Samolot Moryson II ”Ostrovia II” został skonstruowany przez Józefa Morissona i zbudowany w Warsztatach Wagonowych w Ostrowiu Wlkp. przy pomocy koła LOPP. Miał on wziąć udział w Krajowym Konkursie Awionetek (24.09.- 6.10.1930 r.), lecz nie pozwoliło na to zbyt późne dostarczenie silnika Cirrus III.

Samolot został oblatany 24.09.1930 r. i otrzymał znaki rejestracyjne SP-AED. Był używany przez Aeroklub Poznański. Brał udział w IV Krajowym Konkursie Samolotów Turystycznych we wrześniu 1931 r. Silnik rzędowy Cirrus III został wymieniony, po uszkodzeniu samolotu w Baranowiczach w październiku 1931 r., na gwiazdowy Genet o mocy 59 kW (80 KM).

W trakcie użytkowania ulegał on modyfikacjom. Podczas remontu na przełomie lat 1932/1933 otrzymał nowe usterzenie pionowe, zaokrąglone u góry oraz z powrotem otrzymał silnik Cirrus III. Później został przerobiony na jednomiejscowy, przednia kabina została zasłonięta, a umieszczenie w niej zbior­nika umożliwiło dłuższe przeloty. W lutym 1933 r. wziął udział w III Zimowych Zawodach Lubelsko- Podlaskich. W sierpniu 1936 r. samolot został skasowany.

Dalszym rozwinięciem tego samolotu był Moryson III.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy wolnonośny dolnopłat o konstrukcji drewnianej.
Płat trapezowy, trójdzielny, wolnonośny, dwudźwigarowy, kryty od spodu i na nosku sklejką, a od góry tkaniną jedwabną. Środkowa część płata integralna z kadłubem. W niej zbiorniki paliwa i bagażniki na walizki. Płat miał cztery różne dwuwypukłe profile polskie. Dźwigary skrzynkowe.
Kadłub o przekroju prostokątnym, zaokrąglony od góry, drewniany, czteropodłużnicowy, kryty sklejką. Osłony silnika i przód kadłuba z blachy aluminiowej. Kabiny odkryte, osłonięte z przodu wiatrochronami. Przednia kabina- ucznia lub pasażera, tylna- instruktora lub pilota. Za kabiną bagażnik.
Stateczniki kryte sklejką, stery- tkaniną jedwabną.
Podwozie klasyczne stałe. Podwozie główne trójgoleniowe z rur stalowych, dwukołowe, z amortyzatorami ze sznurów gumowych na głównych gole­niach. Płoza ogonowa ze stali resorowej, amortyzowana sznurem gumowym.

Silnik- chłodzony powietrzem, czterocylindrowy, rzędowy Cirrus III o mocy nominalnej 62,5 kW (85 KM) i mocy startowej 69 kW (94 KM) lub chłodzony powietrzem, pięciocylindrowy, gwiazdowy Armstrong Siddeley "Genet" o mocy nominalnej 59 kW (80 KM) i mocy startowej 65 kW (88 KM).
Łoże silnika spawane z rur stalowych. Śmigło dwupłatowe, drewniane, stale. Zbiorniki na 120 l paliwa w skrzydłach.

Dane techniczne "Ostrovia II" (wg [1]):
Rozpiętość- 10,5 m, długość- 6,0 m, wysokość- 2,5 m, powierzchnia nośna- 15,0 m².
Masa własna- 350 kg, masa użyteczna- 300 kg, masa całkowita- 650 kg.
Prędkość max- 180 km/h, prędkość przelotowa- 150 km/h, prędkość minimalna- 78 km/h, wznoszenie- 3,5 m/s, pułap- 4000 m, zasięg- 750 km.