W 2004 r. trwa ocena przeprowadzana przez z NATO dwóch kandydujących ofert do programu, którego celem jest stworzenie możliwości w zakresie rozpoznania, identyfikacji, śledzenia i wskazywania celów naziemnych i powietrznych- AGS (Alliance Ground Surveillance). W dniu 12.02.2004 r. zostały przedstawione propozycje konsorcjów, w których wiodące role pełnią firmy lotnicze Northrop Grumman oraz Raytheon oparte są na amerykańsko-europejskich założeniach wykorzystania radaru TCAR (Transatlantic Cooperative AGS Radar). Radar ten będzie zamontowany na statku powietrznym-nosicielu, który zwycięży w konkursie.

Grupa firmy Northrop Grumman proponowała jako nosiciela TCAR platformę załogową, samolot Airbus A 321, która miała by dodatkowo współpracować z BAL typu Northrop Grumman RQ-4B ”Global Hawk”. Oferta z wiodącym udziałem firmy Raytheon opierała się na wykorzystaniu jako nosiciela TCAR, załogowej platformy w postaci samolotu klasy business jet Bombardier "Global Express" oraz bliżej nieokreślonej bezzałogowej platformy o standardzie HALE (high altitude, long endurance- zdolność do długotrwałych lotów na dużych wysokościach). Jako najbardziej prawdopodobną opcję komponentu HALE przedstawia się do wykorzystania BAL typu General Atomics RQ-4 ”Predator C”, choć nie wyklucza się zastosowania innego mniejszego BAL o dużych możliwościach przebywania w powietrzu.

W 2005 r. EADS kończył przygotowania do przeprowadzenia pierwszych prób w locie demonstratora nowego systemu rozpoznania dalekiego zasięgu (Stand-Off Surveillance and Target Acquisition Radar- SOSTAR-X), opartego na platformie powietrznej typu Fokker 100. Próby miały zostać rozpoczęte jeszcze w listopadzie 2005 r. Obok zakładów lotniczych EADS w projekcie tym uczestniczyły firmy: Galileo Avionica, Thales, Indra i Duch Space. Próby te miały być podstawą do włączenia do współpracy jeszcze innych europejskich państw, zainteresowanych udziałem w ramach szerszego programu transatlantyckiego budowy systemu AGS (Transatlantic Collaborative AGS Radar- TCAR). Kierowany on jest przez konsorcjum TIPS (Transatlantic Industry Partnership for Surveillance). System budowany był na zapotrzebowanie NATO. Pierwsze próby w powietrzu z nowym radarem dla projektu SOSTAR-X planowane były jeszcze przed końcem 2005 r. Radar ze skanowaną elektronicznie aktywną anteną pochodzić miał z zakładów Fokker Services' Woensdrecht. Program badawczy w tym zakresie miał zostać zakończony na początku 2007 r. Kulminację stanowić miała prezentacja zdolności operacyjnych nowego systemu dla przedstawicieli rządów i sił zbrojnych krajów partycypujących oraz przedstawicieli potencjalnych nabywców eksportowych spoza NATO. Pokaz ten przewidywany był na kwiecień 2007 r.

W 2005 r. konsorcjum TIPS przyjęło opcję oparcia programu AGS na bazie floty 5 samolotów typu Airbus A321 i 7 bezzałogowych platform powietrznych Northrop Grumman ”Global Hawk”, które miałyby przenosić sensory TCAR.

W Polsce.

Również Polska uczestniczy w programie AGS. W 2004 r. przedstawiciele Dowództwa WLOP wzięli udział w posiedzeniu Sojuszniczego Zespołu Zadaniowego AGS w sprawie opracowania Sojuszniczego System AGS w Polsce. Niestety kryzys finansowy sprawił, że w 2009 r. udział Polski w programie AGS został zamrożony na czas nieokreślony.

Ok. 2004 r. polska firma PZL Mielec Sp. z o.o. zaproponowała w ramach narodowego (polskiego) komponentu AGS opracowanie nowej wersji samolotu PZL M-28R ”Rybitwa”. W 2004 r. Dowództwo Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, w ramach narodowego segmentu rozpoznania celów naziemnych z powietrza AGS, planowało stworzyć eskadrę bezpilotowych aparatów latających General Atomics RQ-4 ”Predator” z miejscem stacjonowania w Bazie Lotniczej Łask. Docelowo w Bazie Lotniczej Łask miał być stworzony Ośrodek Rozpoznania Powietrznego, w którego skład oprócz BAL weszłyby samoloty Lockheed Martin F-16C/D ”Jastrząb” z zasobnikiem rozpoznawczym Goodrich oraz ewentualnie samoloty PZL M-28R ”Rybitwa”.