Samolot, poza wieloma zaletami miał pewną wadę, a mianowicie zamierzano wykorzystać usterzenie samolotu jako część podwozia. Biorąc pod uwagę doświadczenia z obciążeniami, rozwiązanie takie raczej nie mogło dać dobrych efektów w praktyce. Ale gdy naukowcy się uprą, forsują swoje rozwiązania. Zbudowano więc model samolotu, który jednak został rozbity i temat zarzucono.

WSK PZL Warszawa- Okęcie, Zakład Doświadczalny Samolotów Lekkich i Wy­posażeń Agrolotniczych zgłosiła do Urzędu Patentowego PRL. wynalazek pn. Samolot rolniczy w układzie kaczki. Wynalazek rozwiązywał zagadnienie opra­cowania konstrukcji samolotu do rozprze­strzeniania z powietrza środków sypkich i ciekłych, łączącego w jednym zespole funkcje usterzenia poziomego i podwozia przedniego. Samolot otrzymał podwozie wyposażone w jed­no koło główne o dużej średnicy, umieszczone pod kadłubem w pobliżu płata nośnego, oraz dwa mniejsze koła przed­nie, zamocowane do usterzenia poziome­go na jego końcach i osłonięte owiew­kami. Koło główne miało być zaopatrzone w niskociśnieniową oponę i częściowo scho­wane do wnętrza kadłuba.

Usterzenie poziome otrzymało ujemny wznios, dzięki czemu spływająca z niego ścieżka wirowa układa się z dala od płata nośne­go, a niezależnie od tego powiększa się pole widoczności z kabiny pilota.

Skrót opisu patentowego, chronionego dwoma zastrzeżeniami, opublikowano w BUP nr 3/1988, w klasie B64C, pod numerem 260129.