W Ośrodku Konstrukcji Lotniczych WSK-Mielec został opracowany pod kierunkiem inż. Stanisława Jachyry projekt samolotu szkolno-treningowego dla aeroklubów, oznaczony jako PZL M2. Projekt wstępny tego samolotu, powstał w 1956 r., natomiast projekt konstrukcyjny opracowany został w 1957 r. Samolot zbudowany był w zimie 1957/1958 r. Następne kilka miesięcy czekał na silnik i koła zamówione w Czechosłowacji. Pierwszy prototyp został oblatany 26.06.1958 r., drugi 13.09.1958 r. W czasie od 26.06. do 18.11.1958r. przeprowadzono próby fabryczne. W wyniku prób przeprowadzono na drugim prototypie szereg zmian konstrukcyjnych. We wrześniu 1958 r. pierwszy prototyp był pokazany na wystawie lotniczej w Warszawie na Placu Zwycięstwa, we wrześniu 1959 r. drugi prototyp na wystawie lotniczej we Wrocławiu. Od 12.02. do 14.10.1960 r. samolot poddany był próbie państwowej w Instytucie Lotnictwa. Próby wykazały dość dobre własności lotne samolotu.

Na samolocie został zastosowany niezbyt udany silnik, nie nadający się do akrobacji, co ograniczyło przydatność samolotu do szkolenia i treningu. Początkowo przewidywano zastosowanie na samolocie polskiego silnika WN-6, który w tym czasie znajdował się dopiero w projektowaniu. Przedłużenie o kilka lat prac nad silnikiem oraz zmiana wymagań Aeroklubu PRL stawianych samolotowi tej kategorii spowodowały, iż z braku zainteresowań samolotem dalsze prace nad nim przerwano i nie skierowano go do produkcji. Wstrzymano budowę trzeciego prototypu M2 i rozpoczęto projektowanie samolotu PZL M4 ”Tarpan”

Konstrukcja:
Dwumiejscowy wolnonośny dolnopłat o konstrukcji metalowej.
Skrzydło o obrysie trapezowym dwudzielne. Konstrukcja dwudźwigarowa, półskorupowa, o małej ilości żeber. Pokrycie z blachy duralowej usztywnione podłużnicami. Pokrycie w pobliżu kadłuba dodatkowo wzmocnione blachą. Lotki wychylane różnicowo, o szkielecie metalowym, kryte płótnem. Między lotkami i kadłubem klapa krokodylowa z blachy duralowej.
Kadłub konstrukcji półskorupowej z niedużą liczbą wręg i podłużnic. Kabina zakryta.
Usterzenie wolnonośne o obrysie trapezowym. Statecznik pionowy tworzy całość wraz z kadłubem. Statecznik poziomy niedzielony. Stateczniki konstrukcji półskorupowej, kryte blachą, usztywnioną podłużniczkami. Ster kierunku posiadał szkielet duralowy, pokrycie płócienne. Ster wysokości dwuczęściowy o szkielecie duralowym kryty płótnem.
Podwozie klasyczne stałe.

Wyposażenie- radiostacja RSI-6K z telefonem pokładowym, instalacja tlenowa.

Silnik- rzędowy Praga M-208B ”Doris” o mocy startowej 162 kW (220 KM) i mocy trwałej 132 kW (180 KM).

Dane techniczne PZL M2 (wg [2]):
Rozpiętość- 9,5 m, długość- 7,62 m, wysokość- 3,02 m, powierzchnia nośna- 13,62 m².
Masa własna- 788 kg, masa użyteczna- 279 kg, masa całkowita- 1067 kg, masa całkowita max- 1120 kg.
Prędkość max- 253 km/h, prędkość przelotowa- 220 km/h, prędkość lądowania- 105 km/h, wznoszenie- 6,3 m/s, pułap- 5475 m, zasięg- 600 km.