Samolot szkolny Miles M.14 ”Magister” został zaprojektowany w 1936 r. przez inż. F. G. Milesa w wytwórni Philipps and Powis Aircraft Limited. Samolot otrzymał układ nowoczesnego dolnopłata. Prototyp samolotu został oblatany w drugiej połowie 1936 r. W czasie prób wykazywał on dobre właściwości pilotażowe i przydatność do celów szkoleniowych. Ministerstwo lotnictwa zatwierdziło samolot dla Royal Air Force (RAF) do nauki pilotażu podstawowego i elementarnych figur akrobacji, szczególnie do szkolenia pilotów myśliwskich mających latać na samolotach Hawker ”Hurricane” i Supermarine ”Spitfire”. Podobny układ dolnopłata pozwalał na szybsze przyswajanie im nawyków do walki w powietrzu.

Pierwsze samoloty seryjne, które otrzymały oznaczenie ”Magister” Mk.I, zostały wyprodukowane pod koniec stycznia 1937 r. Produkcję seryjna wstrzymano w 1941 r. po zbudowaniu 1299 egz.

Pierwsze seryjne samoloty ”Magister” Mk.I dostarczono do jednostek szkolnych RAF w kwietniu 1937 r. (wg [3]- w 1936 r.). Były to pierwsze samoloty w układzie dolnopłata wprowadzone do brytyjskich szkół lotniczych. Otrzymały je przede wszystkim szkoły uczące pilotażu podstawowego, a potem szkoły kształcące instruktorów lotniczych. Zostały również przydzielane do dywizjonów lotniczych, w których stosowane jako samoloty treningowe oraz do lotów dyspozycyjnych. Wykorzystywano je również do ćwiczeń w lotach nocnych. Samolotem o podobnym przeznaczeniu był De Havilland DH-82 ”Tiger Moth”, który jednak osiagnął większą popularność niż ”Magister”. W Royal Air Force samoloty ”Magister” Mk.I stosowano do 1947 r., po czym zostały wycofane z użycia i zastąpione przez nowocześniejsze samoloty szkolno-treningowe.

W Polsce.

Na samolotach Miles ”Magister” Mk.I przeszkolono grupę 30 polskich podchorążych w październiku 1940 r. w Ośrodku Szkolnym RAF- 15 EFTS w Carlisle. Były również wykorzystywane do przeprowadzania lotów kontrolnych z techniki pilotażu w niektórych dywizjonach bojowych, np. 302., 304., 306., 316. Kilka samolotów ”Magister” pozostawało do dyspozycji polskich oficerów łącznikowych przy dowództwie 25 Grupy Lotniczej i przy dowództwie 1 Grupy Bombowej.

Oprócz tego na samolotach Miles ”Magister” latali polscy lotnicy w jednostkach RAF, m.in. w:
- 2 Anti Aircraft Co-Operation Unit (2 Jednostce Współpracy z Artylerią Przeciwlotniczą) w Gosport,
- --- N°4 Ferry Pilots Pool w Kemble,
- N°6 Ferry Pilots Poo,
- N°4 Service Flying Instructors School w Cambridge,

Od 1941 r. samoloty Miles ”Magister” były produkowane z licencji w Turcji, w firmie THK. Rysunków do produkcji licencyjnej zostały opracowane przez grupę polskich konstruktorów pracujących w THK, której dyrektorem był wówczas inż. Jerzy Wędrychowski. Ogółem wyprodukowano ok. 60 samolotów ”Magister”.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dolnopłat o konstrukcji drewnianej.
Kabiny odkryte.
Podwozie klasyczne stałe.

Silnik- rzędowy De Havilland ”Gipsy Major I” o mocy 96 kW (130 KM).

Dane techniczne Mk.I (wg [3]):
Rozpiętość- 10,3 m, długość- 7,5 m, wysokość- 2,3 m, powierzchnia nośna- 16,3 m².
Masa własna- 627 kg, masa całkowita- 860 kg.
Prędkość max- 212 km/h, prędkość przelotowa- 198 km/h, prędkość lądowania- 67,5 km/h, pułap- 5490 m, zasięg- 611 km.