Bezpilotowy aparat latający PWr-1 opracowany został przez studentów z Koła Naukowego Da Vinci z Politechniki Wrocławskiej (Krzysztof Kozera, Łukasz Cichocki, Paweł Kloc i Tomasz Siebyła). Przeznaczony był do udziału w konkursie na projekt Bezzałogowego Statku Latającego II Międzyuczelnianych Inżynierskich Warsztatów Lotniczych (6-10.07.2005 r.). Warsztaty odbyły się w Akademickim Ośrodku Szybowcowym Politechniki Rzeszowskiej w Bezmiechowej.

Organizatorzy zbyt późno ogłosili informacje o konkursie. Okazało się, że jedynymi, którzy zdążyli, byli studenci Politechniki Wrocławskiej z Wydziału Mechaniczno-Energetycznego, specjalności Inżynieria lotnicza, członkowie Koła Naukowego Da Vinci. Projekt opracowany został zaledwie w ciągu 1,5 miesiąca! Poza wrocławskim zespołem w konkursie mieli wystartować także reprezentanci Politechniki Warszawskiej, Politechniki Rzeszowskiej i Politechniki Lubelskiej. Każda z ekip miała opracować projekt modelu bezzałogowego statku latającego, który musiał jeszcze spełnić określone parametry: wymiary 1,5 m x 1,5 m, waga do 5 kg, wyposażenie w kamerę do rejestracji obrazu, zakres działania w obszarze 1 km kw., na którym powinien znaleźć białą dyktę o 1,5 m na 1,5 m z czarnymi paskami na rogach i automatyczny system sterowania.

Przy projektowaniu samolotu PWr-1 przeanalizowano dwie konstrukcje samolotów bezzałogowych służących do podobnych zadań: zaprojektowanego przez Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych BSL-a HOB-bit i samolot studentów Politechniki Rzeszowskiej- USB-1. Studenci Politechniki Wrocławskiej uznali, że można uzyskać lepsze właściwości aerodynamiczne stosując skrzydła i usterzenie o obrysie eliptycznym, a także odporniejszy na lądowanie w trudnym terenie układ usterzenia w kształcie litery T. Uprościli ponadto budowę kadłuba wykonując go z laminatowej rury.

PWr-1 został zwycięzcą konkursu, nie dlatego, że był jedyny, ale dlatego, że był dobry i zyskał pochlebne opinie fachowców.

PWr-1 wchodzi w skład System Obserwacji Powietrznej (SOP), którego wyposażenie można komponować odpowiednio do charakteru misji. Świetnie nadaje się on do patrolowania lasów zagrożonych pożarem, monitorowania terenów objętych klęską żywiołową, czy (w czasie rzeczywistym) różnych ciągów energetycznych (linii wysokiego napięcia, gazociągów, ropociągów), a także do pomiarów skażenia chemicznego atmosfery (zwłaszcza w pobliżu zakładów chemicznych, elektrociepłowni). W skład Systemu Obserwacji Powietrznej (SOP) wchodzi również:
- stacja naziemna- stanowisko programowania, sterowania i kontroli lotu oraz odbioru i rejestracji (przetwarzania) danych (notebook z odbiornikiem),
- katapulta startowa,
- wyposażenie eksploatacyjne obejmujące m.in. opakowania transportowe, układ zasilania naziemnego, wiatromierz oraz zapasowe i opcjonalne wyposażenie pokładowe (akumulatory, moduły obserwacyjne, spadochrony).

Bezpilotowy aparat latający PWr-1 zbudowany został w 2006 r. Wziął udział w konkursie na projekt Bezzałogowego Statku Latającego III Międzyuczelnianych Inżynierskich Warsztatów Lotniczych (14-17.09.2006 r.) w Bezmiechowej. PWr-1 wywalczył drugie miejsce, ustępując konstrukcji studentów Politechniki Warszawskiej- PW-OSA. Trzecie miejsce zajął PR-1 ”Szpion” studentów Politechniki Rzeszowskiej.

Konstrukcja:
Górnopłat.
Skrzydła o obrysie eliptycznym.
Usterzenie w kształcie litery T. Usterzenie poziome o obrysie eliptycznym.
Start następuje z ręki lub za pomocą gumy startowej. Lądowanie następuje na spadochronie.

Wyposażenie- moduł obserwacyjny (opcjonalnie: aparat cyfrowy AC, kamera DV, kamera IR), automatyczny, programowalny układ sterowania lotem i zadaniem, układ transmisji danych (parametry lotu, obraz z kamery) lub układ rejestracji danych z obserwacji, automatyczny, spadochronowy układ lądowania (w razie awarii BSL-a), oświetlenie lokalizacyjne do wykonywania zadań nocnych.

Napęd- 2 bezszczotkowe trójfazowe silniki elektryczne o mocy 370 W każdy.

Dane techniczne PWr-1 (wg [2]):
Rozpiętość- 2,09 m, długość- 1,42.
Masa startowa- 4-5 kg, całkowita masa zestawu- ok. 15 kg.
Prędkość lotu- 40-90 km/h, pułap praktyczny- 60-500 m, promień operowania- do 15 km, czas lotu- do 100'.