PZL-240 "Pelikan", 1995

Projekt samolotu gaśniczego. Polska.
Model samolotu gaśniczego PZL-240 ”Pelikan”. (Źródło: via Konrad Zienkiewicz).
W latach 1983-1987 w oparciu o główne zespoły konstrukcyjne samolotu PZL-106 ”Kruk” (skrzydła, podwozie, usterzenie, kabina, kratownica kadłuba) mgr inż. Andrzej Frydrychewicz opracował w PZL Warszawa-Okęcie projekt rodziny samolotów wielozadaniowych z myślą o Kanadzie: samolotu PZL ”Fregata”, samolotu gaśniczego PZL-140 ”Gąsior” i wielozadaniowego An-3M, amfibii PZL-140 ”Forestdefender”, w 1994 - projekt samolotu gaśniczego PZL-240 ”Pelikan”.

W 1995 r. A. Frydrychewicz powrócił do koncepcji samolotu gaśniczego PZL-240 ”Pelikan”, ale z silnikiem turbinowym PW-120. Głównym elementem kadłuba ma być wysoki, integralny, czterokomorowy zbiornik wody, wykonany ze stali nierdzewnej (koncepcja zbliżona do NDN-6 ”Fieldmaster”), umożliwiający kilkakrotne ”bombardowanie” pożaru w krótkich odstępach czasu, co podnosi skuteczność akcji gaśniczej. Przewidywane było użycie samolotu PZL-240 ”Pelikan” do zadań patrolowych (z ładunkiem wody 3000 kg) i do normalnego gaszenia (z ładunkiem wody do 4000 kg). Program budowy i prób 2 prototypów miał trwać 3 lata.

W 1999 r. powstał projekt PZL-240 ”Pelikan” o udźwigu cieczy 6000 kg. Projekt ten, zainteresował nowych właścicieli PZL-Okęcie, firmę hiszpańską CASA. Realizacji jednak nie podjęto z braku środków .

Konstrukcja :
Jednomiejscowy dwupłat o konstrukcji metalowej.
Płat o konstrukcji dwudzielnej, metalowej, dwudźwigarowej, dolny ze wzniosem i z zastrzałami, górny bez wzniosu, z krótkim centropłatem, z zastrzałami od dołu..
Kadłub to integralny zbiornik wody, o konstrukcji kratownicowej spawanej z rur stalowych. Kabina zakryta. Oddzielny moduł, mocowany do kadłuba w sposób umożliwiający pochłonięcie dużej energii przy zderzeniu z przeszkodą, zapewniający przeżycie pilota przy przeciążeniu do 40 g.
Usterzenie klasyczne, metalowe, dwudźwigarowe, z płetwą pod kadłubem. Stateczniki poziome wsparte zastrzałami. Stery kryte tkaniną.
Podwozie klasyczne stałe.

Wyposażenie- zbiornik wody na 6000 dm3, dodatkowy zbiornik skoncentrowanego środka gaśniczego (retardant) na 100 dm3, awionika: przyrządy VFR z żyrokompasem, ADF, radiostacja UHF, możliwość rozbudowy.

Silnik- turbinowy Pratt & Whitney PW120 o mocy 1470 kW (1999 KM).

Dane techniczne PZL-240 (wg [1]):
Rozpiętość- 15,5 m, długość- 11,0 m, wysokość- 5,1 m, powierzchnia nośna- 65,0 m2.
Masa własna- 3000 kg, masa startowa max- 7500 kg.
Prędkość max- 230 km/h, prędkość robocza- 170 km/h, prędkość minimalna- 80 km/h, wznoszenie- 4,5 m/s, zasięg- 1050 km, czas lotu- 1 h 30'.

Galeria

  • PZL-240 ”Pelikan”, rysunek w trzech rzutach. (Źródło: ”Problemy rozwoju samolotu PZL-106 Kruk”. Polska Technika Lotnicza. Materiały Historyczne nr 4/2004).

Źródło:

[1] Makowski T. ”Współczesne konstrukcje lotnicze Polski”. Agencja Lotnicza Altair. Warszawa 1996.
[2] ”Problemy rozwoju Wilgi”. Polska Technika Lotnicza. Materiały Historyczne nr 2/2004.
[3] "Problemy rozwoju samolotu PZL-106 Kruk". Polska Technika Lotnicza. Materiały Historyczne nr 4/2004.
blog comments powered by Disqus