Inż. Adam Nowotny z Instytutu Techniki Szybownictwa we Lwowie w pierwszej połowie 1932 r. zaprojektował samolot słabosilnikowy Ny-4 (oznaczany też N-Y), przeznaczony do szkolenia pilotów szybowcowych w pilotażu samolotowym. Był to wolnonośny jednopłat dwumiejscowy o rozpiętości 13,3 m, napędzany silnikiem o mocy 29 kW (40 KM). Wobec niemożliwości uzyskania przez Aeroklub Lwowski, dla którego samolot miał być budowany, silnika tej mocy, do realizacji projektu nie doszło.

Ponieważ Aeroklub Lwowski dysponował silnikiem Walter NZ o mocy 62,5 kW (85 KM), w zimie 1932/1933 Nowotny zmodernizował projekt, zmniejszając rozpiętość do 11,4 m. Laboratorium Aerodynamiczne Politechniki Lwowskiej przeprowadziło badania tunelowe modelu samolotu oraz studium najlepszego kształtu osłony silnika i przejścia skrzydło- kadłub.

W maju 1933 r. budowę samolotu rozpoczęły Centralne Warsztaty Aeroklubowe w Lublinie na zamówienie Aeroklubu Lwowskiego. Wobec likwidacji tych warsztatów, na jesieni 1933 r. budowa została wstrzymana. Następnie została przejęta przez Zakłady Mechaniczne Plage & Laśkiewicz w Lublinie, gdzie samolot ukończono. Samolot został oblatany w kwietniu 1934 r. Samolot przeszedł próby w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa. Próby w locie wykazały, że osiągi samolotu są nieco wyższe od obliczeniowych.

Po uszkodzeniu w 1935 r. w Aeroklubie Lwowskim, samolot miał być wyremontowany, lecz do tego nie doszło. Między innymi przyczynił się do tego brak opieki konstruktora, który zginął w lecie 1934 r. w wypadku szybowcowym. Samolot był wystawiony w czerwcu 1938 r. na Krajowej Wystawie Lotniczej we Lwowie.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dolnopłat wolnonośny o konstrukcji mieszanej.
Płat trapezowy, trójdzielny, składany wzdłuż kadłuba. Część środkowa spawana, stanowiła jedną całość z kadłubem. Części zewnętrzne drewniane, jednodźwigarowe, z kesonem krytym grubą sklejką brzozową, część między skrzynkowym dźwigarem głównym a dźwigarkiem pomocniczym- kryta cienką sklejką, pozostała część kryta płótnem. Łączenie, części zewnętrznych płata z częścią środkową - trój sworzniowe, za pomocą okucia głównego i okucia noskowego. Profil płata G-679 o grubości 18% u nasady i 10% na końcach. Lotki szczelinowe, odciążone aerodynamiczne i wyważone masowo.
Kadłub o przekroju prostokątnym, zaokrąglonym u góry, kratownicowy, spawany z rur stalowych, w tylnej części usztyw­niony przez wykrzyżowanie drutami, kryty płótnem na listwach drewnianych, góra kadłuba kryta sklejką. Kabiny odkryte. Miejsce pasażera w przedniej kabinie, pilota w tylnej.
Usterzenie konstrukcji drewnianej, stateczniki kryte sklejką, stery- płótnem. Usterzenie poziome niedzielone. Sta­tecznik poziomy przestawialny na ziemi.
Podwozie klasyczne stałe. Podwozie główne spawane z rur stalowych, trójgoleniowe, z amortyzato­rami ze ściskanych krążków gumowych. Płoza ogonowa z rury stalowej, amortyzowana krążkiem gumowym.

Silnik- chłodzony powietrzem, siedmiocylindrowy, gwiaz­dowy Walter NZ-85 o mocy nominalnej 62,5 kW (85 KM) i mocy startowej 66 kW (90 KM).
Łoże silnika spawane z rur stalowych, amortyzowane gumą. Śmigło dwułopatowe, drewniane, stale typu Szomański. Aluminiowe zbiorniki na 120 l paliwa w przykadłubowej części płata.

Dane techniczne Ny-4 (wg [1]):
Rozpiętość- 11,4 m, długość- 8,15 m, wysokość- 2,3 m, powierzchnia nośna- 16,0 m².
Masa własna- 490 kg, masa użyteczna- 260 kg, masa całkowita- 750 kg.
Prędkość max- 170 km/h, prędkość przelotowa- 150 km/h, prędkość minimalna- 85 km/h, wznoszenie- 3,9 m/s, pułap- 4200 m, zasięg- 800 km.