PZL M1, 1956
(M-1)
Pierwszym projektem biura prototypowego WSK-Mielec był jednomiejscowy dolnopłat akrobacyjny PZL M1. Został on opracowany przez entuzjastów lotnictwa, inżynierów: Stanisława Jachyrę, Mariana Chybickiego i Feliksa Borodzika, poza godzinami pracy.
Do realizacji projektu nie doszło, gdyż Aeroklub PRL wykazał większe zainteresowanie dwumiejscowym samolotem szkolno-treningowym. Powstał wówczas projekt wstępny samolotu PZL M2.
Konstrukcja.
Jednomiejscowy wolnonośny dolnopłat o konstrukcji metalowej.
Kabina zakryta.
Podwozie trójkołowe, chowane w locie.
Silnik- wiszący Walter "Minor 6-III" o mocy startowej 118 kW (160 KM) oraz mocy trwałej 92 kW (125 KM).
Dane techniczne PZL M1 (wg [2] i [3]):
Rozpiętość- 8,2 m, powierzchnia nośna- ok. 10,0 m2.
Prędkość nurkowania- 445 km/h, prędkość max- 330 km/h, wznoszenie- ponad 10,0 m/s.
Źródło:
[1] Praca zbiorowa ”Konstrukcje lotnicze Polski Ludowej”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1965.[2] "Niezrealizowane konstrukcje PZL Mielec". Polska Technika Lotnicza. Materiały Historyczne nr 4/2004.
[3] "Problemy rozwoju samolotów PZL M2 i M4 Tarpan". Polska Technika Lotnicza. Materiały Historyczne nr 20 (3/2006).