W 1933 r. inż. Zbysław Ciołkosz opracował w Państwowych Zakładach Lotniczych projekty wstępne dwóch samolotów myśliwskich (wg [2]- oznaczone jako GMC- Górnopłat Myśliwski Ciołkosza). Stanowiły one propozycję dla programu modernizacyjnego lotnictwa myśliwskiego na lata 1938-40/41.

Obydwa posiadały układ górnopłata. Konstruktor zastosował w nich zaprojektowane przez siebie chowane w locie podwozia według własnych wzorów patentowych. Pierwszy projekt miał podwozie jednotorowe w układzie rowerowym, o kołach w tandem wciąganych do kadłuba. Równowaga na ziemi była utrzymana dzięki cienkim goleniom podporowym z małymi kółkami. Golenie były przytwierdzone do końców skrzydeł i w locie składały się ruchem do tyłu. Drugi projekt różnił się podwoziem szeroko rozstawionym, chowanym w boki kadłuba, podobnie jak w bombowcu PZL-30/LWS-6 ”Żubr”. Nadchodzący zmierzch układu górnopłata spowodował jednak, że żaden z projektów nie został skierowany do realizacji. Następne konstrukcje samolotów myśliwskich PZL-33 i PZL-39/LWS-4 inż. Ciołkosz opracował już w układzie dolnopłata usztywnionego zewnętrznie.