W 1921 r. z inicjatywy Ryszarda Bartela została ponownie utworzona Sekcja Lotnicza KMSPW. Sekcja Lotnicza Koła Mechaników Studentów Politechniki Warszawskiej była inicjatorem budowy szybowców w Polsce po I wojnie światowej i zorganizowania I Konkursu Ślizgowców (tak wówczas nazywano szybowce). W latach 1922-1923 powstała pierwsza konstrukcja Sekcji Lotniczej. Był to szybowiec SL-1 ”Akar” projektu studenta Adama Karpińskiego. Zbudowany został specjalnie na I Konkurs Ślizgowców w Białce koło Nowego Targu (23 sierpnia-13 września 1923 r.).

Sekcja Lotnicza Koła Mechaników Studentów Politechniki Warszawskiej w grudniu 1925 r. utworzyła swoje warsztaty lotnicze. Mieściły się one w podziemiach Nowej Kreślarni, a montaż odbywał się w bramie Gmachu Chemii na Politechnice. Warsztaty budowały samoloty sportowe projektowane przez członków Sekcji. Zatrudniając początkowo tylko 2-3 pracowników, wykonały w 1926 r. prototyp samolotu JD-2 projektu Jerzego Drzewieckiego, w 1927 r. - po jednym egz. do prób statycznych i po jednym do lotu samolotów JD-2 oraz WR-1- Stanisława Rogalskiego i Stanisława Wigury, w 1928 r.- ślizgacz wodny A. Kocjana- SL-9, egzemplarze do próby statycznej oraz prototypy samolotów SP-1 konstrukcji S. Praussa i RWD-1 konstrukcji S. Rogalskiego, S. Wigury i J. Drzewieckiego.

W 1929 r. warsztaty rozpoczęły produkcję małych serii, wykonując 3 samoloty JD-2 bis, prototyp RWD-2 oraz rozpoczęły budowę trzech samolotów RWD-2 i czterech RWD-4. W połowie sierpnia 1930 r. warsztaty Sekcji Lotniczej przeniosły się na Okęcie do pomieszczeń wybudowanych z funduszów społecznych LOPP. Na niedużym terenie stał budynek administracyjny, mieszczący również biuro konstrukcyjne i technologiczne, przylegający do tego budynku warsztat oraz murowany hangar. Później została wybudowana drewniana hala. W drugiej połowie 1931 r. został zbudowany szybowiec wyczynowy SG-21 ”Lwów” konstrukcji Szczepana Grzeszczyka.

4.03.1933 r. warsztaty oddzieliły się od Sekcji Lotniczej jako spółka pod nazwą Doświadczalne Warsztaty Lotnicze.

W latach 1933-1935 studenci Sekcji Lotniczej Politechniki Warszawskiej: Rościsław Aleksandrowicz, Henryk Malinowski i Andrzej Anczutin zaprojektowali i zbudowali motoszybowiec AMA. W roku akademickim 1934/1935 członkowie Sekcji Lotniczej KMSPW: Henryk Tomaszewski i Aleksander Muraszew zaprojektowali wodnoszybowiec szkolny MT-1. Zbudowany został w Harcerskich Warsztatach Szybowcowych w Warszawie w latach 1935-1936. Z inicjatywy Jana Idźkowskiego, trzej studenci Sekcji Lotniczej Politechniki Warszawskiej: Ludwik Moczarski, J. Idźkowski i Jerzy Płoszajski, wykonali projekt samolotu słabosilnikowego (motoszybowca) MIP ”Smyk”. Projekt ten był trzecią pracą przejściową wykonywaną u prof. Gustawa Mokrzyckiego, który popierał budowę lekkich samolotów sportowych, będących jednocześnie konstrukcjami doświadczalnymi. Zadaniem postawionym przed konstruktorami tego samolotu było uzyskanie najwyższych osiągów przez staranne opracowanie aerodynamiczne, przy silniku o małej mocy. Samolot został zbudowany w latach 1936-1937.

