Po sukcesie szybowca PW-5 ”Smyk” pojawiła się potrzeba zaprojektowania szybowca dwumiejscowego, na którym piloci szkoliliby się przed lotami na jednomiejscowym szybowcu klasy światowej. Realizacją tej idei jest szybowiec szkolno- treningowy PW-6, który opracowany został w Zespole Naukowo-Badawczym Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych w Instytucie Techniki Lotniczej i Mechaniki Stosowanej wydziału MEiL Politechniki Warszawskiej pod kierunkiem dr. inż Romana Świtkiewicza. Powstał w ramach programu ULS (Ultralekkie Szybowce i Motoszybowce). Istotą programu jest kształcenie inżynie­rów lotniczych m.in. poprzez udział w peł­nym cyklu realizacji od projektu wstępnego poprzez dokumentację konstrukcyjną i tech­nologiczną, projektowanie i budowę oprzy­rządowania, budowę prototypów, po ich ba­dania naziemne oraz w locie, proces certyfi­kacyjny, wdrożenie do produkcji seryjnej a także eksploatację i badania dowodowe trwałości konstrukcji. Ważną rolę pełniły również Doświadczalne Warsztaty Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych. W trakcie realizacji programu korzystano także z po­mocy i doświadczenia konstruktorów i pilo­tów z Szybowcowych Zakładów Doświad­czalnych w Bielsku-Białej.

Szybowiec PW-6 powstał w wyniku realiza­cji umowy trójstronnej między Politechniką Warszawską, sponsorem programu- Komite­tem Badań Naukowych oraz WSK PZL Świdnik S. A.. Wkład w jego powstawaniu miały rów­nież Ministerstwo Edukacji Narodowej oraz Fundacja na Rzecz Nauki Polskiej. Głównym konstruktorem jest mgr inż. Wojciech Frączek.

Budowę prototypu rozpoczęto w połowie 1995 r. PW-6 nawiązuje do charakterystycznych kształtów PW-5, z podcięciem kadłuba u dołu za skrzydłem, stanowiąc jego geometryczne powiększenie.

Prototyp powstał w Instytucie Techniki Lotniczej i Mechaniki Stosowanej Politechniki Warszawskiej, przy współudziale Doświadczalnych Warsztatów Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych (budowa skrzydeł) i PZL Świdnik (kadłub i usterzenie). Prototyp oblatano na lotnisku Babice 18.07.1998 r. W opinii pilotów szybowiec jest bardzo przyjemny i pilotażowo bardzo podobny do PW-5. Próby w locie wykazały konieczność wzmocnienia płyt hamulców aerodynamicznych. W dniu 11.09.2000 r. szybowiec uzyskał Świadectwo Typu.

Produkcję seryjną podjęto w PZL Świdnik (właściciel Certyfikatu) i do końca 2000 r. wyprodukowano 6 egz., z których 4 trafiły do Egiptu. Następne wyeksportowano m.in. do Nowej Zelandii, Belgii, Kanady, Portugalii i Niemiec.

Potencjalni nabywcy, użytkujący już PW-5 ”Smyk”, wykazali duże zainteresowanie nową konstrukcją, jako atuty przyjmując małą masę konstrukcji i niewielkie jak na szybowiec dwumiejscowy wymiary ułatwiające manewrowanie i hangarowanie. Właściwości lotno- pilotażowe PW-6 są ana­logiczne do właściwości jednomiejscowego PW-5. Do dozwolonych na nim figur akrobacji należą: zwrot bojowy, pętla, przewrót, korko­ciąg, spirala, wywrót szybki.

Pod koniec 2001 r. zespół kierowany przez dr. inż. Romana Świtkiewicza za opracowanie i wdrożenie do produkcji szybowca PW-6 otrzymał nagrodę Prezesa Rady Ministrów I stopnia.

Po zgrzytach miedzy konstruktorami i producentem szybowca, na Politechnice Warszawskiej opracowano wersję rozwojową PW-6 oznaczoną PW-9.

W 2005 r. firma PZL-Świdnik S.A. przekazała produkcję seryjną szybowca PW-6 dla firmy Zakład Szybowcowy ”JEŻÓW” Henryk Mynarski w Jeżowie Sudeckim.

W dniu 1.01.2006 r. w polskim rejestrze statków powietrznych znajdowało się 6 szybowców PW-6.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy wolnonośny średniopłat wykonany z laminatu szklano- epoksydowego.
Płat dwudzielny, skorupowy, jednodźwigarowy, o obrysie trapezowym z łukowymi końcówkami, dwuobwodowy keson przenoszący siły skręcające. Konstrukcja przekładkowa (skorupa dolna i górna). Dźwigar z pasami z rowingu szklanego i przekładkowymi ściankami zamykającymi. W obrębie wykroju lotki szczątkowy dźwigarek z wlaminowanymi okuciami zawieszenia lotki. Lotka konstrukcji przekładkowej, 20% głębokości, niedzielona. Hamulce aerodynamiczne duralowe jednopłytowe tylko na górnej powierzchni skrzydła z nakładkami samoczynnie dopasowującymi się do obrysu skrzynek.
Kadłub skorupowy, całkowicie laminatowy usztywniony wręgami. W partii centralnej dwie wręgi główne, stanowiące węzeł łączący skrzydła z kadłubem, przejmujące także obciążenia od podwozia. Wyposażony został w dwa za­czepy startowe: przedni- do lotów za samolo­tem i dolny- do startów za wyciągarką, otwierane cięgnem linkowym. Kabina zakryta, miejsca w układzie tandem.
Usterzenie w układzie klasycznym, niedzielone, konstrukcji przekładkowej.
Podwozie jednotorowe, stałe. Składa się z amortyzo­wanego koła głównego, które wyposażone zo­stało w hamulec bębnowy, koła przedniego oraz pomocniczego kółka ogonowego.

Wyposażenie- podstawowe przyrządy pilotażowe, radiostacja UHF typu Becker. Możliwość zabudowy aparatury tlenowej.

Dane techniczne PW-6 (wg [6]):
Rozpiętość- 16,0 m, długość- 7,85 m, wysokość- 2,4 m, powierzchnia nośna- 15,25 (wg [2]- 15,3) m².
Masa własna- 340 (wg [2]- 300) kg, masa startowa max- 530-550 (wg [2]- 520) kg.
Prędkość dopuszczalna- 260 (wg [2]- 230) km/h, prędkość manewrowa- 184 (wg [5]- 163) km/h, prędkość minimalna- 75 (wg [2]- 68) km/h, doskonałość max- 34 przy prędkości 105 km/h, opadanie minimalne- 0,8 przy prędkości 90 km/h (wg [2]- 0,75) m/s.