PZL-15, 1931

Projekt wstępny wodnosamolotu obserwacyjno-patrolowego PZL-15 został ukończony w sierpniu 1931 r. Konstruktorem był Jerzy Dąbrowski. Projekt stanowił oryginalną konstrukcję wodnosamolotu opracowaną od podstaw, a nie będącą jak poprzednie adaptacją samolotów lądowych. Wykorzystano na nim niektóre zespoły i elementy z samolotu PZL Ł-2, jak np. zespół napędowy oraz pionowe usterzenie ogonowe i w znacznej mierze płat nośny. Przód kadłuba z kabinami był wzorowany na PZL Ł-2, tył kadłuba stanowiła smukła belka ogonowa. Silne uzbrojenie strzeleckie nadawało PZL-15 cechę dwumiejscowego samolotu myśliwskiego. Była to jedna z prób wykorzystania gotowych już elementów do nieukończonych samolotów PZL Ł-2. Projekt nie został skierowany do realizacji.
Konstrukcja:
Dwumiejscowy dolnopłat o konstrukcji metalowej.
Skrzydła były zwężone i ścienione przy kadłubie dla uzyskania lepszego widoku w spód.
Kadłub w części przedniej i środkowej był kratownicą spawaną z rur stalowych o oryginalnej formie i proporcjach pudełka zapałek. Tylną część stanowiła belka o konstrukcji skorupowej. Obudowa części przedniej i środkowej była wykonana na zasadzie karoserii samochodowej.
Uzbrojenie- 2 stałe karabiny maszynowe Vickers pilota i 1 ruchomy karabin maszynowy obserwatora.
Silnik- gwiazdowy Wright ”Whirlwind J5” o mocy nominalnej 162 kW (220 KM) i mocy startowej 177 kW (240 KM).
Dane techniczne PZL-15, przybliżone (wg [2]):
Rozpiętość- 14,5 m, długość- 9,0 m, wysokość- 3,0 m, powierzchnia nośna- 28,3 m2.
Masa całkowita- 1400 kg.
Prędkość maksymalna- 175 km/h.
Źródło:
[1] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”. Wydawnictwo komunikacji i Łączności. Warszawa 1977.[2] Morgała A. ”Samoloty wojskowe w Polsce 1924-1939”. Wyd. Bellona. Warszawa 2003.