PZL-104M "Wilga 2000", 1996
W grudniu 2005 r. dostarczono do Kanady jeden samolot PZL-104 ”Wilga 2000MA” (znaki C-FTUG). Mimo wpłynięcia dalszych zamówień, w 2006 r. PZL Okęcie zaprzestały produkcji samolotu PZL 104MA. Popularność ”Wilgi 2000” na rynku północnoamerykańskim skłoniły dotychczasowego dealera, firmę Sealand Aviation, do rozważenia kontynuowania produkcji w Kanadzie.
W latach 1998-1999 Straż Graniczna zakupiła 5 ”Wilg 2000” wyposażonych w urządzenie Argus-2000, który posiada jedynie kamerę FLIR. W grudniu 2003 r. w wytwórni EADS-PZL Okęcie przeprowadzono próby samolotu PZL-104M ”Wilga 2000” wyposażonego w nowy system obserwacyjny POP-200. System POP-200 składa się ze stabilizowanej żyroskopowo głowicy mieszczącej kamerę TV i kamerę do obserwacji w podczerwieni (FLIR).
W dniu 1.01.2007 r. w polskim rejestrze statków powietrznych znajdowały się 4 samoloty PZL-104 ”Wilga 2000”, w tym min.: Aeroklub Polski- 1 egz., wytwórnie lotnicze- 1 egz., dyspozycyjne- 2 egz.
Konstrukcja:
Cztero- lub pięciomiejscowy górnopłat o konstrukcji metalowej.
Płat o konstrukcji całkowicie metalowej, jednodźwigarowy.
Kadłub o konstrukcji półskorupowej, z charakterystycznym pocienieniem części tylnej. Kabina zakryta.
Usterzenie klasyczne, zastrzałowe, metalowe.
Podwozie klasyczne stałe.
Wyposażenie- przyrządy pilotażowe VFR/IFR, radiostacja UHF, ADF.
Wyposażenie dodatkowe- urządzenie Argus-2000 wyposażone w kamerę do obserwacji w podczerwieni FLIR lub system obserwacyjny POP-200, który składa się z głowicy mieszczącej kamerę TV i kamerę FLIR.
Silnik- płaski Lycoming IO-540 o mocy 220 kW (299 KM).
Dane techniczne PZL-104M (wg [2]):
Rozpiętość- 11,12 m, długość- 8,1 m, wysokość- 2,96 m, powierzchnia nośna- 15,5 m2.
Masa własna- 895 kg, masa użyteczna- 500 kg, masa startowa- 1400 kg.
Prędkość max- 240 km/h, prędkość przeciągnięcia- 94 km/h, wznoszenie- 6,0 m/s, pułap- 5000 m, zasięg- 1050 km.
Inne wersje:
PZL-104 ”Wilga”
Galeria
Źródło:
[1] ms. ”Wilga 2000MA w Kanadzie”. Przegląd Lotniczy Aviation Revue nr 3/2006.
[2] Makowski T. ”Współczesne konstrukcje lotnicze Polski”. Agencja Lotnicza Altair. Warszawa 1996.
[3] asr. ”Wilga do Kanady”? Przegląd Lotniczy Aviation Revue nr 12/2006.
[4] Liwiński J. ”Co lata na polskim niebie, rejestr 2007”. Przegląd Lotniczy Aviation Revue nr 2/2007.
[5] (BG) ”Nowa głowica FLIR dla Wilgi”. Lotnictwo nr 1/2004.
[6] Morgała A. ”Kierunki rozwoju samolotów wojskowych w Polsce w drugiej połowie XX w”. ”Lotnictwo stulecie przemiany”. Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2003.