Wiktor Jaworski, student Politechniki Warszawskiej, w ramach prac Sekcji Lotniczej KMSPW, zaprojektował w połowie lat 1930-stych szybowiec szkolny WJ-3 o bardzo uproszczonej konstrukcji. W 1935 r. trzej studenci Wydziału Lotniczego Po­litechniki Warszawskiej przystąpili oni do realizacji samolotu typu Mignet "Pou-du-Ciel" według pro­jektu prof. Gustawa Mokrzyckiego. W roku akademickim 1936/1937 student Politechniki Warszawskiej Adam Ścibor-Rylski zaprojektował samolot słabosilnikowy RS-III (później oznaczony SR-3). Samolot został zbudowany w latach 1938-1939 w Śląskich Warsztatach Szybowcowych w Bielsku. W latach 1937-1938 z inicjatywy prof. G. Mokrzyckiego został zaprojektowany samolot bezogonowy SSS. Projekt opracowali studenci Edmund Szutkowski, Leszek Szwarc i Jan Staszek w ramach pracy dyplomowej na Politechnice Warszawskiej. Nie został on jednak zbudowany z powodu wybuchu wojny w 1939 r.

Wybuch II wojny światowej przerwał działalność Sekcji Lotniczej Politechniki Warszawskiej. Wznowienie działalności Sekcji Lotniczej KMSPW (na Wydziale Mechanicznym) nastąpiło na przełomie lat 1945 / 1946. Oprócz szkolenia szybowcowego i biblioteki prowadziła ona studencką działalność nauko­wo- techniczną. Jednym z jej wyrazów była próba zapro­jektowania w latach 1948-1949 samolotu sportowego SLPW-1 (konstrukcji B. Młodziejewskiego). Jego budowa nie została  niezrealizowana w związku z rozwiązaniem Sekcji.

W 1952 r. utworzono Koło Aerodynamiczne pod kierownictwem W. Szemplińskiej. Prawdopodobnie w latach 1960-tych grupa inżynierów z Aeroklubu Warszawskiego, studentów Politechniki Warszawskiej: A. Brzoza, B. Błażewicz, B. Jancelewicz, J. Jędrzejewski, W. Łanecka, S. Makaruk, W. Szemplińska-Stupnicka i J. Stupnicki, wykonała wstępny projekt motoszybowca AW-31 (AW-51). Jego budowy nie ukończono.

W 1962 r. Edward Margański utworzył Koło Naukowe Lotników na Wydziale Lotniczym Politechniki Warszawskiej. W 1968 r. opracowano w KNL projekt przeróbki szybowca SZD-24 ”Foka” na motoszybowiec "Moto-Foka 4" (konstruktor E. Margański), budowę rozpoczęto i przerwano ze względu na problemy z napędem. W latach 1969-1971 powstał projekt samolotu EM-5A ”Duduś Kudłacz” (E. Margański i zespół), zbudowany w PZL-Mielec jako PZL M-17 (1977 r.). W latach 1973- 1975 zaprojektowano w KNL motoszybowce KNL-1 i KNL-2. Rozpoczęto budowę KNL-1 i przerwano ją ze względu na problemy z napędem.

W latach 1970-tych powołano do życia Akademicki Klub Lotniarski Politechniki Warszawskiej, w którym powstawały nowe konstrukcje lotni do swobodnego latania (Seagull III, Rodzewicz "Flexi Flyer"). AKL- to również początek intensywnej działalności sportowej- wielokrotnie zdobywane Mistrzostwo Polski (Aleksander Dernbach) i udział członków klubu w wielu imprezach krajowych i zagranicznych (również organizacyjny). W 1978 r. rozpoczęły się próby motolotni ”Karo” Akademickiego Klubu Lotniowego Politechniki Warszawskiej. Powstała również motolotnia AKL. W latach 1975-1976 Witold Sobieszczański zbudował serię lotni ”Mona” klasy Standard Rogallo.

Od 1978 (wg [7]- 1980) r. realizowany jest przez Zespół Naukowo-Badawczy Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych w Instytucie Techniki Lotniczej i Mechaniki Stosowanej wydziału MEiL Politechniki Warszawskiej program ULS (Ultralekkie Szybowce i Motoszybowce). Program ten zakłada udział studentów przy projektowaniu i wytwarzaniu rzeczywistych obiektów takich jak szybowce i samoloty. Przewidywano w wieloletnim cyklu powstanie szkolno-rekreacyjnych, tanich w produkcji i eksploatacji konstrukcji różnego typu: od jednomiejscowego szybowca przez dwumiejscowy szkolno-treningowy do motoszybowca.

