Bezpilotowy aparat latający (obserwacyjny system antyterrorystyczny) PW-OSA opracowany został przez studentów z dwóch kół naukowych działających przy Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej: Koła Naukowego Lotników i Koła Naukowego Awioników- Melavio. Przeznaczony był do udziału w konkursie na projekt Bezzałogowego Statku Latającego III Międzyuczelnianych Inżynierskich Warsztatów Lotniczych (14-17.09.2006 r.). Warsztaty odbyły się w Akademickim Ośrodku Szybowcowym Politechniki Rzeszowskiej w Bezmiechowej.

Projekt został rozpoczęty w marcu 2006 r., pod kierownictwem Dominika Głowackiego. Z KNL do pracy przystąpili: Cezary Janas, Marcin Ruszkowski, Paweł Różański i Grzegorz Wnuk, którzy prezentowali projekt na Warsztatach. Ze strony Melavio udział wzięli: Marcin Kasprzyk, Filip Abdel Malek i Grzegorz Zamecznik. W pierwszej edycji konkursu podczas MIWL 2006 zaprezentowany został latający płatowiec z zamontowaną kamerą i aparatem fotograficznym. Zespół zajął pierwsze miejsce. Trzecie miejsce wywalczył wówczas BSL PR-1 ”Szpion” opracowany na Politechnice Rzeszowskiej.

W konkursie na projekt Bezzałogowego Statku Latającego IV Międzyuczelnianych Inżynierskich Warsztatów Lotniczych (12-16.09.2007 r.) bezpilotowy aparat latający PW-OSA również został oceniony najwyżej. Zaprezentowano wtedy latający płatowiec, z czujnikami IMU i GPS, które przesyłały dane na ziemię, prezentowane na komputerze stacji naziemnej. W modelu była również zamontowana kamera przesyłająca obraz na ziemię w czasie rzeczywistym. Ponadto zespół zaprezentował w locie działanie systemu spadochronowego. Skład zespołu: Marcin Kasprzyk, Cezary Janas, Grzegorz Zamecznik. Dalsze miejsca w konkursie zajęły:
- 2. Studenckie Koło Naukowe Lotników i EUROAVIA-Rzeszów z Politechniki Rzeszowskiej (BSL PR-2 ”Gacek”),
- 3. Koło Naukowe Da Vinci z Politechniki Wrocławskiej (BSL PWr- CiW-1),
- 4. Studenckie Koło Naukowe SAE z Politechniki Warszawskiej (BSL PW SAE Mini-UAV).

W 2008 r. w konkursie na projekt Bezzałogowego Statku Latającego V Międzyuczelnianych Inżynierskich Warsztatów Lotniczych (23-27.09.2008 r.). zaprezentowano system BSL PW-OSA wzbogacony o aparat fotograficzny wykonujący zdjęcia pionowe. Spust aparatu przyciskany był serwem, którym sterował pilot. Zdjęcia wykonywane były na komendę operatora stacji naziemnej. Do konkursu przystąpiły 2 zespoły. Komisja konkursowa oceniła iż na 98 punktów możliwych do zdobycia zespoły osiągnęły:
- 1. Politechnika Warszawska- 60 pkt.,
- 2. Politechnika Rzeszowska (BSL PR-3 ”Gacek bis”) - 52 pkt.

W 2009 r. BSL PW-OSA startował w konkursie na projekt Bezzałogowego Statku Latającego VI Międzyuczelnianych Inżynierskich Warsztatów Lotniczych (24-28.09.2009 r.). Do rywalizacji przystąpiło 5 zespołów. Komisja konkursowa oceniła iż na 100 punktów możliwych do zdobycia zespoły osiągnęły:
- 1. Politechnika Rzeszowska - Studenckie Koło Naukowe Lotników plus EUROAVIA-Rzeszów (BSL PR-5 ”Wiewiór”)- 76,5 pkt.,
- 2. Politechnika Warszawska - Koło Naukowe Lotników PW plus MELavio (BSL PW-OSA)- 62 pkt.,
- 3. Politechnika Warszawska - Koło Naukowe SAE PW (BSL PW-SAE ”Adeli”)- 54,5 pkt.,
- 4. Politechnika Wrocławska- Koło Naukowe daVinci (BSL PWr-”Grot”)- 43,5 pkt.,
- 5. Politechnika Białostocka- Koło Naukowe Mechaniki i Informatyki Stosowanej (BSL PB-BSL-1 ”Podlasky”)- 43,5 pkt.

