Morski Dywizjon Lotniczy zwrócił się we wrześniu 1930 r. do Państwowych Zakładów Lotniczych z zapytaniem ofertowym na temat dostawy wodnosamolotów. W odpowiedzi przedstawiono we wrześniu 1930 r. ofertę trzech różnych konstrukcji: PZL-8, PZL-9 i PZL-15.

Projekt PZL-8 stanowił adaptację samolotu sportowego PZL-5. Pro­ponowany samolot przeznaczony był do szkolenia i lotów łącznikowo- patrolowych. Nie został zamówiony przez KMW, niemniej jednak był przez wiele lat oferowany innym odbiorcom przez wytwórnię. Reklamy z rysunkiem tego samolotu zamieszczano aż do maja 1935 r.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Koń­cówki dolnych płatów wykonane w postaci komór wodoszczelnych spełniały funkcję pływaków, zapobie­gając przewróceniu się samolotu na bok. Skrzydła składane do tyłu, bez naruszenia regulacji komory płatów.
Pływaki z redanem, drewniane. Golenie podłodzia z rur stalo­wych o przekroju kroplowym.

Silnik- rzędowy o cylindrach stoją­cych, 4-cylindrowy, chodzony powietrzem De Havilland ”Gipsy l” o mocy 63- 74 kW (85- 100 KM). Zbiornik paliwa o pojemności 96 l mieścił się w baldachimie. W razie potrzeby można było umieścić zbior­nik dodatkowy w pierwszej kabinie przed fotelem pasażera.

Dane techniczne PZL-8 (wg [2]):
Rozpiętość- 8,3 m, długość- 7,2 m, wysokość- 3,0 m, powierzchnia nośna- 21,8 m².
Masa własna- 490 kg, masa użyteczna- 275 kg, masa całkowita- 765 kg.
Prędkość max- 155 km/h, prędkość przelotowa- 125 km/h, prędkość minimalna- 70 km/h, czas wznoszenia na 1000 m- 9' 30", pułap- 3800 m, zasięg- 550 km.