Niemal od momentu powstania Wydziału Doświadczalnego Kompozytów Polimerowych Instytutu Inżynierii Materiałowej Politechniki Warszawskiej, potem Wydziału Inżynierii Materiałowej PW KOMPOL pracownicy Aleksander Dernbach, Mirosław Grzyb, Tomasz Królikowski i Grzegorz Rycaj zajmowali się w nim zastosowaniem kompozytów oraz budową lotni i innych latających konstrukcji ultralekkich. Jako pracownicy Wydziału tworzyli, w jego ramach (od 1984 r.) Akademicki Ośrodek Konstrukcyjny. Jego zadaniem był intensywny rozwój konstrukcji ultralekkich. Skoncentrowano się wówczas na temacie motolotni, bowiem w ramach obowiązujących wtedy przepisów lotniczych była to jedyna forma taniego latania silnikowego, dostępna dla każdego Polaka. Przepisy z tamtych lat nie znały bowiem współczesnego pojęcia: samolot ultralekki. W 1993 r. Wydział zakończył działalność. Ale już w listopadzie 1993 r., czterech byłych pracowników (Aleksander Dernbach, Mirosław Grzyb, Tomasz Królikowski i Grzegorz Rycaj) utworzyło spółkę cywilną Kompol s.c..

W trakcie integracji procesu kształcenia następuje łączenie teorii z projektowaniem, wykonawstwem i testowaniem ultralekkich, lotniczych konstrukcji kompozytowych. Umożliwia to wykształtowanie osobowości inżyniera lotniczego w absolwentach specjalności budowa samolotów wydziału MEiL. Podczas trwania programu ULS udało się zaprojektować dotychczas 9 konstrukcji, z czego zostały zbudowane: ULS-PW, PW-2 ”Gapa”, PW-3 ”Bakcyl”, PW-4 ”Pelikan”, PW-5 ”Smyk” i PW-6. Nie doczekały się realizacji projekty: PW-7, PW-8 i PW-9. W programie uczestniczyło ponad 100 studentów. W jego ramach wykonano 48 prac przejściowych i 19 prac dyplomowych, kolejne prace wciąż powstają. Kierownikiem programu ULS jest dr inż. Roman Świtkiewicz. Zespół Naukowo-Badawczy Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych był wielokrotnie nagradzany za swoją działalność edukacyjną oraz za osiągnięcia naukowo-techniczne. Jedna z konstrukcji zespołu, szybowiec PW-5 ”Smyk” został nagrodzony nie tylko przez Międzynarodową Federację Lotniczą (FAI), która wybrała szybowiec jako monotyp w Klasie Światowej, ale również otrzymała nagrodę Ministra Edukacji Narodowej. Kolejna konstrukcja, szybowiec PW-6 otrzymał w 2001 r. nagrodę I-go stopnia Prezesa Rady Ministrów.

W 1990 r. z inicjatywy kilkunastu pracowników naukowych oraz technicznych Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej została powołana do życia spółka Doświadczalne Warsztaty Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych (DWLKK). Jej celem było wyjście poza dotychczasowy model prac konstrukcyjnych, kończących się zasadniczo na fazie prototypu, i pełne skomercjalizowanie dorobku naukowego.

W 1991 r. powstało Studenckie Międzywydziałowe Koło Naukowe SAE. Zostało założone przez studentów z wydziałów: Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa, Inżynierii Produkcji oraz Elektryczny. Połączyła ich chęć rozwoju własnych umiejętności oraz zdobywanie doświadczenia. Swój cel realizują poprzez start w najbardziej prestiżowych zawodach dla przyszłych inżynierów lotnictwa- SAE AeroDesign. Koło może pochwalić się dużymi sukcesami: do 2010 r. czterokrotnie odniesiono zwycięstwo oraz czterokrotnie zajęto drugie miejsca na zawodach udźwigowych BSL w Stanach Zjednoczonych. W 2007 r. Studenckie Koło Naukowe SAE opracowało projekt BSL PW SAE Mini-UAV na konkurs: Bezzałogowy Statek Latający Międzyuczelnianych Inżynierskich Warsztatów Lotniczych w Bezmiechowej. Natomiast w 2009 r. w konkursie na projekt Bezzałogowego Statku Latającego VI Międzyuczelnianych Inżynierskich Warsztatów Lotniczych (24-28.09.2009 r.) zademonstrowano BSL PW-SAE ”Adeli”. W 2010 r. odbyły się kolejne Międzyuczelniane Inżynierskie Warsztaty Lotnicze w Bezmiechowej, których główną częścią były zawody Bezzałogowych Aparatów Latających. BSL PW-SAE ”Adeli-2” zajął w nich drugie miejsce.

