Tylko niewielka część wzięła udział w działaniach bojowych. W eskadrach był przyjmowany niechętnie. Wiele pozostało w składnicach lub w wytwórniach w stanie nie ukończonym.

W Polsce.

W lotnictwie polskim znajdowały się dwa samoloty Pfalz D-XII. Zakupione zostały w Gdańsku. Pierwszy dostarczono na Ławicę w październiku, a drugi w grudniu 1919 r. Jeden został przydzielony do 11 EW w grudniu 1919 r., ale nie został odebrany. Pozostał w wyposażeniu Szkoły Pilotów na Ławicy do czerwca 1920 r. Drugi również znalazł się w Szkole Pilotów. Obydwa skasowano w kwietniu (wg [3]- w maju) 1921 r.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Płaty dwudźwigarowe z trzecim dźwigarkiem pomocniczym, drewniane. Płat górny niedzielony, dolny dwudzielny ze wzniosem. Pokrycie płatów płócienne.
Kadłub skorupowy, budowany sposobem opisanym wyżej, osłona silnika z boków i z przodu z blach aluminiowych. Kabina odkryta.
Usterzenie o konstrukcji z rurek stalowych, kryte płótnem, statecznik poziomy związany na stałe z kadłubem.
Podwozie klasyczne stałe.

Uzbrojenie- 2 stałe karabiny maszynowe pilota Spandau wz.08/15 kal. 7,92 mm.

Silnik- rzędowy Mercedes D-IIIa o mocy 125 kW (170 KM) lub Mercedes D-IIIaü o mocy 132 kW (180 KM).

Dane techniczne D-XII (wg [1]):
Rozpiętość- 9,0 m, długość- 6,35 (wg [2]- 6,59) m, wysokość- 2,7 m, powierzchnia nośna- 21,7 m².
Masa własna- 716 (wg [2]- 722) kg, masa użyteczna- 186 (wg [2]- 180) kg, masa całkowita- 902 kg.
Prędkość max- 170 (wg [2]- 180) km/h, czas wznoszenia na 1000 m- 2' 30", pułap- 5650 m, zasięg- 425 km, czas lotu- 2 h 30'.