Ultralekki samolot sportowy Eipper-Formance ”Quicksilver-E” Konstruktorem był Bob Lovejoy. Był to dalszy rozwój lotni/szybowca ultralekkiego ”Quicksilver” z płatem prostokątnym oraz usterzeniem ogonowym, sterowany środkiem ciężkości. Lotnia budowana była w bardzo dużych ilościach (do końca 1981 r. zbudowano ok. 2000 egz.). W 1979 r. konstruktor zamontował w owej lotni zespół napędowy w postaci silnika Rotax-294 lub 277 o mocy ok. 20-22,5 kW (27-30 KM) oraz śmigła pchającego. Samolot otrzymał oznaczenie ”Quicksilver-E”. Prototyp został oblatany w 1979 r. Był to jednomiejscowy samolot sterowany środkiem ciężkości oraz posiadał prędkościomierz i podwozie trójkołowe (z możliwością instalacji nart). ULM ”Quicksilver-E” produkowany był od 1981 r. w firmie Eipper-Formance zestawach do samodzielnego montażu. Czas budowy z zestawu- 50 h. Do 1.03.1982 r. zbudowano 250 zestawów. Budowany był również w wariancie wodnosamolotu pływakowego pod nazwą ”Seaquick”.

W ciągu dalszego rozwoju konstrukcji powstał szereg wersji o różnym przeznaczeniu:
- ”Quicksilver MX”- 1981 r., jednomiejscowa. Samolot ten posiadał sterowanie aerodynamiczne, silnik Rotax-377 o mocy 25 kW (34 KM). Konstrukcja była identyczna, jak w przypadku poprzednich modeli. Produkowany w zestawach do samodzielnego montażu. Do 1.03.1982 r. zbudowano 150 zestawów. Czas budowy z zestawu- 50 h. MX okazał się konstrukcją bardzo wszechstronną. Używany był, obok celów sportowych, jako patrolowy, ratowniczy, do fotografowania i badania brzegów morskich oraz holowania lotni. Powstała również amfibia ”Seaquick II” z dwoma pływakami,
- ”Quicksilver QM-1” i QM-2- 1981 r., jednomiejscowe wersje wojskowe. Przewidziane do: ataków szturmowych, ratownictwa, obserwacji artyleryjskiej, zwiadu linii przedniej, do zwalczania czołgów i stacji radarowych, stawiania zasłon dymnych i gazów łzawiących, zrzutu fosforowych bomb oświetlających na spadochronach, dla żołnierzy wojsk powietrzno-desantowych oraz komandosów skrycie lądujących na zapleczu frontu, wykorzystujących wózek podwoziowy (z napędem elektrycznym) do przejazdów w pobliżu celu i do powrotu do swoich na skrzydłach. Po złożeniu ULM na długość 4,88 m może być przewożony ciężarówką wojskową lub w okręcie podwodnym. Czas montażu- 30'. Opracowano także zubożoną wersję wojskową QM-1, sterowaną zarówno masą ciała pilota (ograniczoną do 73 kg), jak i sterem kierunku. Malowanie ochronne, również w plamy kamuflażowe,
- ”Quicksilver-MXU” (lub MXII)- 1983, dwumiejscowa z miejscami obok siebie i z silnikiem Rotax-504 o mocy 34,5 kW (47 KM). Dalszy rozwój wersji MX. Używana jako ULM treningowy, fotograficzny,do skoków ze spadochronem. Po pokazach w lutym 1982 r. w ChRL uznana została tam oficjalnie za samolot treningowy. Opracowano również warianty szybkościowe usportowionych odmian ”Quicksilver-MXU Sprint” i ”Quicksilver-MXU Sport” o poprawionej aerodynamice. Samoloty te w większości odmian są budowane do dziś,
- ”Quicksilver-MXL”i ”Quicksilver-MX Sprint”- jednomiejscowa wersje szybkościowe. Są to starannie opracowane aerodynamicznie wersje MX. Były produkowane seryjnie,
- ”Quicksilver-MX Super”- jednomiejscowa wersja akrobacyjna. Rozwinięta z wersji MXL. Posiada wzmocnioną konstrukcję z silnikiem Rotax-503 o mocy 32 kW (44 KM), wysokościomierzem i wskaźnikiem przeciążeń. Produkowana był w zestawach do samodzielnego montażu,
- ”Quicksilver GT 400”- starannie dopracowana aerodynamicznie wersja o zupełnie nowej klasie. Wyposażona w skośny płat, sterowane kółko przednie, 4-pozycyjne klapy, laminatową szczątkową osłonę jednoosobowej kabiny i wiatrochronem z pleksi. Masa startowa max wynosi ok. 258 kg, prędkość dozwolona 119 km/h, prędkość minimalna 43 km/h, pułap 4267 m a rozbieg ok. 23 m. Dla GT-400 opracowano także prawie pełną, lepszą aerodynamicznie kabinę, system opryskowy do lotów agro (wydajność 7 akrów na minutę), a także pływaki,
- ”Quicksilver GT 500”- dwumiejscowa z pełną, kompozytową dwumiejscową kabiną, silnikiem Rotax-582 o mocy 47 kW (65 KM) lub ROTAX-912UL o mocy 59 kW (80 KM). Samolot posiada pełen standardowy zestaw przyrządów pokładowych VFR. Można dokupić także zestaw agro, system ratunkowy oraz pływaki. W przeciwieństwie do MX i jego pochodnych, GT-500 można zaliczyć do tzw. ULM zaawansowanych.