Od roku 1991 na Politechnice Warszawskiej istnieje Międzywydziałowe Studenckie Koło Naukowe SAE. Pomysłodawcą jego założenia był wybitny, nieżyjący już prof. Tadeusz Krępeć, który przebywając w Stanach Zjednoczonych dowiedział się o odbywających się tam co roku nietypowych zawodach i postanowił wciągnąć w nie studentów z Polski.

Corocznie w USA, SAE - Society of Automotive Engineers (amerykańska organizacja naukowa skupiającą kilkadziesiąt tysięcy inżynierów specjalizujących się w takich dziedzinach jak lotnictwo i motoryzacja) organizuje z myślą o studentach zawody projektowe w różnych dziedzinach. Dla studentów specjalności lotniczej organizowane są od wielu lat zawody AeroDesign. Ideą konkursu jest skonstruowanie przez studentów w profesjonalny sposób małego samolotu bezpilotowego, który przy określonych w regulaminie ograniczeniach (powierzchnia nośna, pojemność silnika, długość pasa startowego), podniesie jak największy ładunek. Studenci wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa PW wielokrotnie brali udział w tym prestiżowym konkursie odnosząc w nim znaczne sukcesy.

Dotychczasowe sukcesy studentów Politechniki Warszawskiej na zawodach AeroDesign:
- 1991 r.- 24 miejsce wśród 36 zespołów,
- 1992 r.- 25 miejsce wśród 54 zespołów,
- 1993 r.-  7 miejsce wśród 92 zespołów,
- 1995 r.-  5 miejsce wśród 56 zespołów (BSL HGMS-4 ”Meleager II”),
- 1997 r.-  2 miejsce wśród 48 zespołów,
- 1998 r.-  2 miejsce wśród 30 zespołów,
- 1999 r.-  1 miejsce wśród 41 zespołów (BSL Meleager’99),
- 2000 r.-  1 miejsce wśród 29 zespołów (BSL Unicorn),
- 2001 r.-  1 miejsce wśród 43 zespołów (BSL Alfa),
- 2003 r.-  7 miejsce wśród 44 zespołów (BSL Bumblebee),
- 2006 r.-  12 i 18 miejsce wśród 50 zespołów (BSL Phoenix i 32Fly),
- 2007 r.-  2 i 8 miejsce wśród 51 zespołów (BSL Retribution i Revolution),
- 2008 r. West- 3 (Micro Class- BSL Mini 2008) i 4 miejsce (Regular Clas- BSL Ducky 2008) wśród 50 zespołów,
- 2008 r. Est- 2 (Regular Class- BSL Ducky 2008) i 5 miejsce (Micro Class- BSL Mini 2008) wśród  54 zespołów,
- 2009 r.-  2 (Open Class- BSL Kiwi 2009), 6 (Regular Class- BSL Ducky) i 8 miejsce (Micro Class- BSL Mini 2009) wśród  65 zespołów,
- 2010 r.- 1 (Advanced Class- BSL Kiwi 2010) i 12 (Regular Class- BSL Dodo) wśród  65 zespołów,
- 2011 r.- 1 (Advanced Class- BSL Evolution) i 1 miejsce za podniesiony ciężar, Advanced (BSL Evolution).

Na początku lat 2000-nych na terenie Politechniki Warszawskiej, w ścisłym związku z Zakładem Samolotów i Śmigłowców Wydziału MEiL, działa zespół konstrukcyjny Aerodes. Oferuje on wykonanie projektów struktur lotniczych.

