Gdy Ministerstwo Komunikacji zwróciło uwagę na rozwój szybkich pocztowych linii lotniczych na świecie w początku lat 1930-tych, został zamówiony w Państwowych Zakładach Lotniczych szybki samolot pocztowy. Projekt opracował w 1933 r. inż. Zbysław Ciołkosz, który przeniósł się do PZL z PWS. Ponieważ konstruktor miał doświadczenie w konstrukcjach drewnianych i spawanych, zaprojektował samolot konstrukcji mieszanej, choć wytwórnia PZL specjalizowała się w konstrukcjach metalowych.

Prototyp PZL-27 został oblatany przez Jerzego Widawskiego na jesieni 1934 r. Był to pierwszy w Polsce samolot z chowanym podwoziem. W latach 1935-1936 przeszedł próby w IBTL i w Polskich Liniach Lotniczych ”Lot”, które wykazały, iż jest on mało ekonomiczny w użytkowaniu i ma stosunkowo niskie osiągi. Gdy w 1936 r. pojawił się jego konkurent, dwusilnikowy RWD-11, okazało się, iż PZL-27 znacznie mu ustępuje. W 1937 r. prototyp samolotu PZL-27 został zakupiony przez lotnictwo wojskowe dla Instytutu Technicznego Lotnictwa, gdzie wykorzystywany był do przewozu ładunków. W 1937 r. został rozbity w rejonie Piaseczna.

Konstrukcja:
Górnopłat wolnonośny o konstrukcji mieszanej. Załoga- 2 osoby, pasażerów- 5.
Płat trapezowy z eliptycznymi końcami, niedzielony, dwudźwigarowy, drewniany. Kryty sklejką. Lotki wychylane różnicowo, klapy szczelinowe.
Kadłub spawany z rur stalowych, kryty płótnem na szkielecie z listew drewnianych. Kabina zakryta.
Usterzenie spawane z rur stalowych, kryte płótnem.
Podwozie klasyczne, chowane w locie.

Napęd- 3 silniki rzędowe De Havilland ”Gipsy Major I” o mocy nominalnej 88 kW (120 KM) i maksymalnej 96 kW (130 KM) każdy.

Dane techniczne PZL-27 (wg [2]):
Rozpiętość- 13,6 m, długość- 10,74 m, wysokość- 2,52 m, powierzchnia nośna- 25,16 m².
Masa własna- 1450-1470 kg, masa użyteczna- 850-870 kg, masa całkowita- 2320 kg.
Prędkość max- 266 km/h, prędkość przelotowa- 238 km/h, prędkość min.- 96 km/h, wznoszenie- 3,8 m/s, pułap- 4000 m, zasięg- 700 km.