PWS Z-18 "Sęp II", 1935
Wg [2]- generał L. Rayski przewidywał co najmniej oblot i loty badawcze PWS Z-18 ”Sęp II” aby wyrobić sobie zdanie i wypracować ocenę końcowa na temat lotniczych konstrukcji mieszanych. Jeśli samolot spełniłby oczekiwania, to pierwsze eskadry PWS Z-18 w gotowości bojowej byłyby dostępne od jesieni 1938-wiosny 1939 r. Przewidywano , że zastąpią samoloty PZL P-7.
Konstrukcja:
Jednomiejscowy górnopłat zastrzałowy o konstrukcji mieszanej.
Skrzydła dwudźwigarowe o konstrukcji drewnianej. Pokrycie noska sklejką, reszta płótnem. Skrzydła podparte parami zastrzałów w układzie V.
Kadłub kratownicowy spawany z rur stalowych, oprofilowany na owal. Pokrycie przodu blachą duralową, reszta płótnem. Kabina zakryta.
Podwozie chowane w locie.
Uzbrojenie: 4 karabiny maszynowe: 2 zsynchronizowane i 2 niezsynchronizowane w skrzydłach.
Silnik- Bristol ”Pegasus XX” o mocy 676 kW (918 KM). Śmigło metalowe, trójłopatowe.
Dane techniczne PWS Z-18 (wg [1]):
Rozpiętość- 10,0 m, długość- 7,10 m, wysokość- 2,40 m, powierzchnia nośna- 12,50 m2.
Masa własna- 1150 kg, masa użyteczna- 500 kg, masa całkowita- 1650 kg.
Prędkość max- 460 (wg [2]- 450-460) km/h, prędkość minimalna- 110 km/h, pułap- 9000 m.
Galeria
Źródło:
[1] Morgała A. ”Samoloty wojskowe w Polsce 1924-1939”. Wyd. Bellona. Warszawa 2003.[2] Gruszczyński J. ”Polskie lotnictwo myśliwskie 1936-1942”. Lotnictwo nr 9 i 11/2006.