Do lat 1990-tych w polskiej literaturze podawano, że w 1910 r. inż. Emil Plage- syn założyciela Zakładów Mechanicznych Plage & Laśkiewicz w Lublinie, zbudował w Berlinie dwupłatowy samolot Plage I. Następnie w latach 1911- 1912, zbudował wspólnie z inż. Maxem Courtem kilka jednopłatowców wyścigowych nazwanych ”Torpedo”. Okazało się jednak, że jest to informacja błędna. Samoloty tę nie są polskimi konstrukcjami pionierskimi. Ich opisy zamieszczam jednak, ponieważ nie chcę aby pozostały jakieś białe plamy związane z tą historią.

Konstruktorem samolotów był Niemiec, który również nazywał się Emil Plage. W latach 1911- 1914 wspólnie z inż. Maxem Courtem zbudował szereg nowoczesnych, szybkich sa­molotów sportowych i wojskowych, które były wykorzystywane m.in. w armii niemieckiej.

W Johannisthal pod Berlinem zaprojektowali samolot, który wykonała w końcu 1911 r. fabryka L. Kühlstein Wagenbau Maxa Leuchnera w Berlinie. W literaturze polskiej określa się je mianem "Torpedo". Współcześnie nazywano ich samoloty różnie, m.in. Plage-Court, Kühlstein-Torpedo, Torpedo Plage-Court, Torpedo-Eindecker, wreszcie Torpedo-Mercedes-Eindecker.

"Torpedo" nawiązywało układem przede wszyst­kim do samolotu Edwarda Nieuporta. Uwagę zwraca­ła elegancka, opływowa sylweta, widoczne dążenie konstruktorów do maksymalnej redukcji oporów aerodynamicznych, zwłaszcza czołowych, oraz do­skonałe osiągi, stawiające tę udaną maszynę w rzędzie najnowocześniejszych konstrukcji europejskich.

Wyróżnić można cztery typy podstawowe tego samolotu. "Torpedo I" (Typ I) był gotowy w październiku 1911 r. i został oblatany na początku tego miesiąca  (pilot oblatywacz - Karl Krieger). Ze względu na zainteresowanie władz wojskowych samolot przekazano do Döberitz, gdzie przeprowadzono szereg prób, które w pełni wykazały przydatność samolotu dla armii.

"Torpedo II" (Typ II) posiadał trzy wersje A, B, C, różniące się przede wszystkim typami stosowanych silników. W istocie wszystkie stanowiły rozwinięcie Typu I. Wprowadzane zmiany dotyczyły jedynie układu sterowania, typów instalowanych silników, podwozia, obrysu płata nośnego oraz jego profilu, który z czasem otrzymał grubszy nosek. Charaktery­styki lotne ulegały niewielkim zmianom i dotyczyły głównie prędkości, która wzrosła z ok. 120 km/h w "Torpedo I" do ok. 137 km/h w "Torpedo IV".

"Torpedo II-A" oblatano w końcu lipca 1911 r. (pilot oblatywacz Richard Schmidt). Uczestniczył w Tygodniu Lotniczym w Munster. Wersja "Torpedo II-B" po raz pierwszy zade­monstrowana została publicznie podczas zawodów Wokół Berlina (Rund um Berlin) w dniach od 31.08.do 1.09.1912 r. R. Schmidt startował też na tym samolocie w Tygodniu Lotniczym w Johannisthal (29.09.- 6.10.1912 r.), odnosząc przy tym szereg sukcesów. Podczas tych zawodów rozbity został samolot "Torpedo II-A". Zginął wówczas pilot Ernst Alig i pasażer Karl Liebau. "Torpedo II-B" pilo­towane przez Schmidta brało też udział w Locie Południowo- Niemieckim (14 - 20.10.1912 r.). "Torpedo II-C" oblatane zostało jesienią 1912 r.

"Torpedo III" powstało na przełomie lat 1913/1914 r., zaś "Tor­pedo IV" w 1914 r. To ostatnie zbudowano co naj­mniej w 3 egz. Uczestniczyły w tzw. Locie Trzyetapowym na trasie Berlin- Lipsk- Drezno- Berlin. Pilo­tami byli M. Court, M. König i A. Schmidt (30.05.- 5.06.1914 r.). Jeden z egzemplarzy uczestniczył w Tygo­dniu Lotniczym w Aspern w Austrii (21- 29.06.1914 r.).

