Projekt wstępny dwumiejscowego motoszybowca PW-7 powstał w latach 1998-1999 w Zespole Naukowo-Badawczym Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych w Instytucie Techniki Lotniczej i Mechaniki Stosowanej wydziału MEiL Politechniki Warszawskiej jako praca dyplomowa magisterska Piotra Kulińskiego.

Z powodu braku funduszy budowa prototypu została odłożona.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy wolnonośny średniopłat o konstrukcji kompozytowej.
Płat kompozytowy o obrysie trapezowym z łukowymi końcówkami, jednodźwigarowy. Wznios 3^o.
Kadłub o konstrukcji skorupowej z kompozytu szklano-epoksydowego. Kabina zakryta.
Usterzenie klasyczne kompozytowe.
Podwozie stałe, trójkołowe z kołem przednim.

Silnik- Rotax 914 UL o mocy 84,5 kW (115 KM).

Dane techniczne PW-7 (wg [1]):
Rozpiętość- 16,4 m, długość- 7,46 m, wysokość- 2,5 m, powierzchnia nośna- 15,8 m².
Masa własna- 505 kg, masa startowa max- 750 kg.
Prędkość dopuszczalna- 260 km/h, prędkość max w locie silnikowym- 240 km/h, prędkość przelotowa- 220 km/h, prędkość ekonomiczna- 90 km/h, prędkość minimalna- 78 km/h, doskonałość przy prędkości optymalnej- 28, opadanie minimalne- 0,97 m/s, wznoszenie- 5,7 m/s, pułap- 4000 m, zasięg- 1500 km.