Moryson III, 1935

Amatorski samolot sportowy. Polska.
Amatorski samolot sportowy Moryson III zdobyty przez Niemców we wrześniu 1939 r. (Źródło: ”Polskie konstrukcje lotnicze do 1939”. Tom 3).

Samolot sportowy Moryson III był dalszym rozwinięciem samolotu Moryson II ”Ostrovia II”. Samolot został zaprojektowany przez Józefa Morissona w 1931 r. (wg [1]- 1933 r.). Różnił się od swego poprzednika amortyzacją olejowo- powietrzną, mniejszą średnicą kół oraz silnikiem Armstrong Siddeley "Genet" o mocy 62,5 kW (wg [1]- był to silnik Walter "Vega" o tej samej mocy).

Budowa płatowca została zrealizowana w 1935 r. w warsztatach Aeroklubu Poznańskiego na lotnisku Ławica. Oblatał go pil. Michalak. Dla samolotu zarezerwowano znaki rejestracyjne SP-AOP. Niewłaściwa jakość klejenia, wykonanego w chłodnym pomieszczeniu oraz braki w dokumentacji stwierdzone przez Instytut Badań Technicznych Lotnictwa spowodowały, iż samolot nie został zakwalifikowany do użytkowania (wg [1]- samolot nie został oblatany- nie wyposażono w silnik i nie dopuszczono do lotu).

We wrześniu 1939 r. został zdobyty przez Niemców.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy wolnonośny dolnopłat o konstrukcji drewnianej.
Płat trapezowy, trójdzielny, wolnonośny, dwudźwigarowy, kryty od spodu i na nosku sklejką, a od góry płótnem. Środkowa część płata inte­gralna z kadłubem. W niej zbiorniki paliwa i bagażniki na walizki. Płat miał cztery różne dwuwypukłe profile polskie. Dźwigary skrzynkowe.
Kadłub o przekroju prostokątnym, zaokrąglony od góry, drewniany, czteropodłużnicowy, kryty sklejką. Kabiny odkryte, osłonięte z przodu wiatrochronami. Przednia kabina- ucznia lub pasażera, tylna- instruktora lub pilota. Za kabiną bagażnik.
Stateczniki kryte sklejką, stery- płótnem.
Podwozie klasyczne stałe. Podwozie trójgoleniowe z rur stalowych, dwukołowe, amortyzacja olejowo- powietrzna. Koła 500x200 mm. Płoza ogonowa ze stali resorowej, amortyzowana sznurem gumowym.

Silnik- chłodzony powietrzem, pięciocylindrowy, gwiaz­dowy Armstrong Siddeley "Genet" o mocy nominalnej 62,5 kW (80 KM) i mocy startowej 65 kW (88 KM).
Łoże silnika spawane z rur stalowych. Osłony silnika i przodu kadłuba z blachy aluminiowej. Śmigło dwupłatowe, drewniane, stale. Zbiorniki na 140 l paliwa w skrzydłach.

Dane techniczne Moryson III (wg [2]):
Rozpiętość- 10,4 m, długość- 6,7 m, wysokość- 2,1 m, powierzchnia nośna- 15,5 m2.
Masa własna- 370 kg, masa użyteczna- 300 kg, masa całkowita- 670 kg.
Prędkość max- 190 km/h, prędkość przelotowa- 160 km/h, prędkość minimalna- 78 km/h, wznoszenie- 3,5 m/s, pułap- 4000 m, zasięg- 950 km.

Galeria

  • Moryson III, rysunek w rzutach. (Źródło: ”Polskie konstrukcje lotnicze do 1939”. Tom 3).

Źródło:

[1] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1977.
[2] Glass A. "Polskie konstrukcje lotnicze do 1939". Tom 3. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2008.
blog comments powered by Disqus