Pionowzlot "Latacz 4" został skonstruowany i zbudowany przez Adama Rachlewicza. Powstał w wyniku rozwoju poprzednich konstrukcji: "Latacz 1", "Latacz 2" i "Latacz 3". Ponieważ poprzednie pionowzloty posiadały bardzo poważną wadę- były bardzo niestabilne, konstruktor gruntownie zmienił konstrukcję. Otrzymała ona, skopiowany z platformy latającej Hillera, układ śmigieł współosiowych, przeciwbieżnych, pracujących poniżej środka ciężkości. Pozycja pilota powróciła do stojącej. Sterowanie ponownie polegało na manewrowaniu ciałem. Znacznej przebudowie uległ układ przeniesienia napędu. Ze względu na zmniejszenie o połowę powierzchni pracy śmigieł, nastąpił spadek siły ciągu. Jednak obliczenia wskazywały (przy niewielkiej pomocy wpływu ziemi) na pomyślność przedsięwzięcia.

Próba startu pionowzlotu "Latacz 4" (po zbudowaniu odmiany "Latacz 4.2", otrzymał on oznaczenie "Latacz 4.1") odbyła się na lotnisku w Borsku w październiku 2009 r. Zgodnie z przewidywaniami maszyna oderwała się od ziemi i wykazywała dość dobrą stabilność. Sterowanie poprzez manewrowanie ciałem okazało się również skuteczne. Jednak po kilku minutach pracy (i nauki sterowania pionowzlotem) rozleciały się dwie przekładnie łańcuchowe, niszcząc przy tym jedno śmigło. Zachęcony pomyślnymi wynikami (jeśli chodzi o stabilność) konstruktor po raz kolejny przebudował pionowzlot.

Odmiana "Latacz 4.2" otrzymała nowe śmigło, w miejsce zniszczonego. Zastosowano wysokiej jakości łańcuchy w miejsce zerwanych, dobudowano tunel mający poprawić sprawność napędu śmigłowego oraz zastosowano pompowane koła. Zastosowano także dwa sprzężone stery pracujące w strumieniu przedśmigłowym, umożliwiające obrót maszyny wokół własnej osi. Próba startu odbyła się na lotnisku w Elblągu w czerwcu 2010 r. Maszyna ponownie oderwała się od ziemi, jednak tunel, w którym pracowały śmigła nie zwiększył ich sprawności (siła ciągu pozostała bez zmian), a tylko zwiększył o 15 kg wagę urządzenia. W związku z tym pionowzlot przy pełnej mocy był w stanie unieść się jedynie na 20 cm nad ziemię. Niestety ponownie zawiodły wspomniane wcześniej łańcuchy. Jeden z nich po kilku minutach pracy znów się zerwał. Tym razem obyło się bez szkód.

Odmiana "Latacz 4.3" została ukończona w październiku 2010 r. Zdemontowano tunel, zrywające się łańcuchy zostały umieszczone w kąpieli olejowej, nieznacznemu obniżeniu uległ środek ciężkości. Kolejna, w pełni udana, próba startu odbyła się 27.10.2010 r. na lotnisku w Borsku.

Na początku 2011 r. silnik Kawasaki ZX9R został wymontowany z pionowzlotu i użyty do napędu poduszkowca Rachlewicz "Ślizgowiec 4".

Konstrukcja:
Pionowzlot o konstrukcji metalowej.
Kadłub w postaci kratownicy o konstrukcji stalowej.
Miejsce pilota odkryte . Pilot znajdował się w pozycji stojącej. Sterowanie urządzeniem miało zapewniać manewrowanie ciałem. W odmianie "Latacz 4.2" dodano dwa sprzężone stery pracujące w strumieniu przedśmigłowym, umożliwiające obrót maszyny wokół własnej osi.
Podwozie stałe, w postaci czterech małych kółek.

Silnik- z motocykla Kawasaki ZX9R o mocy 106 kW (144 KM).
Układ przeniesienia mocy:
- "Latacz 4.1" i "Latacz 4.3"- silnik poprzez łańcuch napędzał krótki wał, z którego końców, dwoma innymi łańcuchami moment obrotowy był przenoszony przekładnie zębate, stożkowe. Z przekładni tych, ponownie dwoma łańcuchami moc przekazywana była na dwa przeciwbieżne wały współosiowe, na końcach których przykręcone były śmigła,
- "Latacz 4.2"- jak wyżej, zastosowano tylko otunelowane śmigła.

Dane techniczne "Latacz 4.3" (wg [2]):
Masa bez pilota- 230 kg.
Prędkość postępowa- kilkanaście km/h.