PZL An-3M, 1985

Projekt samolotu wielozadaniowego (pasażerski, transportowy, desantowy, sanitarny, dyspozycyjny, rolniczy). Polska.
Projekt samolotu wielozadaniowego PZL An-3M. (Źródło: Technika Lotnicza i Astronautyczna nr 4-5/1986).

W latach 1983-1987 w oparciu o główne zespoły konstrukcyjne samolotu PZL-106 ”Kruk” (skrzydła, podwozie, usterzenie, kabina, kratownica kadłuba) mgr inż. Andrzej Frydrychewicz opracował projekt rodziny samolotów wielozadaniowych z myślą o Kanadzie: samolotu PZL ”Fregata”, dwupłatowego samolotu gaśniczego PZL-140 ”Gąsior” i wielozadaniowego An-3M, a w 1994 - projekt samolotu gaśniczego PZL-240 ”Pelikan”.

Znany z wielu zastosowań i długoletniej produkcji sa­molot Antonow An-2 / PZL An-2 doczekał się kolejnej poważnej mo­dyfikacji- zastosowania napędu turbośmigłowego (silnik TWD-20 o mocy 1060 kW). Tę nową wersję oznaczono Antonow An-3. W związku z możliwością jego produkcji w Polsce, biuro konstrukcyjne PZL- Warszawa -Okęcie opracowało projekt kolejnej modyfika­cji. Koncepcja samolotu, oznaczonego An-3M, umożliwiała szybkie opracowanie i wdrożenie tej wersji w kooperacji między WSK PZL- Warszawa-Okęcie i WSK PZL- Mielec, a polegała na daleko posuniętej unifikacji samolotów An-3 i PZL-106B w sposób umożliwiający najkorzystniejsze po­łączenie pozytywnych cech obu tych samolotów.

Zachowując układ dwupłata zastosowano skrzydła z PZL-106B i jego usterzenie poziome przedłużone dodatkowym centropłatem. Modyfikacje kadłuba polegały na zmianie oszklenia kabiny załogi (wypukłe szyby ułatwią zastosowa­nie kabiny hermetyzowanej) oraz zastosowaniu dwóch wa­riantów segmentu międzyskrzydłowego. Pierwszy z nich przeznaczony miał być do transportowo- pasażerskiej wersji sa­molotu i nie wprowadzał istotniejszych zmian w jego wnę­trzu. Drugi wariant mieścił integralny zbiornik chemikaliów zajmujący całą szerokość kadłuba i charakteryzujący się niewielką długością. Zbiornik ten dzielił wnętrze samolotu na dwie ładownie. Nowy, środkowy segment kadłuba miał być połączony ze strukturą płatowca w sposób rozłączny.

Przedstawiona koncepcja umożliwiała szybkie i stosunkowo tanie uzyskanie samolotu mającego pozytywne cechy An-2 oraz lepsze osiągi i wyższą trwałość.

Konstrukcja :
Pojemność zbiornika chemikaliów- 2,4 m3, pojemność ładowni przedniej- 3,1 m3, pojemność ładowni tylnej- 11,4 m3.

Silnik- turbośmigłowy TWD-20 o mocy 1060 kW (1442 KM).

Dane techniczne PZL An-3M (wg [3]):
Rozpiętość- 16,1 m, długość- 14,39 m, wysokość- 5,19 m, powierzchnia nośna- 66,3 m2.
Masa własna, wersja transportowa- 3200 kg, masa startowa w kategorii normalna- 5250 kg, masa startowa w kategorii ograniczona- 5700 kg.
Prędkość dopuszczalna- 270 km/h, prędkość normalna operacyjna- 240 km/h, wznoszenie- 4,75 m/s.

Inne wersje:
PZL An-2

Galeria

  • PZL An-3M, rysunek w trzech rzutach. (Źródło: Technika Lotnicza i Astronautyczna  nr 4-5/1986).

Źródło:

[1] Makowski T. ”Współczesne konstrukcje lotnicze Polski”. Agencja Lotnicza Altair. Warszawa 1996.
[2] "Problemy rozwoju samolotu PZL-106 Kruk". Polska Technika Lotnicza. Materiały Historyczne nr 4/2004.
[3] T. M. "An-3M". Technika Lotnicza i Astronautyczna  nr 4-5/1986.
blog comments powered by Disqus