Morski Dywizjon Lotniczy zwrócił się we wrześniu 1930 r. do Państwowych Zakładów Lotniczych z zapytaniem ofertowym na temat dostawy wodnosamolotów. W odpowiedzi przedstawiono we wrześniu 1930 r. ofertę trzech różnych konstrukcji: PZL-8, PZL-9 i PZL-15.

Projekt wstępny wodnosamolotu obserwacyjno-patrolowego PZL-15 został ukończony w sierpniu 1931 r. Konstruktorem był Jerzy Dąbrowski. Projekt stanowił oryginalną konstrukcję wodnosamolotu opracowaną od podstaw, a nie będącą jak poprzednie adaptacją samolotów lądowych. Wykorzystano na nim niektóre zespoły i elementy z samolotu PZL Ł-2, jak np. zespół napędowy oraz pionowe usterzenie ogonowe i w znacznej mierze płat nośny. Przód kadłuba z kabinami był wzorowany na PZL Ł-2, tył kadłuba stanowiła smukła belka ogonowa. Silne uzbrojenie strzeleckie nadawało PZL-15 cechę dwumiejscowego samolotu myśliwskiego. Była to jedna z prób wykorzystania gotowych już elementów do nieukończonych samolotów PZL Ł-2. Projekt nie został skierowany do realizacji.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dolnopłat o konstrukcji metalowej.
Skrzydła były zwężone i ścienione przy kadłubie dla uzyskania lepszego widoku w spód.
Kadłub w części przedniej i środkowej był kratownicą spawaną z rur stalowych o oryginalnej formie i proporcjach pudełka zapałek. Tylną część stanowiła belka o konstrukcji skorupowej. Obudowa części przedniej i środkowej była wykonana na zasadzie karoserii samochodowej.

Uzbrojenie- 2 stałe karabiny maszynowe Vickers pilota i 1 ruchomy karabin maszynowy obserwatora.

Silnik- gwiazdowy Wright ”Whirlwind J5” o mocy nominalnej 162 kW (220 KM) i mocy startowej 177 kW (240 KM).

Dane techniczne PZL-15, przybliżone (wg [2]):
Rozpiętość- 14,5 m, długość- 9,0 m, wysokość- 3,0 m, powierzchnia nośna- 28,3 m².
Masa całkowita- 1400 kg.
Prędkość maksymalna- 175 km/h.