Projekt mikrolotu wyczynowego PW-8 powstał na wydziale MEiL Politechniki Warszawskiej w latach 1999-2000. Projekt ten powstał w grupie siedmiu ówczesnych studentów wydziału pod kierunkiem dr inż. dr inż. Romana Świtkiewicza. Zgromadzone fundusze pozwoliły na zbudowanie latającego modelu mikrolotu w podziałce 1:4. W pracach projektowych uczestniczyli: Piotr Barańczyk, Piotr Dąbrowski, Piotr Jaśkowski, Grzegorz Jermołaj, Jakub Parys, Rafał Recz, Jarosław Żaczek. Oblot modelu dokonano 7.10.2000 r.

Następnie prowadzone były dalsze prace konstrukcyjne. Miały one na celu m.in. opracowanie w pełni kompozytowego płata, zmniejszenie masy konstrukcji oraz wyposażenie mikrolotu w chowane podwozie.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy wolnonośny średniopłat o konstrukcji kompozytowej.
Płat jednodźwigarowy, kompozytowy, za dźwigarem kryty tkaniną. Lotki Frise o stałej cięciwie, klapy szczelinowe o stałej procentowości. Wznios 3^o.
Kadłub o konstrukcji skorupowej z kompozytu szklano-epoksydowego.
Usterzenie klasyczne kompozytowe. Statecznik poziomy za dźwigarem oraz ster wysokości i kierunku kryte tkaniną.
Podwozie stałe, trójkołowe z kołem przednim.

Silnik- Rotax 912 UL o mocy 59,6 kW (81 KM). Śmigło pchające.

Dane techniczne PW-8 (wg [1]):
Rozpiętość- 10,46 m, długość- 7,48 m, powierzchnia nośna- 12,7 m².
Masa własna- 250 kg, masa startowa max- 450 kg.
Prędkość max- 190 km/h, prędkość przelotowa- 160 km/h, prędkość minimalna bez klap- 68 km/h, prędkość minimalna z klapami- 60 km/h, wznoszenie- 4,8 m/s, pułap- 6800 m, zasięg- 270 km.