od poprzednich konstrukcji (Rudlicki nr 1 do nr 6), choć opierał się na doświadczeniach uzyskanych podczas lotów na nich. Układem swym szybowiec ten był zbliżony do samolotów Henry Farmana. Prócz usterzenia przedniego otrzymał tylne usterzenie poziome, umieszczone na kratownicy ogonowej, oraz umieszczony z tyłu statecznik pionowy. Pilot zajmował pozycje siedzącą, a szybowiec miał sterownice w postaci drążka sterowego i pedałów, lotki i stery. Pokrycie płatów i sterów było mocno napięte, co poprawiało osiągi szybowca. Start szybowca odbywał się z holu na linie za koniem. W budowie szybowca pomagał konstruktorowi kolega S. P. Dobrowolski.

Szybowiec Rudlicki nr 8 z 1910 r., był modyfikacją poprzedniego, w wyniku której konstrukcja została jeszcze bardziej upodobniona do samolotu Farmana. Tył kadłuba otrzymał postać czteropodłużnicowej kratownicy przestrzennej z podwójnym usterzeniem pionowym, podwozie zaś zostało wyposażone w koła. Podobny do niego szybowiec Rudlicki nr 9 miał pojedynczą kratę tyłu kadłuba. Za szybowiec ten wystawiony na Wystawie Przemysłowej i Handlowej w zimie 1910/1911 r. J. Rudlicki otrzymał od Odeskiego Oddziału Cesarskiego Rosyjskiego Stowarzyszenia Technicznego (IRTO) dyplom wyróżnienia. Na szybowcach tych uzyskiwano na holu wysokość do 30 m. Wykonywano na nich loty jeszcze w 1913 r. Następną konstrukcją Rudlickiego był samolot Rudlicki R-I, którego budowę rozpoczęto w 1914 r.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Płaty prostokątne, dwudźwigarowe, kryte płótnem.
Konstrukcja kratownicowa wykrzyżowana linkami.
Usterzenie poziome ze sterem z przodu kadłuba i statecznikiem z tyłu.
Podwozie z płozami jesionowymi i kołami umieszczonymi na wspólnej osi.

Dane techniczne nr 7 (wg [2]):
Rozpiętość- 9 m, długość- 6,3 m, powierzchnia nośna- 18, m2.
Masa własna- 35-45 kg, masa użyteczna- 65 kg, masa całkowita- 100-110 kg.
Prędkość- 36 km/h, doskonałość- 6, opadanie minimalne- 1,5 m/s.

Dane techniczne nr 8 i nr 9 (wg [2]):
Rozpiętość- 9 m, długość- 6,3 m, wysokość- 2,5 m, powierzchnia nośna- 18, m2.
Masa własna- 40-50 kg, masa użyteczna- 65 kg, masa całkowita- 105-115 kg.
Prędkość- 36 km/h, doskonałość- 6, opadanie minimalne- 1,5 m/s.

Galeria

  • Szybowiec Rudlicki nr 8 w locie. (Źródło: Praca zbiorowa "Ku czci poległych lotników. Księga pamiątkowa". Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Ku Czci Poległych Lotników. Warszawa 1933).
  • Szybowiec Rudlicki nr 9. W szybowcu Rudlicki i Dobrowolski. (Źródło: Praca zbiorowa "Ku czci poległych lotników. Księga pamiątkowa". Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Ku Czci Poległych Lotników. Warszawa 1933).
  • Szybowiec Rudlicki nr 8 i 9, rysunek w rzutach. (Źródło: Glass Andrzej ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”).

Źródło:

[1] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1977.
[2] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze do 1939”. Tom 1. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2004.
blog comments powered by Disqus