Od 2002 r., w ramach europejskiego konsorcjum CAPECON, zostały opracowane projekty bezzałogowych samolotów cywilnych PW-103, PW-104 i PW-114. W 2007 r. na Wydziale MEiL Politechniki Warszawskiej, przy współpracy Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych, rozpoczęto projektowanie lekkiego samolotu bezzałogowego (demonstratora technologii) PW-141 "Samonit". Prawdopodobnie w latach 2000- nych prowadzone były prace nad samolotem bezzałogowym, który miał spełniać rolę latającej anteny przekaźnikowej dla telefonii komórkowej. W latach 2005- 2009 prowadzone były prace nad projektem IEP- Innovative Evaluation Platform (mały samolot badawczy). Założeniem projektu była budowa bezzałogowego statku powietrznego, będącego pomniejszoną kopią samolotu pasażerskiego, który miał pełnić funkcję latającej platformy badawczej. Kompozytowa struktura IEP zaprojektowana na wydziale MEiL PW została wykonana przez firmę MSP Marcin Szender.

Od 2006 r. Koło Naukowe Lotników PW wraz z Kołem Naukowym Awioniki MELAVIO (powstało w 2003 r., od tego czasu działa pomagając studentom w rozwijaniu zainteresowań w dziedzinie: awioniki, sterowania i nawigacji) biorą udział w konkursie na projekt Bezzałogowego Statku Latającego Międzyuczelnianych Inżynierskich Warsztatów Lotniczych, które odbywały się w Akademickim Ośrodku Szybowcowym Politechniki Rzeszowskiej w Bezmiechowej. Opracowano wówczas bezpilotowy aparat latający PW-OSA, który stale rozwijany odniosił duże sukcesy w tym konkursie.

W 2012 r. został oblatany doświadczalny motoszybowiec AOS-71 z napędem elektrycznym, opracowany wspólnie przez dwie uczelnie techniczne kształcące inżynierów lotnictwa tj. Politechnikę Rzeszowską (Wydziału Budowy Maszyn i Lotnictwa) i Politechnikę Warszawską (Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa).

W 2012 r., w wyniku wspólnych prac Instytutu Techniki Lotniczej i Mechaniki Stosowanej Politechniki Warszawskiej i firmy WB Electronics, powstał bezzałogowy wiropłat rozpoznawczy „Virtus”, zbudowany w układzie quadrocoptera. Prawdopodobnie w 2014 r., przy współpracy ITWL, został opracowany projekt rozpoznawczo- bojowego bezzałogowego statku powietrznego PW-151 "Kusy". W 2015 r. powstał imitator celu powietrznego PW-61 (Cel Latający PW-61). W pracach nad PW-61, wykorzystywany był doświadczalny bezzałogowy statek powietrzny (tzw. latający model skalowany) PW-60.

W 2015 r. została zbudowana replika szybowca SL-1 "Akar".

