Członek warszawskiego międzyszkolnego Kola Lotniczego ”Start”, 17-letni Jerzy Płoszajski, zaprojektował wiosną 1927 r szybowiec. Inspiracją projektu był opis szybowca z rur duralowych podany w niemieckiej książce o budowie amatorskiej szybowców.

J. Płoszajski opracował projekt szybowca drewnianego, o podobnym układzie konstrukcyjnym, lecz o większych wymiarach i większej masie niż opisany w książce. Sterowanie szybowcem odbywało się przez przesuwanie środka ciężkości ciała pilota. Konstruktor zbudował swój szybowiec w Poroninie, gdzie spędzał wakacje. Okazało się, że szybowiec jest za ciężki, aby rozbieg przy starcie odbywał się na nogach. Wówczas konstruktor użył amortyzatora gumowego,jako linę startową. Po kilku małych skokach nastąpiło uszkodzenie skrzydła. Podczas remontu została przeprowadzona modyfikacja szybowca. Dalsze próby wykazały, że przy łagodnym wietrze (do 4-5 m/s) szybowiec dobrze utrzymuje równowagę w locie, a pewne trudności ze statecznością występują tylko podczas startu. Wykonano m. in. ok. 8 lotów półminutowych, często uszkadzając i naprawiając szybowiec.

Dokonano ponownej przeróbki szybowca. Najdłuższy lot wykonał konstruktor przy silnym wietrze. Szybowiec przeleciał wówczas około 2,5 km, utrzymując się w powietrzu ponad 3 min. Przy lądowaniu pilot nie panował nad szybowcem i został on rozbity, lecz pilot wyszedł cało. Szybowca już nie wyremontowano. Oznaczenie KLS-II (KS-II) otrzymał dopiero później, na łamach ”Młodego Lotnika”.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy szybowiec-lotnia, górnopłat o konstrukcji drewnianej.
Płat prostokątny, dwudźwigarowy z żebrami bambuso­wymi i wzmocnionymi żebrami sosnowymi, kryty jedno­stronnie (od spodu) płótnem. Usztywniony drutami moco­wanymi do piramidki i do jarzma. Cięciwa 1,5 m. Szybowiec nie miał lotek.
Kadłub z listew sosnowych składał się ze skrzynki krytej sklejką, służącej jako płoza, wyposażonej w hak startowy i mieszczącej na sobie poduszkę siodełka oraz poprzeczkę do oparcia nóg, stojaka przedniego i tylnego, do których mocowany był płat i które tworzyły piramidkę, oraz z belek, tworzących kratownicę ogonową, usztywnioną w płaszczyź­nie poziomej drutami mocowanymi do płata. Nad skrzynką trójkątne jarzmo obejmujące pilota, który się za nie trzymał.
Stateczniki kryte płótnem. Szybowiec nie miał sterów.

Dane techniczne (wg [1]):
Rozpiętość- 7,0 m, długość- 5,0 m, wysokość- 2 m, powierzchnia nośna- 10,5 m².
Masa własna- 50 kg, masa użyteczna- 60 kg, masa całkowita- 110 kg.
Prędkość lotu- 40 km/h, doskonałość- 7, opadanie minimalne- 1,4 m/s.