Samolot Moryson II ”Ostrovia II” został skonstruowany przez Józefa Morissona i zbudowany w Warsztatach Wagonowych w Ostrowiu Wlkp. przy pomocy koła LOPP. Miał on wziąć udział will Krajowym Konkursie Awionetek (24.09.-6.10.1930 r.), lecz nie pozwoliło na to zbyt późne dostarczenie silnika. Początkowo samolot otrzymał silnik gwiazdowy ”Genet”, wymieniony wkrótce na rzędowy Cirrus III.

Samolot został oblatany 24.09.1930 r. Samolot otrzymał znaki rejestracyjne SP-AED i był używany przez Aeroklub Poznański. Brał udział w IV Krajowym Konkursie Samolotów Turystycznych we wrześniu 1931 r. oraz w III Zimowych Zawodach Lubelsko-Podhalskich w lutym 1933 r. Podczas remontu na przełomie lat 1932/1933 otrzymał nowe usterzenie pionowe. Później został przerobiony na jednomiejscowy, przednia kabina została zasłonięta, a umieszczenie w niej zbiornika umożliwiło dłuższe przeloty. Samolot został skasowany w sierpniu 1936 r.

Dalszym rozwinięciem tego samolotu był Moryson III.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy wolnonośny dolnopłat o konstrukcji drewnianej.
Płat trapezowy, trójdzielny, wolnonośny, dwudźwigarowy, kryty od spodu i na nosku sklejką, a od góry tkaniną jedwabną. Środkowa część płata integralna z kadłubem. Dźwigary skrzynkowe.
Kadłub o przekroju prostokątnym, zaokrąglony od góry, drewniany, czteropodłużnicowy, kryty sklejką. Osłony silnika i przodu kadłuba z blachy aluminiowej. Kabiny odkryte.
Stateczniki kryte sklejką, stery tkaniną jedwabną.
Podwozie klasyczne stałe.

Silnik- gwiazdowy Armstrong Siddeley ”Genet” o mocy nominalnej 59 kW (80 KM) i mocy startowej 65 kW (88 KM), zastąpiony następnie przez rzędowy Cirrus III o mocy nominalnej 62,5 kW (85 KM) i mocy startowej 69 kW (94 KM).

Dane techniczne ”Ostrovia II” (wg [1]):
Rozpiętość- 10,5 m, długość- 6,0 m, wysokość- 2,5 m, powierzchnia nośna- 15,0 m².
Masa własna- 350 kg, masa użyteczna- 300 kg, masa całkowita- 650 kg.
Prędkość max- 180 km/h, prędkość przelotowa- 150 km/h, prędkość minimalna- 78 km/h, wznoszenie- 3,5 m/s, pułap- 4000 m, zasięg- 750 km.