Pfalz D-III, 1917

Samolot myśliwski. Niemcy.
Samolot myśliwski Pfalz D-IIIa lotnictwa wojskowego Niemiec. (Źródło: archiwum).
Charakterystyczną cechą konstrukcji firmy Pfalz była skorupowa budowa kadłuba. Na odpowiedniej formie klejono skorupę połowy kadłuba z pasków trójwarstwowego forniru. W przedniej części kadłuba złącza pasków oklejano taśmą, po czym na całej długości kładziono drugą warstwę, w której paski tworzyły z poprzednimi kąt ok. 45°. Obie połówki po wykończeniu wewnątrz i z zewnątrz łączono na lekkim szkielecie i oklejano płótnem. Była to technologia pracochłonna, ale pozwalała otrzymać kadłub lekki, wytrzymały, o bardzo dobrym kształcie aerodynamicznym.

Zastosowana po raz pierwszy przez firmę LFG w samolotach Roland technologia została szybko przyswojona przez Pfalza (Pfalz budował samoloty Roland D-I i Roland D-II na licencji). Pierwszą własną konstrukcją zakładów był Pfalz D-III z roku 1917. Zbudowano ok. 1000 egz. tych samolotów.

Stanowiły wyposażenie wielu eskadr, ale nie były szczególnie popularne wśród pilotów. Brakowało im szybkości, główną zaletą w porównaniu z Albatrosami była dobra wytrzymałość konstrukcji. W ciągu lata 1918 samoloty Pfalz D-III były wycofywane i w sierpniu na froncie pozostało ich już tylko 166 egz.

W Polsce.

Na samolotach Pfalz D-III latali również Polacy, lotnicy w służbie lotnictwa niemieckiego:
- Paul Billik, as myśliwski z 31 zwycięstwami powietrznymi, w 1918 r. wykonywał loty na D-III w jednostce Jagdstaffel 52.
- od 21.02.1918 r., Vicefeldwebel Antoni Wroniecki latał na Pfalz D-III w 64 Królewskiej Württemberskiej Eskadrze Myśliwskiej (Jasta 64w). Wykonał kilka lotów bojowych nie uzyskując zwycięstw. W dniu 14.04.1918 r. wystartował na swoim Pfalzu w towarzystwie Unteroffiziera Heinricha Simona pilotującego samolot Albatros D-V na rozpoznanie nieprzyjacielskich lotnisk przyfrontowch. W okolicy lotniska Toul zostali oni zaatakowani przez dwa Nieuporty 28C1 pilotowane przez amerykańskich pilotów z U.S. 94th Pursuit Squadron, poruczników Alana Winslowa i Douglasa Campbella. Obaj niemieccy piloci lądowali przymusowo i dostali się do niewoli, przy czym rannego Wronieckiego odwieziono do szpitala. Wroniecki po powrocie do Polski w 1919 r. pełnił służbę w lotnictwie polskim.

Konstrukcja:

Dane techniczne:

Źródło:

[1] Goworek T. ”Samoloty myśliwskie I wojny światowej”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1981.
[2] Butkiewicz J. ”Tajemnica ucieczki Wronieckiego”. Lotnictwo z szachownicą nr 17.
[3] Januszewski S. "Pionierzy. Polacy w siłach powietrznych Wielkiej Wojny 1914-1918". Fundacja Otwartego Muzeum Techniki. Wrocław 2019.
[4] Paul Billik - Wikipedia.
blog comments powered by Disqus