W 2005 r. Adam Rachlewicz zainteresował się ideą budowy pionowzlotu. Dopiero po skonstruowaniu stosunkowo prostego w budowie układu przeniesienia napędu na dwa przeciwbieżne wentylatory, zdecydował się na budowę urządzenia. Prace ruszyły w październiku 2008 r. Pionowzlot otrzymał nazwę "Latacz 1".  Do jego napędu zastosowany został silnik z motocykla Kawasaki ZX9R. Przewidywana siła ciągu pionowzlotu wynosiła 380 kG przy masie całego urządzenia z pilotem 310 kg. Istniał wiec niewielki, lecz wystarczający zapas ciągu, umożliwiający start urządzenia.

W marcu 2009 r. zostały przeprowadzone pierwsze próby startu. Okazało się, że silnik osiąga nawet większą moc- o kilka KM. Jednak siła ciągu wynosiła tylko 250 kG i była zdecydowanie za mała aby umożliwić oderwanie się maszyny od ziemi. Po jakimś czasie okazało się, że powodem zbyt  małej siły ciągu były za gęste siatki zabezpieczające wlot powietrza do tunelów. Zanim jednak konstruktor doszedł do takiego wniosku maszyna została przebudowana. Dalszym rozwojem konstrukcji był pionowzlot "Latacz 2".

Konstrukcja:
Pionowzlot (latająca platforma) o konstrukcji metalowej.
Kadłub w postaci kratownicy o konstrukcji stalowej.
Miejsce pilota odkryte. Pilot znajdował się w pozycji stojącej. Sterowanie urządzeniem miało zapewniać manewrowanie ciałem.
Podwozie stałe, w postaci czterech małych kółek.

Silnik- z motocykla Kawasaki ZX9R o mocy 106 kW (144 KM).
Układ przeniesienia mocy- silnik poprzez łańcuch napędzał długi wał przenoszący moc na dwie przekładnie zębate, stożkowe (zapożyczone z motocykla Honda NTV), które z kolei napędzały dwa przeciwbieżne wentylatory pracujące w tunelach.

Dane techniczne:
Brak danych.