Cechą charakterystyczną samolotów ”Quicksilver” jest ich maksymalna prostota. W pewnym sensie są to maszyny rodem z pionierskich czasów awiacji, wykonane za pomocą współczesnych materiałów. Ich konstrukcja opiera się na układzie z rurek metalowych oraz płatów z metalowymi żebrami krytymi dakronem. W latach 1980-tych ULM-y ”Quicksilver” były najliczniej użytkowane na świecie, ponad 7000 egz. Stanowi (zwłaszcza w wersji MX i pochodnych) tani i prosty sposób na własne skrzydła. W 1981 r. oficjalnie podano o zakupie przez służbę graniczną i marynarkę wojenną USA do zadań patrolowych z pokładów okrętów dużej liczby jednomiejscowych ULM ”Quicksilver” w różnych odmianach.

Firma Eipper-Formance zmieniła później nazwę na Eipper Aircraft i ostatecznie na Quicksilver Aircraft.

W Polsce.

W latach 1980-tych były budowane w Polsce amatorskie samoloty ultralekkie wzorowane na samolocie ”Quicksilver”: Lipka- Michalski ”Quicksilver”, Chmura "Fregata 3" oraz dwusilnikowy (!) PM-2 ”Ara”.

W 1993 r. mieszkaniec Gdańska sprowadził sobie ory­ginalny amerykański samolot"Quicksilver". W 2006 r. był oferowany do sprzedaży samolot ”Quicksilver MX”. W dniu 1.01.2007 r. w polskim rejestrze znajdował się samolot ”Quicksilver GT 500” o znakach SP-SABA. W 2010 r. oferowany był do sprzedaży samolot ”Quicksilver MX 2”, napędzany silnikiem Rotax 377 oraz samolot ”Quicksilver” z obudowaną kabiną wyposażoną w owiewkę i z silnikiem Rotax 503 DCDI o mocy 38 kW (52 KM). W latach 2000-nych właścicielem samolotu ”Quicksilver” był Janusz Kowalik. Zakupił go w Pruszczu Gdańskim, jednak ze względu na kiepski stan techniczny samolotu, nie wykonywał na nim lotów.

Konstrukcja:
Jedno- lub dwumiejscowy górnopłat zastrzałowy o konstrukcji metalowej i dakronowej.
Skrzydło pokryte dakronem. Pokrycie jednostronne (z góry).
Kadłub w postaci metalowej, odkrytej kratownicy. Kabina odkryta.
Podwozie trójkołowe z kołem przednim, stałe. Stosowane są również narty. W wersji wodnosamolotu- dwa pływaki kompozytowe.

Uzbrojenie ”Quicksilver QM-2”, warianty:
- karabin maszynowy Maremont M60 kal. 7,62 mm,
- pistolet maszynowy 5,56 mm,
- 2 wyrzutnie pocisków rakietowych Armburst,
- 8 sterowanych rakietowych pocisków przeciwpancernych LAW w 2 wyrzutniach,
- 10 min przeciwpiechotnych do zrzutu z powietrza,
- 12 pojemników ze świecami dymnymi, gazem łzawiącym lub ładunkami zapalającymi z białym fosforem,
- 15 ręcznych granatów odłamkowych M67,
- 10 nocnych ładunków oświetlających ze spadochronami.

Wyposażenie bojowe ”Quicksilver QM-2”: kamera do zdjęć lotniczych, radiotelefon, mikrofon krtaniowy i słuchawki, radiostacja specjalna, noktowizor, dwa reflektory halogenowe.

Silnik:
- ”Quicksilver-E”- Rotax-294 o mocy 20-22,5 kW (27-31 KM),
- ”Quicksilver-MX” i MXL- Rotax-337 o mocy 25 kW (34 KM),
- ”Quicksilver-MXU”- Rotax-504 o mocy 34,5 kW (47 KM),
- ”Quicksilver-MX Super”- Rotax-503 o mocy 32 kW (44 KM).

Dane techniczne:

Model	j. m.	E	MX	QM-1/ QM-2	MXU	MXL	MX Super	GT-500
Wg		[2]	[2]	[2]	[2]	[2]	[2]	[5]
Rozpiętość	[m]	9,75	9,75		9,75	9,14	8,53
Długość	[m]	5,46	5,51		5,51	5,51	5,41
Wysokość	[m]	2,95	2,95		2,95	2,95	2,41
Powierzchnia nośna	[m2]	14,86	14,86		14,86	13,94	13,02
Masa własna	[kg]	84	107		143	114	144
Masa całkowita	[kg]	204	238	227	318	249	295	454
Predkośc max	[km/h]	64	85	87	80	98	97	166
Predkośc min.	[km/h]	31	39	34	44	44	50	63
Wznoszenie	[m/s]	2,3	4,0	2,63 (1,75)	1,8	4,3	5,0
Pułap praktyczny	[m]	3050	3050	3360	3050	3050	3050	3810
Zasięg	[km]	161	178	420	161	183	394
Czas lotu	[h]	3,33	2,72	6,7	2,25	2,72	5,0