Konstrukcje:
SL-1 ”Akar” (”A.K.”), 1923, szybowiec.
SL-2 ”Czarny Kot” (JD-1), 1924, szybowiec.
SL-3, 1924, szybowiec.
JD-2, 1926, samolot sportowy.
WR-1 (RW-1), 1927, samolot sportowy.
PS-1 (SP-1), 1928, samolot sportowy.
RWD-1, 1928, samolot sportowy, turystyczny.
RWD-2, 1929, samolot sportowy, turystyczny.
RWD-3, 1930, samolot łącznikowy, sportowy.
RWD-4, 1930, samolot sportowy, turystyczny.
RWD-5, 1931, samolot sportowy, turystyczny i rajdowy.
RWD-7, 1931, samolot sportowy, rekordowy.
Czajka, 1931, szybowiec szkolno-przejściowy.
SG-21 ”Lwów” (SG-1), 1931, szybowiec wyczynowy.
AMA, 1935, motoszybowiec doświadczalny.
Mokrzycki (Gutowski) "Pou-du-Ciel", 1935, amatorski samolot sportowy.
MT-1, 1936, amatorski wodnoszybowiec szkolno-treningowy.
WJ-3, 1936, amatorski szybowiec szkolny.
MIP ”Smyk”, 1937, amatorski samolot sportowy lub motoszybowiec.
RS-III (SR-3), 1939, amatorski samolot sportowy.
SSS, 1939, projekt samolotu doświadczalnego.
SLPW-1, 1948-1949, projekt samolotu sportowego.
AW-31 (AW-51), lata 1960-te, projekt motoszybowca amatorskiego.
Moto-Foka 4, 1968, motoszybowiec.
KNL-1, 1973-1975, motoszybowiec.
KNL-2, 1973-1975, motoszybowiec.
Rodzewicz "Flexi Flyer", 1974, lotnia.
AKL "Seagull III", ok. 1975, lotnia.
Sobieszczański ”Mona I”, ok. 1975, lotnia.
Sobieszczański ”Mona II”, ok. 1975, lotnia.
Sobieszczański ”Mona III”, ok. 1975, lotnia.
Sobieszczański ”Mona IV”, ok. 1976, lotnia.
PZL M-17 (EM-5A ”Duduś Kudłacz”), 1977, samolot szkolno-sportowy.
AKL "Karo", 1978, motolotnia.
AKL (Rodzewicz-motolotnia), 1979, motolotnia.
PW-doświadczalna rakieta studentów, lata 1970-te (?), rakieta doświadczalna.
ULS-PW (PW-1 ULS), 1981, doświadczalny ultralekki szybowiec szkolny.
PW-2 ”Gapa” (ULS-Zestaw), 1985, szybowiec szkolny.
PW-3 ”Bakcyl”, 1988 (1989), szybowiec szkolno-treningowy.
PW-4 ”Pelikan”, 1990, motoszybowiec.
PW-5 ”Smyk”, 1992, szybowiec klasy światowej.
HGMS-4 ”Meleager II”, 1995, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
Kameleon, 1996-1997, bezpilotowy patrolowy aparat latający.
PW-6, 1998, szybowiec szkolno-treningowy.
PW-7, 1999, projekt motoszybowca.
Meleager’99, 1999, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
PW-8, 2000, projekt mikrolotu wyczynowego.
Unicorn, 2000, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
Meleager 2001, 2001, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
Spark, 2001, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
Alfa, 2001, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
Bumblebee (Trzmiel), 2003, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
PW-9, 2004, projekt szybowca szkolno-treningowego.
Experimental, ok. 2004 (?), bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
PW-OSA, 2006, rozpoznawczy bezpilotowy aparat latający.
32Fly, 2006, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
Phoenix, 2006, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
PW-104, ok. 2006, projekt bezzałogowego samolotu cywilnego.
PW-103, ok. 2007, projekt bezzałogowego samolotu cywilnego.
PW-114, ok. 2007, projekt bezzałogowego samolotu cywilnego.
PW-SAE Mini-UAV, 2007, rozpoznawczy bezpilotowy aparat latający.
Revolution, 2007, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
Retribution, 2007, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
Ducky (2008), 2008, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
Mini (2008) , 2008, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
PW- bezzałogowy samolot- antena telefonii komórkowej dla Intel, lata 2000- ne, projekt bezzałogowego samolotu- latającej anteny przekaźnikowej.
PW-SAE 01 ”Adeli”, 2009, rozpoznawczy bezpilotowy aparat latający.
PW-141 ”Samonit”, 2009, rozpoznawczy bezpilotowy aparat latający.
Mini (2009) , 2009, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
Kiwi (2009), 2009, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
Ducky (2009), 2009, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
NACRE IEP, ok. 2009, doświadczalny bezzałogowy statek powietrzny.
PW-SAE ”Adeli-2”, 2010, rozpoznawczy bezpilotowy aparat latający.
Kiwi (2010), 2010, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
Dodo, 2010, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
Aquila, 2011, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
Evolution, 2011, bezpilotowy, dźwigowy aparat latający.
WB Electronics "Virtus", 2012, bezzałogowy wiropłat rozpoznawczy.
AOS-71 / PW-10, 2012, motoszybowiec doświadczalny.
PW-60, 2013, doświadczalny bezzałogowy statek powietrzny.
PW-151 "Kusy", ok. 2014. projekt rozpoznawczo- bojowego bezzałogowego statku powietrznego.
ILX-32, 2014, doświadczalny bezzałogowy statek powietrzny.
PW-61 / Cel latający PW-61, 2015, imitator celu powietrznego.
SL-1 Akar (replika), 2015, replika szybowca amatorskiego.