Bezpilotowy aparat latający PR-3 ”Gacek bis” opracowany został przez studentów ze Studenckiego Koła Naukowego Lotników Politechniki Rzeszowskiej oraz Koła Naukowego EUROAVIA Rzeszów (byli to: Maciej Dubiel, Grzegorz Łobodziński, Sebastian Majewski, Błażej Morawski, Maciej Roga, Michał Wojas). Przeznaczony był do udziału w konkursie na projekt Bezzałogowego Statku Latającego V Międzyuczelnianych Inżynierskich Warsztatów Lotniczych (23-27.09.2008 r.). Warsztaty odbyły się w Akademickim Ośrodku Szybowcowym Politechniki Rzeszowskiej w Bezmiechowej.

Początki prac sięgają 2006 r., wtedy to opracowano projekt wstępny aparatu latającego PR-1 ”Szpion” i rozpoczęto jego budowę. Konstrukcja PR-1 bazowała na materiałach typowych dla modelarstwa, jedynie nieliczne elementy wykonano z kompozytów polimerowych. Następnie powstał PR-2 ”Gacek” posiadał on skrzydła o integralnej konstrukcji i kompozytowy kadłub. W PR-3 umieszczono na dziobie ruchomą węglową głowicę, w której znajduje się kamera o wysokiej rozdzielczości do obserwacji obiektów z powietrza. Został także opracowany i zbudowany system ratunkowy, którego brakowało w PR-1 i PR-2.

Do konkursu na projekt Bezzałogowego Statku Latającego w 2008 r. przystąpiły 2 zespoły: Politechnika Rzeszowska (BSL PR-3 ”Gacek bis”) i Politechnika Warszawska (BSL PW-OSA). Komisja konkursowa oceniła iż na 98 punktów możliwych do zdobycia zespoły osiągnęły:
- 1. Politechnika Warszawska- 60 pkt.,
- 2. Politechnika Rzeszowska- 52 pkt.

Dalszym rozwojem konstrukcji był BSL PR-5 ”Wiewiór”.

Konstrukcja:
Górnopłat wolnonośny o konstrukcji kompozytowej.
Skrzydła prostokątne, skorupowe, kompozytowe, dwudźwigarowe o strukturze przekładkowej. Dźwigar przedni i tylni ceowy z pasami i ściankami z laminatu. Pokrycie przekładkowe laminat-pianka-laminat. Dwa żebra szczątkowe i jedno całe zamykające skrzydło od strony kadłuba.
Kadłub o strukturze kompozytowej wykonany z kompozytu szklano-węglowo-aramidowego. Kadłub integralny ze statecznikiem pionowym. Kadłub składa się z dwóch osobno wytwarzanych części.
Usterzenie w układzie klasycznym. Statecznik pionowy integralny z kadłubem. Statecznik poziomy konstrukcji skorupowej, z dwoma żebrami oraz dźwigarem rurowym. Wykonany z kompozytu szklano-węglowego.
Start może odbywa się przy pomocy wyrzutni bądź wypuszczeniem z ręki. Lądowanie może przebiegać klasycznie lub przy pomocy spadochronu. Spadochron pełni także rolę ratowniczą w przypadku sytuacji awaryjnej.

Wyposażenie- głowica obserwacyjna wykonana z tkaniny węglowej i szklanej. Wyposażona w ruchomą kulę (obracającą się wokół jednej osi), w której znajduje się minikamera o wysokiej rozdzielczości. W płatowcu znajdują się: nadajnik wideo, radiomodem, komputer pokładowy odbiornik GPS, system ratunkowy, OSD, AHRS.

Napęd- 2 silniki elektryczne trójfazowe AXI 2826/10.
Zasilanie- wysokowydajne ogniwa Li-Pol (22,2 V, 5000 mAh).

Dane techniczne PR-3 (wg [1]):
Rozpiętość- 1,92 m, długość- 1,39 m, wysokość- 0,33 m, powierzchnia nośna- 0,652 m².
Masa- 5 kg.
Prędkość lotu- 80-120 km/h, czas lotu- ok. 40'.