Parkot samolot, 1983

Amatorski samolot sportowy, ultralekki. Polska.
Samolot amatorski zbudowany przez Romana Parkota. (Źródło: Skrzydlata Polska nr 33-34/1983).

Konstruktorem i budowniczym samolotu był Roman Parkot. Zaprojektowany i zbudowany został na przełomie lat 1970 i 1980- tych.

Była to dość oryginalna konstrukcja. Dwupłat posiadał drewniane skrzydła o dość lekkiej konstruk­cji. Natomiast kadłub spawa­ny był z rur stalowych i prostokątnych profili i wypadł bardzo ciężko. Został skonstruowany niezbyt prawidłowo z punktu widzenia wytrzymałości. Podwozie zostało wykonane jako sprężyste ze stalowego płaskownika. Śmigło, napędzane przez modyfi­kowany silnik Volkswagen VW 1500, posiadało niską sprawność i dawało mały ciąg- 0,588 kN (blisko dwa razy mniejszy od możliwego do uzyskania).

O tym, jak ciężko było wówczas z właściwymi mate­riałami do budowy samolotów, niech świadczy fakt, że konstruktor był zmuszony wykonać część kratownicy kadłuba i łoże silnika z rur grubościennych nie lotniczych, choć na tylną część kadłuba, udało mu się zdobyć rurki ze stali lotniczej HGS.

Został oblatany w 1983 r. Prezentowany był na II Zlocie Amatorów Konstruktorów Lotniczych w Łodzi (27- 28.08.1983 r.). Po powrocie ze Zlotu kon­struktor przystąpił do modyfikacji samolotu, biorąc pod uwagę rady, wskazówki oraz suge­stie kolegów amatorów konstruktorów i fa­chowców. Samolot miał szereg wad: duży opór aerodynamiczny układu dwupłatowego i kadłuba, duża masa kadłuba i mały ciąg śmigła. Poddano go dość istotnym modyfikacjom- uległa zmianie np. tylna część kadłuba (zastosowano obszerną kratownicę). Do napędu zastosowano silnik Walter ”Minor 4 III" o mocy 77 kW. W pracach przy modyfikacji samolotu uczestniczył Andrzej Konrad Wielgosz.

Po wielu tygodniach pracy samo­lot gotowy był do rozpoczęcia prób w locie. 25.05.1985 r. samolot został przetransportowany na lotnisko k. Grójca, na własnym podwoziu. Do kratownicy kadłuba były przykręcane dwie podłużnice, na końcach których były wyprofilo­wania na noski skrzydeł oraz usterzenia po­ziomego. Tak złożony samolot niejednokrotnie pokonywał na własnym podwoziu dziesiątki ki­lometrów z garażu na lotnisko oblotów. Rozłożenie samolotu i przygotowanie do star­tu oraz sprawdzenie poprawności montażu zaję­ło kilka godzin. W tym czasie jeden z kolegów pojechał do Warszawy po pilota oblatywacza- pana Józefa Meneta. Tego dnia na lotnisku pod Grójcem, samolot wykonał kilka startów, następ­nie krótki lot na wysokości 2- 3 m i lądowanie z prostej. Później nawet 2 lub 3 loty po kręgu.

Samolot miał bardzo długi rozbieg i bardzo słabe wznoszenie, a podczas wykonywania zakrętów nawet tracił wysokość. Można po­wiedzieć, że w ogóle nie kwapił się do lotu. Dość długie lotnisko okazywało się za małe dla tej konstrukcji i tylko bardzo doświadczony pilot, jakim był Józef Menet, mógł bez­piecznie wykonać te próby. Podczas jednej z prób startu wiatrochron samolotu został ochlapany olejem. Przez kil­kadziesiąt minut próbowano zlokalizować przyczynę, ale bez skutku. I na tym próby te­go dnia skończyły się.

Po przeglądzie silnika i jeszcze drobnych modyfikacjach, w niedługim czasie zostały przeprowadzone kolejne próby w locie, na tym samym lotnisku. Józef Menet dawał sobie na nim radę, chociaż nie był zachwycony. Wykonywano również próby w locie tego samolotu tylko z górnym płatem. Samolot latał wcale nie gorzej, niż jako dwu­płat, tylko że był bardziej czuły na stery.

W 1986 r. Roman Parkot wyemigrował z Pol­ski do Niemiec. Samolot pozostał w Polsce i został nabyty przez Andrzeja K. Wielgosza. Dalsza historia samolotu- patrz Wielgosz "Avion".

Konstrukcja:
Jednomiejscowy dwupłat o konstrukcji mieszanej.
Skrzydła drewniane o dość lekkiej konstruk­cji, kryte płót­nem, bez klap.
Kadłub spawa­ny z rur stalowych i prostokątnych profili. Kadłub bez pokrycia. Kabina odkryta.
Usterzenie poziome od szybowca SZD-22 "Mucha Standard", usterzenie pionowe drewniane.
Podwozie klasyczne stałe. Sprężyste, bez ha­mulców i nie sterowane, było wykonane ze sta­lowego płaskownika.

Silnik- samochodowy VW 1500 o mocy 37 kW (50 KM), wg [4]- o mocy 32,4 kW (44 KM). Później wymieniony na Walter "Minor III" o mocy nominalnej 77 kW (105 KM).
Zbiornik paliwa o pojemności 22 l.

Dane techniczne Parkot samolot (wg [1]):
Rozpiętość- 7,3 (wg [4]- 7,5) m, rozpiętość po przebudowie w 1985 r.- 7,6 m, długość- 6,2 m, wysokość- 2, 0 m, powierzchnia nośna- (wg [2]- 15,0) m2.
Masa własna- (wg [2]- 270, wg [4]- 260) kg, masa całkowita- (wg [3]- 370) kg.
Czas lotu- 5 (wg [4]- 2) h.

Galeria

  • Samolot amatorski Romana Parkota prezentowany na II Ogólnopolskim Zlocie Konstruktorów Amatorów Lotniczych w Łodzi (27- 28.08.1983 r.). (Źródło: Technika Lotnicza i Astronautyczna nr 1/1984).
  • Roman Parkot uruchamia silnik Walter ”Minor 4 III” swojego samolotu. (Źródło: Andrzej Konrad Wielgosz via Przegląd Lotniczy Aviation Revue nr 6/1998).

Źródło:

[1] Polskie konstrukcje amatorskie.
[2] Glass A. "Polskie samoloty i motoszybowce amatorskie". Technika Lotnicza i Astronautyczna nr 1/1984.
[3] Taylor, John W. R. "Jane's All the World's Aircraft 1984-85". Jane's Publishing Co. London 1984.
[4] Wielgosz A. K. "Avion historia pewnego samolotu amatorskiego". Przegląd Lotniczy Aviation Revue nr 6 i 7/1998.

blog comments powered by Disqus