W 1929 r. inż. Stanisław Cywiński zaprojektował w Podlaskiej Wytwórni Samolotów samolot sportowy PWS-51, przeznaczony do udziału w zawodach międzynarodowych Challenge 1930. Był to pierwszy samolot sportowy PWS o konstrukcji mieszanej. Na wiosnę 1930 r. został oblatany prototyp o znakach SP-ADC. W dniach 20-31 lipca 1930 r. kpt. Józef Lewoniewski na samolocie tym, o numerze konkursowym 0-7, wziął udział w Challenge 1930, lecz go nie ukończył, gdyż pod Wiedniem uszkodził samolot, przymusowo lądując z winy silnika.

W 1930 r. K. Stefaniuk zajął 10 miejsce w III Krajowym Konkursie Awionetek, uszkadzając samolot. Po remoncie w 1931 r., podczas którego silnik wymieniono na gwiazdowy Walter ”Vega NZ” od PWS-8, samolot był używany przez Klub Lotniczy PWS. W czerwcu 1933 r. samolot został poważnie uszkodzony. Podczas remontu otrzymał silnik rzędowy Cirrus III, od samolotu PWS-50. W 1934 r. inż. A. Uszacki na PWS-51 wziął udział w IV Lubelsko-Podlaskich Zimowych Zawodach Lotniczych, uszkadzając samolot. Samolot został wyremontowany. W maju 1934 r. inż. T. Arcinowski zajął na nim 2 miejsce w II Locie Północno-Wschodniej Polski. 22.07.1934 r. samolot rozbił w Katowicach inż. A. Uszacki, wg [3] samolot został rozbity w lutym 1934 r. podczas IV Lubelsko-Podlaskich Zimowych Zawodów Lotniczych..

Konstrukcja.
Dwumiejscowy zastrzałowy dolnopłat o konstrukcji mieszanej.
Płat prostokątny, z zaokrąglonymi końcami, dwudzielny, drewniany, dwudźwigarowy, kryty sklejką do drugiego dźwigara, dalej płótnem, podparty do kadłuba dwiema parami zastrzałów z rur stalowych. Lotki wychylane różnicowe. Profil płata Bobek B6. Lotki wychylane różnicowo. Napęd lotek linkami. Na skrzydłach, wzdłuż kadłuba, chodniki z blachy alumi­niowej.
Kadłub o przekroju prostokątnym, zaokrąglony od góry, kratownicowy, spawany z rur stalowych, kryty płótnem, przód kadłuba przed ścianą ogniową oraz góra kadłuba przed kabiną- kryte blachą aluminiową. Łoże silnika spa­wane z rur stalowych. Zbiornik na 100 l paliwa przed kabiną. Kabiny odkryte, osłonięte z przodu wiatrochronami. Sterownice podwójne, w kabi­nie pasażera drążek sterowy wyjmowany. Za tylną kabiną obszerny bagażnik.
Usterzenie drewniane; stateczniki kryte sklejką, stery- płótnem. Statecznik poziomy i pionowy- przestawialne na ziemi. Statecznik poziomy podparty zastrzałami, pionowy usztywniony cięgnami. Napęd sterów linkami.
Podwozie stałe, główne dwukołowe, trójgoleniowe, spawane z rur stalowych, z osią łamaną, wyposażone w amortyzatory olejowo- powietrzne. Płoza ogonowa amor­tyzowana sznurem gumowym.

Silnik- chłodzony powietrzem, 5- cylindrowy, gwiaz­dowy Armstrong-Siddeley ”Genet” o mocy nominalnej 59 kW (80 KM) i o mocy startowej 65 kW (88 KM), wymieniony później na chłodzony powietrzem, 5- cylindrowy, gwiazdo­wy Walter ”Vega NZ” mocy 62 kW (85 KM), następnie na chłodzony powietrzem, 4- cylindrowy, rzędo­wy Cirrus III o mocy nominalnej 62 kW (85 KM) i mocy startowej 69 kW (94 KM). Śmigło dwułopatowe, drewniane, stałe.

Dane techniczne PWS-51 (wg [2]):
Rozpiętość- 10,8 m, długość- 7,75 (wg [1]- 7,7) m, wysokość- 2,25 (wg [1]- 2,2) m, powierzchnia nośna- 18,0 m².
Masa własna- 440 kg, masa użyteczna- 280 kg, masa całkowita- 720 kg.
Prędkość max- 155 km/h, prędkość przelotowa- 125 km/h, prędkość min.- 70 km/h, wznoszenie- 2,2 m/s, pułap- 2700 m, zasięg- 700 km.