Kierowane pociski rakietowe rodziny Mołnija Ch-29 (w kodzie NATO AS-14 ”Kedge”) należą do klasy ciężkich pocisków powietrze- ziemia (masa w opakowaniu -1000 kg) i przeznaczone są do niszczenia z małej odległości mocno umocnionych celów naziemnych oraz celów punktowych (mosty, budynki specjalnego przeznaczenia, drogi startowe, żelbetonowe ukrycia- schrony dla samolotów, budowle przemysłowe itp.).

Ch-29 powstał w 1980, w odpowiedzi na zapotrzebowanie lotnictwa taktycznego ZSRR na kierowany pocisk rakietowy dla samolotów uderzeniowych. Zaprojektowano go w biurze konstrukcyjnym Mołnija kierowanym przez Matusa Bisnowata, znanym z opracowania wielu udanych konstrukcji kierowanych pocisków rakietowych typu powietrze- powietrze.

Stanowi on uzbrojenie samolotów: Mikojan MiG-27, Mikojan MiG-29, Mikojan MiG-31, Suchoj Su-17, Suchoj Su-22M3 i Su-22M4, Suchoj Su-24M, Suchoj Su-25, Suchoj Su-27, Suchoj Su-30MK, Suchoj Su-35. Ch-29Ł przenoszone są na wyrzutniach AKU-58E w liczbie od 2 do 6 pocisków. Oprócz Ch-29 na wyrzutni AKU-58E można jeszcze przenosić i odpalać kpr klasy powietrze-ziemia Ch-31 i Ch-58.

Kierowany pocisk rakietowy powietrze- ziemia Ch-29 występuje w czterech podstawowych wersjach, oznaczonych jako:
- Ch-29Ł- wersja podstawowa z półaktywną głowicą laserową,
- Ch-29MŁ- wersja zmodernizowana- również z półaktywną głowicą laserową, ale z możliwością podświetlania celu nie tylko przez nosiciela, ale również przez inny samolot lub z ziemi,
- Ch-29T- wersja z głowicą telewizyjną- pocisk sam naprowadza się na optycznie na kontrastowy cel, wskazywany przez pilota na ekranie telewizyjnym znajdującym się na nosicielu,
- Ch-29D- wersja eksportowa, wyposażona w głowicę termowizyjną.

W Polsce.

Kierowane pociski rakietowe Zwiezda Ch-25 wchodzą w skład uzbrojenia samolotów Suchoj Su-22M4.

Konstrukcja.
Wszystkie odmiany pocisku Ch-29 składają się z podzespołów łączonych ze sobą kołnierzami i z wymiennej (w zależności od przeznaczenia) głowicy naprowadzającej.
Układ sterowania (typu kaczka) tworzą zdejmowane stery i skrzydła z lotkami.
Układ naprowadzania z półaktywną laserowa głowica samonaprowadzającą.
Głowica bojowa umożliwia przebicie żelbetonowych konstrukcji o grubości 1 m lub betonowo- ziemnych o grubości 3 m. Wyposażona jest w zapalnik o działaniu natychmiastowym lub opóźnionym. Masa głowicy bojowej wynosi 317 kg i stanowi 50 % masy pocisku, przy masie ładunku bojowego równej ok. 120 kg.

Napęd- pocisk napędzany jest silnikiem rakietowym na paliwo stałe (masa ok. 200 kg). Wytwarza ciąg stały równy 88,26 kN.
Odpalanie odbywa się za pomocą instalacji powietrznej, a w przypadkach odpalania awaryjnego- ładunkiem pirotechnicznym. Najpierw pocisk odrzucany jest od samolotu (przepadanie pocisku może wynieść nawet ok. 50 m), a dopiero później włącza się silnik rakietowy.

Dane techniczne Ch-29Ł (wg [1]):
Długość- 3875 mm, średnica- 380 mm, rozpiętość- 778 mm.
Masa pocisku- 657 kg, masa głowicy bojowej- 317 kg, masa silnika- 192 kg.
Wysokość odpalania- 200- 5000 m, odległość odpalania- 8- 10 km, minimalna odległość odpalania- 3 km, przepadanie przy odpaleniu- max 50 m.

Dane techniczne Ch-29T (wg [1]):
Długość- 3875 mm, średnica- 380 mm, rozpiętość- 778 mm.
Masa pocisku- 680 kg, masa głowicy bojowej- 317 kg, masa silnika- 192 kg.
Wysokość odpalania- 200- 5000 m, odległość odpalania- 8- 10 km, minimalna odległość odpalania- 3 km, przepadanie przy odpaleniu- max 50 m.