W 1929 r. Jarosław Naleszkiewicz zaprojektował w Podlaskiej Wytwórni Samolotów samolot sportowy PWS-8 przeznaczony do udziału w międzynarodowych zawodach lotniczych. Samolot miał składane skrzydła i możliwość umieszczenia trzeciego fotela w bagażniku, gdyż było to na zawodach punktowane. Był on częściowo wzorowany na angielskim samolocie De Havilland DH-60 ”Moth”. PWS-8, podobnie jak PWS-5, między płatami zamiast linek miał zastrzały. Prototyp został zbudowany z inicjatywy wytwórni i w styczniu 1930 r. został oblatany. Początkowo samolot wyposażono w silnik Genet.

Według [2] i [3]: późną wiosną samolot zmodyfikowano, powiększając statecznik pionowy i wymieniając silnik na Walter ”Vega”. Samolot otrzymał znaki rejestracyjne SP-ADA. W dniach 20-30.07.1930 r. P. Dudziński na tym samolocie, z numerem konkursowym O-5, wziął udział w międzynarodowych zawodach samolotów turystycznych Challenge 1930. Z powodu defektu silnika zawody ukończył poza konkursem. PWS-8 przez krótki okres był używany w Klubie Lotniczym PWS.

Według [1]: późną wiosną 1930 r. zbudowano drugi prototyp, w którym zmniejszono wykrój pośrodku górnego płata, usunięto wspomniane zastrzały i powiększono statecznik pionowy oraz zmieniono silnik na Walter ”Vega”. Samolot otrzymał znaki rejestracyjne SP-ADA. W dniach 20-30 .07.1930 r. kpt. P. Dudziński wziął na tym samolocie, noszącym numer konkursowy O-5, udział w zawodach Challenge 1930 r. Samolot nie ukończył konkursu (ukończył rajd poza konkursem), gdyż z powodu defektu zakończył rajd po terminie. Drugi prototyp przez krótki okres był używany przez Klub Lotniczy przy PWS.

Nie wszedł do produkcji, gdyż lepsze właściwości miał jego konkurent- PZL-5.

Konstrukcja.
Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Płaty prostokątne, trójdzielne, drewniane, dwudźwi­garowe, kiyte płótnem, noski kryte sklejką do przedniego dźwigara, wsparte na wieżyczce z rur stalowych na kadłubie, usztywnione między sobą słupkami o układzie litery N i sko­śnymi zastrzałami. Skrzydła składane do tyłu. Szerokość samolotu po złożeniu 2,95 m. Lotki na dolnym płacie, wychylane różnicowo. W baldachimie (środ­kowa część górnego płata) zbiornik na 125 1 paliwa.
Kadłub o przekroju prostokątnym, zaokrąglony od góry, drewniany, czteropodłużnicowy, kryty sklejką. Przód kadłuba do ściany ogniowej kryty blachą aluminiową. Łoże silnika spawane z rur stalowych. Przed kabiną miejsce na zabudowę dodatkowego zbiornika o pojem­ności 60 l.
Kabiny odkryte, osłonięte z przodu wiatrochronami. Sterownice podwójne- w przedniej kabinie drążek sterowy wyjmowany i pedały, w tylnej kabinie drążek stały i orczyk. Za tylną kabiną bagażnik, który można było zamienić na trzecią kabinę.
Usterzenie konstrukcji drewnianej, kryte płótnem. Wyważenie steru wysokości i kierunku regulowane w locie. Statecznik pozio­my, usztywniony zastrzałami, pionowy- cięgnami.
Podwozie stałe, główne trójgo leniowe z amortyzatorami olej o wo-po wietrzny mi Vickers. Płoza ogonowa ze stalowej sprężyny piórowej.

Wyposażenie- gaśnica.

Silnik:
- początkowo lub w pierwszym prototypie- chłodzony powietrzem, 5- cylindrowy, gwiazdo­wy Armstrong Siddeley ”Genet” o mocy 59 kW (80 KM),
- później lub w drugim prototypie- chłodzony powietrzem, 5- cylindrowy, gwiazdo­wy Walter ”Vega” o mocy nominalnej 62 kW (85 KM) i mocy startowej 66 kW (90 KM).
Śmigło dwułopatowe, drewniane, stałe, Heine.

Dane techniczne PWS-8 (wg [1]):
Rozpiętość- 10,0 m, długość- 7,5 m, wysokość- 2,95 (wg [2]- 2,9) m, powierzchnia nośna- 22,1 m².
Masa własna- 455 (drugi prototyp- 465) kg, masa użyteczna- 320 kg, masa całkowita- 775 (drugi prototyp- 785) kg.
Prędkość max- 136 km/h, prędkość przelotowa- 125 km/h, prędkość min.- 72 km/h, wznoszenie- 2,4 m/s, pułap- 3000 m, zasięg- 700 km.