Od początku lat 1930-stych Państwowe Zakłady Lotnicze starały się uzyskać zamówienie lotnictwa wojskowego Jugosławii na samoloty myśliwskie własnej konstrukcji. W czerwcu 1931 r. zaprezentowano w Belgradzie samolot myśliwski PZL P-6. W grudniu 1933 r. złożono propozycję dostarczenia Jugosławii 20 samolotów myśliwskich PZL P-11 oraz udzielenia licencji na ich produkcję. Natomiast we wrześniu 1934 r. w Jugosławii gościła eskadra ośmiu samolotów PZL P-7a oraz dwóch Lublin R-XIII pod dowództwem gen. L. Rayskiego. 12 września gen. Rayski odleciał do Bukaresztu i Lwowa, następnego dnia opuściła Belgrad, zmierzając do kraju reszta eskadry. Na miejscu pozostał jednak por. pil. Mieczysław Medwecki, który miał przeprowadzić serię prób i pokazów samolotu PZL P-7a. Niestety 18.09.1934 r. próby te zakończyły się katastrofą. Samolot został ciężko uszkodzony a por. pil. M. Medwecki ranny.

Niestety podsumowanie z przeprowadzonych prób PZL P-7a nie było zbyt optymistyczne. Podkreślono zalety polskie maszyny, takie jak zwrotność, manewrowość, łatwość pilotażu. Zgłoszono też wiele mankamentów, np. niewystarczającą prędkość i pułap, słabą widoczność z kabiny, spowodowaną sporą średnicą silnika i jego ułożeniem. Samolot PZL P-7a nie miał szans na sukces eksportowy, należało więc wystąpić z nową, pozbawioną wad poprzedniej, propozycją.

W maju 1935 r. jugosłowiańskie Dowództwa Lotnictwa zasugerowało, by rozważyć zaoferowanie Jugosławii najnowszego myśliwca PZL P-24, wyposażonego w silnik Lorraine Dietrich ”Petrel” 12 HD.RS wyposażonym w sprężarkę, o mocy większej niż wersja użyta do napędu P-8/II. Z nowym silnikiem samolot P.8 miał osiągać prędkość maksymalną rzędu 400-420 km/h. Strona polska rozważała prezentację w Belgradzie samolotu PZL P-8/II z silnikiem ”Petrel”. Samolot wyposażony był w silnik Lorraine, starszego niż sugerowany przez stronę jugosłowiańską typu i w istniejącym stanie nie odpowiadał wymaganiom wojskowym. Zaproponowano więc przedstawienie w Jugosławii samolotów PZL P-11c lub opracowanie projektu myśliwca PZL P-28, wyposażonego w silnik Lorraine Dietrich ”Petrel”. Był dalszym rozwinięciem samolotu PZL P-8, z wykorzystaniem zespołów od PZL P-24 (skrzydeł, usterzenia, podwozia). Projekt samolotu PZL P-28 opracował Wsiewołod Jan Jakimiuk. W razie zainteresowania ze strony potencjalnego kontrahenta maszyna ta mogłaby zostać wykonana w ciągu sześciu miesięcy. Jednak koszt realizacji projektu P-28, który musiałby zostać pokryty przez stronę jugosłowiańską, musiałby być dość wysoki. W stosunku do produkowanego już samolotu PZL P.11c (gdyż to on, a nie PZL P-24 miał stać się podstawą ewentualnych przeróbek) bez istotnych zmian pozostać mogły tylko skrzydła, część podwozia, usterzenie ogonowe, fotel pilota oraz część wyposażenia kabiny. Wymianie podlegać by musiały natomiast m. in. kadłub, osłony, zbiorniki, chłodnice, śmigło. Natomiast silnik miał zostać dostarczony nieodpłatnie przez firmę Lorraine Dietrich.

Stwierdzono jednak, że osiągi samolotu PZL P-28 nie mogłyby być lepsze aniżeli PZL P-24. Dlatego zaoferowano dostawę samolotów PZL P-11c z francuskim silnikiem Gnôme Rhône K9 lub angielskim Bristol ”Mercury VI” albo myśliwca PZL P-24. Propozycje polskie nie zostały przyjęte. Postulat sfinansowania kosztu wykonania samolotu PZL P-28 uznano za niemożliwy do spełnienia. Ostatecznie Jugosławia nie zakupiła polskich myśliwców. Również PZL P-28 pozostał tylko w projekcie. Prace przerwano w 1935 r.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy górnopłat zastrzałowy o konstrukcji metalowej.
Kabina zakryta.
Usterzenie klasyczne, stateczniki poziome wsparte zastrzałami.
Podwozie klasyczne stałe.

Uzbrojenie- 2 stałe karabiny maszynowe Vickers E kal. 7,9 mm w przedniej części kadłuba oraz (opcjonalnie) 2 stałe działka Oerlikon kal. 20 mm w skrzydłach. Bomby- cztery lekkie bomby o masie po 12 kg każda na zewnętrznych zaczepach pod skrzydłami.

Wyposażenie- radiostacja, wyposażenie do lotów nocnych.

Silnik- rzędowy w układzie V typu Lorraine Dietrich ”Petrel” 12 HD.RS o mocy max 570 kW (775 KM).

Dane techniczne PZL P-28 (wg [3]):
Rozpiętość- 10,5 m, długość- 7,56 m, wysokość- 2,75 m, powierzchnia nośna- 18,00 m².
Masa własna- ok. 1130 kg, masa całkowita- 1755-1816 kg.
Przewidywana prędkość max- 420 (wg [1]- 425) km/h, wznoszenie- 12 m/s, czas wznoszenia na 5000 m- 6', zasięg 750 km.