Na wydziale MEiL Politechniki Warszawskiej, w kooperacji z firmą PZL-Bielsko 1, został opracowany projekt wersji rozwojowej szybowca PW-6. Modyfikacje dotyczyły głównie zastosowania automatycznych połączeń wszystkich układów sterowania oraz optymalnego położenia zaczepu wyciągarkowego co wymusiło niewielką zmianę obrysu kadłuba. Przewidywano również zabudowę komory balastu ogonowego oraz wzbogacenie wyposażenia kabiny pilotów podobnie jak w szybowcu B1-PW-5 ”Smyk”.

Nowy szybowiec oznaczony PW-9 miał być produkowany w zakładach PZL-Bielsko 1 w dwóch wersjach. Szybowiec PW-9 A miał być dopuszczony do pełnej akrobacji, natomiast wersja PW-9 M miała być wyposażona w pomocniczy napęd (silnik Solo ze składanym śmigłem), umożliwiający start z ziemi z pełnym obciążeniem. Przewidywano, że produkcja szybowców PW-9 powinna się rozpocząć w latach 2003-2004.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy wolnonośny średniopłat o konstrukcji kompozytowej.
Płat kompozytowy o konstrukcji przekładkowej, jednodźwigarowy. Wznios płata 2^o24'. Lewy i prawy dźwigar identyczne. Hamulce aerodynamiczne płytowe, wysuwane z górnych powierzchni skrzydeł.
Kadłub o konstrukcji skorupowej z kompozytu szklano-epoksydowego. Kadłub i statecznik pionowy formowane razem w foremniku. Szybowiec wyposażony jest w dwa zaczepy startowe: przedni do startów za samolotem i dolny do startów przy użyciu wyciągarki. Kabina zakryta.
Usterzenie klasyczne kompozytowe.
Podwozie stałe dwukołowe w układzie tandem z pomocniczym kółkiem ogonowym.

Silnik- w wersji PW-9 M- Solo ze składanym śmigłem.

Dane techniczne PW-9 (wg [1]):
Rozpiętość- 16,0 m, długość- 7,85 m, powierzchnia nośna- 15,25 m².
Masa własna- 350 kg, masa całkowita- 560 kg.
Prędkość dopuszczalna- 260 km/h, prędkość minimalna- 75 km/h, doskonałość- 34 przy prędkości 105 km/h, opadanie minimalne- 0,75 m/s przy prędkości 85 km/h.