Opis realizacji misji: samolot startuje wyrzucany z ręki przez operatora i wznosi się sterowany ręcznie, za pomocą radia RC. Następnie system sterowania zostaje przełączony na automatyczny. Dolot do wyznaczonego obszaru poszukiwań, przeszukiwanie obszaru, oraz powrót do bazy następuje automatycznie. Samolot w obszarze poszukiwań po wyznaczonej trasie. Obserwacja prowadzona jest przez operatora za pomocą kamery na ruchomej, sterowanej głowicy przesyłającej obraz na ziemię w czasie rzeczywistym. Po wstępnym zlokalizowaniu punktu poszukiwań, samolot nalatuje nad punkt i wykonuje zdjęcie aparatem fotograficznym. Powrót do bazy następuje automatycznie po zlokalizowaniu i sfotografowaniu punktu. Samolot nadlatuje nad bazę i otwiera spadochron do lądowania. Możliwe jest również przejęcie kontroli nad samolotem przez pilota i wykonanie klasycznego lądowania. Po lądowaniu z aparatu fotograficznego sczytywane są zdjęcia i lokalizowane dokładne położenie poszukiwanej planszy ze znakiem.

Konstrukcja:
Grzbietopłat wolnonośny o konstrukcji kompozytowo-drewnianej.
Skrzydło trójdzielne, składa się z prostokątnego centropłata z trapezowymi końcówkami. Konstrukcja centropłata i uszu wykonana z styropianowego rdzenia oraz zalaminowanego tkaniną szklaną balsowego poszycia oraz sosnowego dźwigara. Do centropłata doczepione są węglowe gondole silnikowe.
Kadłub składa się z dwóch części: zasadnicza łącząca skrzydło wraz ze statecznikami oraz część przednia. Kadłub o strukturze przekładkowej wykonany jest z kompozytu szklano-epoksydowego ze wzmocnieniami z włókien węglowych i kevlarowych, oraz wypełniacza Herex. Kamera umieszczona na dziobie kadłuba w półsferycznej przeźroczystej kopule. Aparat fotograficzny umieszczony dolnej części modułu elektroniki.
Usterzenie w układzie T. Kadłub płynnie przechodzi w statecznik pionowy, który stanowi jego integralną część. Statecznik ma budowę kompozytową, przekładkową. Dźwigarek nośny z włókien węglowych. Ster kierunku to drewniana konstrukcja kratownicowa kryta folią termokurczliwą. Taką samą budowę ma statecznik poziomy.
Samolot startuje wyrzucany z ręki przez operatora, lądowanie odbywa się przy pomocy spadochronu. Możliwe jest również przejęcie kontroli nad samolotem przez pilota i wykonanie klasycznego lądowania.

Wyposażenie (wersja z 2009 r.)- aparat fotograficzny OLYMPUS SP700, przemysłowa kamery telewizyjna YK2015, odbiornik GPS GARMIN 15L z anteną SQUARE, MCX, inercyjny układ odniesienia (AHRS) 3DM GX1 firmy Microstrain, giroskop FUTABA, komputer pokładowy (przelicznik) oparty na czterech procesorach ATMEL ATMEGA8.

Naziemna stacja kontroli lotu (NSKL)- zapewnia odbiór i zobrazowanie danych pilotażowo nawigacyjnych oraz obrazu TV w czasie rzeczywistym. Dane oraz obraz są zapisywane na dyskach stacji. Stacja służy również do archiwizacji i analizy zdjęć wykonanych w czasie lotu aparatem pokładowym. NSKL składa się z komputera, odbiorników radiowych z antenami, źródła energii (generator lub akumulator). Komputer służy do odbioru danych pilotażowo-nawigacyjnych, późniejszej analizy odebranych informacji oraz do prezentacji i rejestracji obrazu z pokładowej kamery TV. Do transmisji danych wykorzystuje się radiomodem MAXSTREAM. Obraz TV odbierany jest odbiornikiem TW-801T. Łączność jest dwukierunkowa. Do samolotu wysyłane są komendy sterujące kamerą TV oraz aparatem fotograficznym.

Napęd- 2 silniki elektryczne.

Dane techniczne PW-OSA (wg [2]):
Rozpiętość- 1,9 m, długość- 1,5 m, wysokość- 0,32 m.
Masa płatowca- 3,8 kg, masa startowa max- 5 kg.