Mówiąc o indywidualnym wkładzie Emila Plage nale­ży wskazać, że jego dziełem była koncepcja płata no­śnego, tak w odniesieniu do jego profilu, konstrukcji, jak i sposobu montażu na kadłubie. Plage opracował także system stateczności samolotu, a zapewne i sterowności wraz z układem tego ostatniego. Póź­niejsza ewolucja "Torpedo I", przynajmniej od "Torpedo III" (Typu III) zdaje się być dziełem wyłącznie Courta, który już samodzielnie opracowywał kolejne wersje rozwojowe.

Samoloty „Torpedo” zapisały na swym koncie wiele sukcesów sportowych. Należały do najszyb­szych maszyn lat 1911- 1914. Samolot ten stanowił dla konstruktorów niemieckich wzór do naśladowa­nia. Wpływ koncepcji Plage-Courta widoczny jest m.in. w samolotach Hirtha, Rumplera, Suvelacka, którzy podobnie jak Plage-Court wiele przejęli z wyś­cigowych samolotów francuskich, przede wszystkim Nieuporta i Morane. Ten kierunek konstrukcyjny złożył się na wykształcenie, jeszcze przed I wojną światową, klasycznego układu jednopłata, co swój najpełniejszy wyraz znalazło w samolocie Deperdussin "Monocoque" ("Racer").

Konstrukcja:
Dwumiejscowy górnopłat usztywniony stalowymi linkami o konstrukcji drewnianej.
Płat był prostokątny, z zaokrąglonymi rogami, dwudzielny, dwudźwigarowy, o cięciwie rzędu 2,0 m, usztywniony drutami do piramidki z rur stalowych nad kadłubem i z tyłu kadłuba, a od spodu do podwozia, usztywniony linkami Bowdena o średnicy 4 mm. Sterowanie realizowano przez skręcanie koń­cówek płata.
Kadłub o przekroju eliptycznym, zbliżonym do kołowego. Przód kadłuba kryty blachą aluminiową, tył kryty płótnem położonym na listwach profilujących. Kabiny odkryte, ze sterownicą w postaci wolanta oraz orczyka. Dwuster, przy czym stery w kabinie obserwatora bądź ucznia mogły być blokowane.
Usterzenie w Typie I elastyczne, usztywnione linkami, wychylane przez wyginanie powierzchni sterowych. W wersjach na­stępnych usterzenie zawiasowe.
Podwozie stałe, wykonane z oprofilowanych rur stalowych, wykrzyżowanych i usztywnionych drutami. W "Torpedo I" stosowano podwozie wahaczowe. W kolejnych wersjach dwa lub jedno koło szprychowe lub pełne z oponami, umiesz­czone na wspólnej osi, amortyzowano sznurem gu­mowym względem krótkich płóz podwozia. Płoza ogonowa amortyzowana.

Wyposażenie- kabina wyposażona była w przyrządy pokładowe: wskaźnik obrotów, mano­metr, wariometr, zegar i busolę.

Silnik- początkowo rzędowy, chłodzony wodą Argus o mocy 51 kW (70 KM). Charak­terystycznymi dla samolotu były płaskie chłodnice, aluminiowe, wodno- rurkowe typu Windhoff, umieszczone po bokach kadłuba, z przodu. Śmigło dwułopatowe, drewniane, stałe, o średnicy 2,6 m. W wersjach z kołpakiem średnica kołpaka sięgała 0,4 m.
Zbiornik paliwa o pojemności 122 l dzie­lono na dwie części. Jedna umieszczana była bezpo­średnio za silnikiem, druga między kabinami.

Dane techniczne ”Torpedo I” (wg [1]):
Rozpiętość- 11,6 m, długość- 7,9 m, wysokość- 3,1 m, powierzchnia nośna- 29 m².
Prędkość max- 130 km/h, zasięg- 500 km.

Dane techniczne ”Torpedo II” (wg [1]):
Rozpiętość- 11,6 m, długość- 7,9 m, wysokość- 3,1 m, powierzchnia nośna- 29 m².