KNL-1 / KNL-2, 1973-1975
W 1973 r. z inicjatywy 12-osobowej grupy studentów MEL z Koła Naukowego Lotników na Wydziale Lotniczym Politechniki Warszawskiej powstały dwa projekty wstępne motoszybowca: ze śmigłem pchającym, oznaczony KNL-1, w którego projektowaniu czołową rolę odegrali Jerzy Kędzierski i Przemysław Pleciński (wg [1]- Edward Margański i Przemysław Pleciński)), oraz ze śmigłem ciągnącym, oznaczony KNL-2, zaprojektowany pod kierunkiem Krzysztofa Głuskiego. Do dalszych prac zakwalifikowany został KNL-1. Obliczenia i projekt konstrukcyjny były realizowane jako prace przejściowe oraz jako 5 prac dyplomowych na Politechnice w latach 1973-1975. Opracowano również projekt technologiczny. KNL-1 kształtem przypominał szybowiec SZD-30 "Pirat" , a układem motoszybowiec AW-31.
W 1976 r. przystąpiono do budowy motoszybowca, gdy projektanci już uzyskali dyplomy wyższej uczelni. Wykonano makiety i foremniki przodu kadłuba oraz foremnik, na którym wykonano keson środkowej części płata. Budowa została przerwana z dwóch przyczyn. Brak było silnika. Rozważano przeróbkę silnika od Trabanta lub zakup silnika Nelson. Ponadto okazało się, że budowa wymaga bardzo dużego nakładu pracy, co oznacza, że motoszybowiec byłby wykonywany przez wiele lat. Wówczas zdecydowano się na realizację prostego szybowca ULS-PW, przy którym wykorzystano doświadczenia technologiczne zebrane przy budowie KNL-1.
Konstrukcja.
Jednomiejscowy górnopłat wolnonośny o konstrukcji laminatowej.
Płat miał być początkowo drewniany z laminatowym dźwigarem, później przeprojektowany na laminatowy. Prostokątno- trapezowy, trójdzielny, jednodźwigarowy, kryty płótnem.
Kadłub laminatowy. Kabina zakryta.
Podwozie z kołem głównym, kółkiem ogonowym i podpórkami w połowie rozpiętości skrzydeł.
Silnik- o mocy 30 kW (40 KM) ze śmigłem pchającym.
Dane techniczne KNL-1 (wg [2]):Rozpiętość- 14,52 m, długość- 7,27 m, wysokość- 1,45 m, powierzchnia nośna- 14,0 m2.
Masa własna- 225 kg, masa użyteczna- 125 kg, masa całkowita- 350 kg.
Prędkość dopuszczalna- 210 km/h, prędkość max- 165 km/h, prędkość przelotowa- 145 km/h, doskonałość max- 22 przy prędkości- 72 km/h, opadanie min.- 0,8 m/s przy prędkość- 60 km/h, wznoszenie- 3,5 m/s, pułap- 5800 m, zasięg- 500 km.
Galeria
Źródło:
[1] ”Koło Naukowe Lotników”.
[2] Glass A. "Projekty zespołów konstruktorskich z Politechniki Warszawskiej. Technika Lotnicza i Astronautyczna nr 9/1982.