Samolot Nieuport 12 był dalszym rozwojem samolotu Nieuport 10, od którego niewiele różnił się. Przede wszystkim posiadał silnik o większej mocy, zwiększoną powierzchnią nośną, wycięcie w górnym płacie poprawiające widoczność ku górze, wycięcie w płacie dolnym w jego części przykadłubowej poprawiające widoczność ku dołowi. Elementem zasadniczo różniącym Nieuporta 10 i 12 były słupki wspierające płat górny montowane prostopadle do kierunku lotu (Nieuport 10) i odchylone od pionu o kilka stopni na samolocie Nieuport 12. Uzbrojenie analogiczne jak na Nieuport 10, z tym, że z chwilą wprowadzenia synchronizatora Alkan zaczęto montować stały karabin maszynowy Lewis lub Vickers w przedniej części kadłuba. Egzemplarze produkowane w brytyjskich zakładach Breadmore posiadały statecznik pionowy i zmieniony obrys steru kierunku oraz pełną osłonę silnika.

Obok wersji bojowych opracowano nieuzbrojone wersje szkolne obu Nieuportów. Produkowano zasadniczo trzy wersje: Nieuport 81E2, Nieuport 80E2, Nieuport 83E1. Wszystkie szkolne Nieuporty posiadały silniki rotacyjne różnych typów o mocy nie przekraczającej 75 kW (100 KM). Często były to wycofane z pierwszej linii samoloty Nieuport 10 i Nieuport 12.

W Polsce.

Na samolotach Nieuport 12 latali również Polacy, lotnicy w służbie lotnictwa wojskowego carskiej Rosji, m.in. ppor. rtm. Tadeusz Grochowalski, por. Antoni Mroczkowski, kpt. Donat Makijonek.

Wg [1]- w niepodległej Polsce używane były samoloty Nieuport 12, na 30 i 64 str. znajdują się rysunki samolotu Nieuport 12. W rzeczywistości są to samoloty Nieuport-80E2. Prawdopodobnie pomyłka powstała, ponieważ samolot Nieuport-80E2 był wersją szkolną samolotu rozpoznawczego Nieuport 12. Oba samoloty były bardzo podobne.

Konstrukcja:
Dwu- lub jednomiejscowy półtorapłat o konstrukcji drewnianej.
Górny płat był dwudźwigarowy, a dolny jednodźwigarowy, znacznie przesunięty do tyłu. Oba ze skosem do tyłu. Obydwa połączono stojakami w układzie V. Lotki tylko na płacie górnym. Pokrycie płatów, lotek płócienne.
Kadłub konstrukcji kratownicowej drewnianej usztywnionej cięgnami stalowymi. Posiadał przekrój prostokątny z zaokrąglonym grzbietem. Kadłub w przedniej części kryty sklejka lub blachą aluminiową,, pozostała część kryta płótnem. Kabiny odkryte.
Usterzenie poziome o profilu płaskim wykonane z rurek stalowych. Ster kierunku takiej samej konstrukcji. Usterzenie posiadało charakterystyczne kształty. Pokrycie usterzenia płócienne.
Podwozie klasyczne stałe.

Uzbrojenie- patrz opis rozwoju konstrukcji.

Silnik- rotacyjny Clerget 9B o mocy 81 kW (110 KM) lub Le Rhône 96 kW (130 KM).

Dane techniczne: