W związku ze światowym zapotrzebowaniem na duże samoloty gaśnicze, mgr inż. Andrzej Frydrychewicz w PZL Warszawa-Okęcie przedstawił koncepcję samolotu dla ochrony lasów, o układzie dwupłata, zbudowanego w większości z zespołów samolotu PZL-106 "Kruk".

W latach 1984-1985 powstał projekt PZL-140 ”Gąsior” z napędem tłokowym, w 1988 r. projekt PZL-140T (zabierający 3000 kg wody) z napędem turbośmigłowym, natomiast w 1989 r. amfibia PZL-140 ”Forestdefender”, w 1995 r. projekt PZL-240 ”Pelikan” zabierający 4000 kg wody i w 1999 r. PZL-240 ”Pelikan” o udźwigu cieczy 6000 kg.

Projekt amfibii przeciwpożarowej PZL-140 ”Forestdefender” (czyli obrońca lasów, wg [1]- oznaczenie brzmi PZL-150 ”Forestdefender” ?), został opracowany w 1989 r. Oprócz gaszenia pożarów samolot mógłby wykonywać opryski i inne prace, wymagające dużego udźwigu chemikaliów. Po doświadczeniach z PZL-106 "Kruk" konstruktorzy wiedzieli, że zbiornik powinien być jak najwyższy - tylko wtedy do pożaru dociera bomba wodna. Samolot, napędzany silnikiem turbośmigłowym o mocy 1470 kW (2000 KM) miał mieć udźwig 4000 kg wody. Skrzydła, kabina i usterzenie były zaadaptowane z PZL-106.

Wobec braku własnych doświadczeń została nawiązana współpraca z firmą Dornier, jednakże jego problemy finansowe uniemożliwiły wspólną realizację projektu, mimo zainteresowania. Wodnosamolot był jednym z nielicznych polskich projektów, którym zainteresowana była CASA, obecny właściciel zakładów PZL Okęcie. Projekt nie został jednak skierowany do realizacji.

Dane techniczne PZL-140 (wg [2]):
Rozpiętość- 15,4 m.